Twee jaar na het verschijnen van ‘Consolidão’ van het Jonn Reyna Quartet is er nu de opvolger ‘Con Alma’. Het kwartet is voor deze cd teruggebracht tot het traditionele pianotrio waarbij Jonn Reyna – alias Jan Reinen – de juiste keuze heeft gemaakt om de eveneens op ‘Consolidão’ meespelende ritmesectie – contrabassist Joris Teepe en drummer Gene Jackson – een solide basis te laten leggen onder de elf nummers op ‘Con Alma’.
Jonn Reyna is een veelzijdige, maar niet erg bekende pianist die naast jazz ook fusion en pop speelt. Con Alma is al in 2014 opgenomen, het jaar waarin Consolidão is uitgebracht, en heeft ruim twee jaar op de plank gelegen. Hij wordt op Con Alma ondersteund door een ritmesectie waar menig muzikant jaloers op zal zijn. Het zijn ook niet de minsten. De Amerikaanse drummer Greg Jackson heeft onder andere met grootheden Herbie Hancock en Christian McBride gespeeld en contrabassist Joris Teepe heeft zowel in Nederland als Amerika een gedegen reputatie. En is de Holland-Amerikalijn in deze bezetting.
Waar op Consolidão fusion en funk de boventoon voeren is hier gekozen voor een traditioneler repertoire, bestaand uit zes eigen composities, aangevuld met vier min of meer bekende standards en een compositie van de Nederlandse tenorsaxofonist Emiel Wienholts. In tegenstelling tot wat de begeleidende informatie vermeldt, is Retrato Em Branco E Petro (Zingaro) natuurlijk een nummer van Antônio Carlos Jobim en Chico Buarque De Hollanda uit 1968.
De cd opent nogal abrupt, alsof de opname pas invalt terwijl de band al even bezig is, met Con Alma, een compositie van Dizzy Gillespie en tevens het titelnummer van de cd. Een lekker swingende uitvoering met inventief spel van Reyna, niet meer en niet minder. Joris Teepe mag al meteen zijn fabuleuze basspel laten horen in een heldere solo waarna Gene Jackson in een vier om vier duelleert met Reyna’s piano. Het tweede nummer Bass Minded heeft een spannend en funky thema dat synchroon door piano en basgitaar wordt uitgevoerd, met een stevig fundament van Jackson. Doordat het thema bijna tot halverwege doorgaat blijft er weinig ruimte voor solistische escapades. Maar in de weinige tijd die resteert blijken Reyna en vooral Teepe wel in staat om met een geïnspireerde solo hun kundigheid te etaleren.
De eerste maten van Janville klinken meteen heel bekend en vertrouwd. De gedachten gaan meteen uit naar Bill Evans ten tijde van You Must Believe In Spring. Wienholts heeft een schitterend mooie ballad geschreven die heel erg doet denken aan deze pianist en de uitvoering en het sprankelende spel van Reyna onderschrijven dit nog eens. Slumbering is een vlotte en speelse bossa nova gevolgd door Retrato Em Branco E Petro van Antônio Carlos Jobim. Nog een bossa nova? Nee, in dit geval is het nummer getransformeerd naar een swingnummer met opnieuw een lyrische contrabassolo van Teepe.
Sugar Ray is een ode aan de bokslegende Sugar Ray Robinson van Phineas Newborn, afkomstig van de legendarische Blue-Noteplaat We Three uit 1959 met Roy Haynes en Paul Chambers. Opnieuw is Jackson hier de drijvende kracht, die samen met Teepe alles strak in de hand houdt. Na Ballad For Peace weer een tandje erbij met Deep Funk, met een hoofdrol voor Teepe op basgitaar en Jackson die hier een welhaast Headhuntersachtige ondergrond leggen, waarop Reyna zijn door Herbie Hancock beïnvloede spel kan botvieren. Het drumwerk van Jackson is om van te smullen.
Con Alma is mooi in balans met een aantal ballads, bossa nova’s, standards en funky nummers. De productie van de cd is heel open en knisperend, waardoor de individuele kwaliteiten van de drie muzikanten goed tot zijn recht komen. Jonn Reyna is geen pianist met een echt eigen geluid zoals Harmen Fraanje of Jeroen van Vliet, maar wel erg creatief en energiek in zijn spel. De ritmesectie laat nergens een steekje vallen en biedt Jonn Reyna een ideale basis om in alle stijlen zijn vingers over de toetsen te laten glijden.
PAUL VAN DUN
Jonn Reyna Trio – Con Alma (2016)
eigen beheer
Jonn Reyna – piano
Gene Jackson – drums
Joris Teepe – contrabas, basgitaar
