Een jazzvocaliste die zich waagt aan covers; bij menigeen zullen de nekharen overeind gaan staan. Toch maakte de Vlaamse zangeres Esther Van Hees de stap – zoals velen vóór haar – zij het dat zij zich danig indekte met twee begeleiders van naam: pianist Jeroen van Vliet en altsaxofonist Miguel Boelens. Daardoor is ‘Gelukkig zijn’ meer geworden dan een luisterplaat.

Eerst maar even een punt benadrukken dat Esther Van Hees na aan het hart ligt: ze wil liever geen jazzzangeres worden genoemd. Ze is gewoon zangeres, punt uit. Op die manier kan ze álle muziek breed benaderen. En ja, dan snijdt de conclusie in de beginregels van deze recensie ook weinig hout meer: die van een jazzvocaliste die covers zingt.

Maar die covers, die blijven overeind staan. Gelukkig zijn is de titel van de nieuwste cd van de Vlaamse, waarop ze bewust heeft gekozen om Nederlandstalige liedjes naar haar eigen hand te zetten. Met behulp van de jazzmusici Miguel Boelens en Jeroen van Vliet schuift zij daarmee toch weer een stuk op richting jazz. Hoewel, een beetje? Als je de inbreng van Esther Van Hees even zou weg denken, dan blijven er parelende duo’s over van de twee instrumentalisten.

Esther Van Hees heeft een zelf overwogen keuze gemaakt uit het Nederlandstalig liedjesrepertoire. Het zijn liedjes die ze naar eigen zeggen al heel haar leven kent “en (ik) eindeloos meezing.” Dat laatste is een belangrijk aspect, want welk lied zij ook onder handen neemt, telkens blijkt hoe zelfbewust zij met de tekst én met de muzikale verpakking eromheen, omgaat. De stem van de zangeres heeft een enigszins laag timbre, door de bekendheid met de liedjes hoeft Esther Van Hees niet écht een beroep te doen op het hoge register van haar stem. Hetgeen de muziek standvastigheid geeft, vertrouwen op de uitkomst: het komt allemaal goed.

Intimiteit kenmerkt vrijwel elk van de elf nummers. De lichte heesheid en het fraaie Vlaamse accent geven Esther van Veens stem kleurrijke randjes. Haar zelfbewustheid ruggensteunt overal de tekst en zet de deur wijd open voor de piano en altsaxofoon, die op veel plekken gelijk mee opmarcheren. En het repertoire? De zangeres koos voor twee stukken van landgenoot Raymond van het Groenewoud (Twee Meisjes en Gelukkig zijn), twee van Ramses Shaffy (Sammy en Laat me), Nederlandse bewerkingen van Michel Fugain en Bobby Gentry en ook nog werk van Dirk van Esbroeck, Stijn Meuris, Willy Crombé, Wim de Craene en Della Bosiers.

Interessant en áf, die muziek. Maar dan de verpakking waarin zij zit verpakt: het hoesje. Hoe komt iemand er toe om voor een beige basiskleur te kiezen met voor de daarop afgedrukte informatie een witte letter? Volkomen onleesbaar; deze recensent heeft met een zaklamp moeten bijlichten om te kunnen lezen voor welke liedjes Esther Van Hees heeft gekozen. Niet omdat hij slecht ziet, maar de zaklamp diende om te kunnen ontcijferen wat het hoesje aan informatie biedt. Hiervoor is derhalve de spreekwoordelijke tang op een varken van stal gehaald. Doodjammer van zo’n mooi product.

RINUS VAN DER HEIJDEN

 

Esther Van Hees (met Jeroen van Vliet en Miguel Boelens) – Gelukkig zijn
Eigen beheer

 Esther Van Hees – zang
Miguel Boelens – altsaxofoon
Jeroen van Vliet – piano

www.esthervanhees.be

 

Previous

Geestdrift Jef Neve en Teus Nobel straalt van foto’s af

Next

Bitter einde voor Better Get Hit Festival in Tilburg

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook