Eind vorig jaar bracht de getalenteerde 36-jarige Amerikaanse contrabassist Ameen Saleem zijn debuutalbum uit, ‘The Groove Lab’, bestaande uit dertien in augustus 2013 opgenomen stukken. Saleem, die zelf deel uitmaakt van het Roy Hargrove Quintet en diens Big Band, heeft enkele grote namen benaderd om mee te werken aan zijn album, onder wie trompettist Roy Hargrove, pianist Cyrus Chestnut en drummer Gregory Hutchinson.

The-Groove-LabDe band trapt af met de veelbelovende Ameen-compositie Korinthes. Tien seconden van tromgeroffel door Clemons baant de weg voor de overige drie trioleden, waaronder een glansrol voor tenorsaxofonist Stacy Dillard. Na het openingsnummer zet Ameen zijn contrabas aan de kant en zoekt hij negen nummers achter elkaar zijn toevlucht tot de basgitaar. In het nummer Don’t walk away schuift de getalenteerde zangeres Ramona Dunlap aan. Zij koppelt een aanstekelijk thema aan een flinterdunne top-40 tekst. Het nummer klopt en is qua ritme, melodie en harmonie prima geschikt als materiaal voor The Voice of Holland. De vraag is of het thuishoort op een album voor jazzliefhebbers.

Dunlaps collega Mavis ‘Swan’ Poole geeft acte de presence op For my Baby. In essentie wijkt dit nummer muzikaal gezien weinig af van het werk dat Steely Dan drie à vier decennia terug heeft uitgebracht. Tekstueel gezien echter blijft het nummer ver achter bij het werk van de heren Becker en Fagen. Groovy is deze smoothjazz wel, maar meer ook niet.

In So Glad neemt Saleem eindelijk de contrabas weer ter hand. Gitarist Magnano heeft zijn instrument inmiddels opgeborgen en ook de zangeressen zijn naar huis. Saleem en Clemons spelen een ‘offbeat’-ritme waar zowel Chestnut en Dillard prima mee uit de voeten kunnen. Een fris en vrolijk stukje. Possibilities begint met een gelaagde solo van de bandleider. Pas na anderhalve minuut soleren valt de rest van het kwartet in. Het Hancockachtige pianospel van Chestnut tovert het stuk om tot het zesde nummer van Miles Davis’ laatste echte jazzplaat, het album Filles de Killimanjaro. In dit nummer is Saleem het prominentst aanwezig. Met zijn mantra-achtige thema brengt de bassist de nodige spanning aan en Clemons roffelt er met hoorbaar plezier op los. We nemen afscheid van het album met het laid-backnummer For Tamisha. Een ballade op een cruiseschip. De band is klaar en speelt het laatste nummer voor de lol. Een groot gedeelte van het publiek is inmiddels naar de hut vertrokken. Roy Hargrove is in zijn element. De achterblijvers zijn getuige van een fijn stukje jazz.

The Groove Lab biedt voor elk wat wils, de fusion-, de soul en jazzliefhebber, maar alleen de muzikale veelvreter zal na het beluisteren ervan voldaan achterover kunnen leunen. Voor de jazz- puristen zal het album een gruwel zijn. De liefhebbers van soul, funk of R&B worden onaangenaam getroffen door het hoge jazzgehalte. Saleem bewijst met dit album dat hij van alle markten thuis is. Op zijn volgende album zal hij kleur moeten bekennen.

ROBIN ARENDS

 

Ameen Salem – The Groove Lab
Jando Music
www.jandomusic.com
www.musicians.allaboutjazz.com

Ameen Saleem – contrabas, basgitaar
Cyrus Chestnut – piano, elektrische piano, orgel
Jeremy Clemons – drums, percussie
Stacy Dillard – tenor- en sopraansax
Roy Hargrove – trompet, bugel
Gregory Hutchinson – drums
Craig Magnano – gitaar
Mavis ‘Swan’ Poole – zang
Ramona Dunlop – zang

Previous

Eric van der Westen en het dagelijkse gevecht met de bas

Next

Edward Capel bouwt een mooi imperium van eigen klanken

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook