Zangeres Esther van Hees en gitarist Mateusz Pulawski koesteren naar eigen zeggen een gezamenlijke liefde voor trieste liefdesliedjes, plus de muziek van Bill Evans. Laten we het op die eerste liefde houden: de liefdesliedjes. Tien ervan heeft het duo vastgelegd op een cd met de titel ‘What Saturday Brought’.
Er komen wat oude bekenden voorbij. On The Street Where You Live bijvoorbeeld. En The Windmills Of Your Mind en What’ll I Do. Bij het beluisteren ervan herken je ze meteen, maar uitsluitend omdat de melodie zich ooit in je hoofd heeft genesteld. Want Esther van Hees en Mateusz Pulawski hebben er tere, intieme eigen versies van gemaakt. De zangeres met haar breekbare stem, die als zij de hoogte ingaat vaak de suggestie wekt van: en nu breekt hij echt. En de gitarist met spaarzame noten, waarbij je kunt denken: kom op Mateusz, nu moet je er toch echt een aanslaan.
De ernst waarmee het album is vervaardigd en voornoemde gezamenlijke liefde maken echter dat de muziek nergens ontspoort. De standards blijven overeind, even kaarsrecht als de eigen stukken en/of arrangementen van zangeres en gitarist. Zoals The City Of Lost Feeling And Betrayed Emotion, waarin Esther van Hees wel heel fragiel haar eigen teksten interpreteert en Mateusz Pulawski zelfbewust uit zijn schulp komt. Zou dat komen door de altsaxofoon van Bart Wirtz, die op twee nummers als gast meespeelt?
Bart Wirtz introduceert zichzelf op What I’ll Do van Irving Berlin. Even zacht en teruggetrokken als stem en gitaar. Hoewel zijn inbreng minimaal is, verleent het gezalfde geluid van zijn altsaxofoon de twee composities versterking van de breekbaarheid waarvoor Esther van Hees en Mateusz Pulawski kozen.
What Saturday Brought is geen hemelbestormende cd. De keuze voor liefdesliedjes ligt er duimendik bovenop. De manier waarop de twee musici tegen dit fenomeen aankijken evenzeer. De manier echter waarop zij oud en nieuw met elkaar mengen consolideert het bestaan van songs die over liefde gaan. Met vreugde en verdriet. Zonder de teksten te volgen kun je die richtingen van de liefde ontwaren door de wijze waarop Esther van Hees en Mateusz Pulawski hun muziek omkleden. De zangeres doet dat met haar verblijf in de hogere zangregionen op een welhaast popachtige manier. Maar waar andere uitvoerders van deze materie sneuvelen, blijft Esther van Hees zichzelf, neemt risico’s en houdt immer het schip op koers.
Die aanpak maakt What Saturday Brought interessant. De uitgekiende balans van teerheid en zeggingskracht van de twee uitvoerders plus de subtiele aanwezigheid van Bart Wirtz zijn het overtuigende bewijs van een weldoordacht, zelfbewust concept. En al ligt dat soms dicht tegen de aanpak van popzangeressen aan, de banden met jazzmuziek lijden er nergens onder. Luister maar eens naar het titellied What Saturday Brought. Esther van Hees begint ergens fijntjes te improviseren, de gitaar sluit unisono aan maar even later zetten ze tegengesteld aan elkaar hun improvisatie voort. Uiterst functioneel.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Esther (van Hees) en Mateusz (Pulawski) – What Saturday Brought
Eigen beheer
Esther van Hees– zang
Mateusz Pulawski– gitaren
Gast
Bart Wirtz– altsaxofoon
