Als je zes saxofoons, vier trompetten, vier trombones, gitaar, piano en synthesizer, contrabas en basgitaar, drums en zang bij elkaar brengt, dan spreek je zonder dat je meer weet over zo’n samenstelling, van een big band. Het Angelo Tarocchi Orchestra is er ook zo een, maar dan wel van het soort dat je zelden eerder hebt gehoord.
De Italiaan Angiolo Tarocchi is componist, arrangeur, dirigent en docent. Hij studeerde compositie en elektronische compositie aan het conservatorium van Milaan. Bij het Berklee College of Music in Boston behaalde hij het specialistisch certificaat ‘Jazz Arrangeren’. In 1989 richtte hij, samen met Daniele Cavallini het Jazz Chromatic Ensemble op, waaraan hij nog altijd is verbonden. Hij werkte er in samen met talloze Italiaanse en internationale musici. Ook schreef Tarocchi compositieopdrachten en arrangeerde hij twintigste eeuwse muziek voor vele kamermuziekensembles. Wat u zegt: een muzikale duizendpoot. En, saillant detail: Tarocchi is ook nog arts, gespecialiseerd in pijnbestrijding, als acupuncturist en homeopaat.
Het is derhalve niet verwonderlijk dat op deze cd Unwired alle eigenschappen van Angiolo Tarocchi ineen vloeien, behalve uiteraard de medische. De uitvoerders, sinds 2015 verenigd in het Angiolo Tarocchi Jazz Orchestra zijn zowel in het grote collectief als in de deelgroepen, ensembles en combo’s even bedreven. Tarocchi recruteerde ze persoonlijk uit het jazz-, avant-garde- en rockmilieu van Milaan. Dat maakt van deze Unwired een apart document: de drie kwartier durende muziek valt nergens te categoriseren. Het is én big-bandmuziek én eigentijdse jazz én hedendaags gecomponeerde muziek. Dit laatste aspect houdt onder meer in dat je in bepaalde passages zeker de kamermuziekachtergrond van Angiolo Tarocchi hoort doorklinken, hier gebed in aantrekkelijke modale improvisaties.
Dat Angiolo Tarocchi alles weet van de geschiedenis van de Afro-Amerikaanse muziek, ligt er bij Unwired duimendik bovenop. Wat betreft orkestratie heeft hij zijn oor te luisteren gelegd bij Charles Mingus en Gil Evans, in een compositie als Skydream #3, waarin een vooruitstrevende rol is weggelegd voor een altsaxofoon, denk je aan Charlie Parkers experimenten met groot orkest. Prachtig en divers is Dark Eyes, dat Angiolo Tarocchi opdroeg aan Ahsar Dzhigkaev, een Ossestische liedschrijver, van wie hij de melodie leende en arrangeerde voor piano, gitaar en trombone. Als zorgvuldig uitgekozen uitsmijter is er Skydream #5, waarin een op hol geslagen elektrische gitaar aan de stal van Frank Zappa lijkt te zijn ontsnapt.
Unwired is een opwindend album, dat in alle vijf de stukken compositorische pareltjes heeft verborgen, met als taak de luisteraar die te laten ontrafelen. Dat is een uiterst prettige opdracht, waarvoor je wel de tijd moet nemen. Die Tarocchi en zijn mannen overigens doden met aan de oppervlakte dobberende, meer dan geslaagde probeersels om de verworvenheden uit de jazzgeschiedenis in hedendaagse uitdrukkingsvormen nieuwe gestaltes te geven .
RINUS VAN DER HEIJDEN
Angiolo Tarocchi Jazz Orchestra – Unwired
JCH Productions
Angiolo Tarocchi – dirigent, componist en arrangeur
Uitgevoerd door een riet- en twee kopersecties plus gitaar, piano, synthesizer, basgitaar en contrabas, slagwerk en stem
