Verrassend en gedurfd. Het zijn twee begrippen die als ze in elkaars verlengde liggen, meer dan ongebruikelijke resultaten kunnen opleveren. In muziek gaan ze niet altijd samen, maar hier, bij de eerste cd van het kwartet Hala, grijpen ze volledig in elkaar. Binnen een half uur wordt een bijna hallucinerend resultaat opgediend. Frontvrouw Helene Richter verenigt die begrippen ‘verrassend’ en ‘gedurfd’.

Helene Richter is in Rotterdam geboren, leefde lang in Hamburg, maar keerde naar Nederland terug om van 2012 tot 2016 jazzzang te studeren aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Zij beheert er nu de zangpraktijk Elzereducatie. Als je Hala beluistert, denk je onwillekeurig: je zult maar zo’n zangdocente hebben! Want Helene Richter kent als vocaliste geen schroom. Ze geselt haar stem naar een niveau waar het onverwachte zich vanzelf aan kwaliteit koppelt. Het verrassende van Hala is enerzijds de bezetting: stem, sousafoon, gitaar en drums, anderzijds de durf waarmee Helene Richter het eigen muzikale materiaal aan vérgaande stemexperimenten koppelt.

Soms meen je de echo van Nina Hagen te horen, een andere keer die van Bjørk en dan weer die van Erica Stucky. Dat betekent functioneel krijsen, luide intervallen van heel hoog naar bedachtzaam laag en naar het lachwekkende buigende stemcapriolen. Maar altijd is er de naar nieuwe uitwegen zoekende stem, achterna gezeten door met dezelfde ideeën behepte sousafoon, gitaar en slagwerk.

De nog geen half uur durende cd bevat zes nummers van de hand van Helene Richter. De vocaliste voelt er zich in thuis als de spreekwoordelijke vis in het water. Maar dat doen ook haar begeleiders. Uiteraard eist de pompende, knorrende maar ook melodieuze frasen uitstotende sousafoon veel aandacht op. Gitaar en drums echter dragen er zorg voor dat zijzelf geen moment uit het oog worden verloren. Zij voegen zich naar de stem van Helene Richter, maar gaan evenzeer hun eigen gang. Op een prikkelend bed vol speelenergie geven zij de alle kanten uitschietende stem voldoende draagkracht om voortdurend te blijven boeien. En met hun respectievelijke Italiaanse en Servische achtergrond geven zij nog meer internationale allure aan de muziek dan die er al was.

Opvallendste compositie van de cd is Little Ugly Duckling Blues, die begint met eendgekwaak. En zoals de titel aangeeft ontspint als een blues. Maar dan wel een die volledig naar eigen inzicht is opgebouwd. Helene Richter omschrijft de muziek van Hala als avantgarde/jazzrock. De aanpak is zeker avantgardistisch, met jazzrock hebben deze klanken weinig tot niets van doen. Wel met jazz en rock – wellicht is dat bedoeld – maar zeker ook met andere muziekstijlen die grenzen aftasten. Hala bestaat pas een maand of tien, heeft met deze piepkleine debuut-cd een muizenstapje gezet. Die echter snel moet worden opgevolgd door die van een reus.

RINUS VAN DER HEIJDEN

Hala – Hala
Eigen beheer

Helene Richter– zang
Arno Bakker– sousafoon
Leonardo Grimaudo– gitaar
Aleksandar Škorić– slagwerk

Previous

Piano Yosuke Yamaha zucht onder het juk van de tijd

Next

Erroll Garner bovenmaats met ‘Nightconcert’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook