De muziek van Ornette Coleman, daar heeft de Belgische formatie The Mechanics zich op geworpen. Niet om die als kapstok te gebruiken, wel om een basis onder deze cd te leggen. Al is dit naar eigen zeggen maar ‘vaag’, de geest van de mede-grondlegger van de free jazz is duidelijk aanwezig.

‘The shape of jazz to come’ zegzingt een van de stemmen van het kwintet. Een herinnering aan het derde album van Ornette Coleman uit 1959 met dezelfde titel. De stem die de woorden zegzingt nestelt zich in de begeleidende instrumenten en brengt boodschap en bedoeling van de legendarische Amerikaanse altsaxofonist dichtbij onze inmiddels verder reikende oortjes. Waarna de boodschap beklijft en je je bewust wordt van de vreugde dat de onsterfelijke muziek van Ornette Coleman weer eens wordt opgediend. Evenals toen vanuit een muzikaal brandende hel.

Maar nu anno 2018. De wijze waarop The Mechanics dit culturele erfgoed koesteren ontrolt zich daardoor in een geheel andere context dan toen, maar wel veel vrijer. Coleman mocht dan wel een vrijheidsstrijder zijn wiens muziek eind jaren vijftig, begin jaren zestig in het puriteinse Amerika insloeg als een bom. Nu, bijna zestig jaar later, zijn wij aan de vrijheid van tóen volledig gewend. Maar zal de bandeloosheid die The Mechanics zich veroorloven, zeker enigszins uitdraaien op die uit 1959. Want voor dit Belgische kwintet is geen grens veilig.

The Mechanics bereiken dit door jazz, rock, pop en elektronica doorheen te husselen, Frank Zappa’s Mothers of Invention erop los te laten, Robert Fripp binnen te loodsen en door de fanatieke inzet van twee gitaren enigszins leentjebuur te spelen bij The Ex. De Belgen echter streven naar en bereiken originaliteit en dat betekent dat genoemde invloeden aanschuiven bij de fundamenten van dit album, de erfenis van Ornette Coleman. Sappig detail: in het eerste stuk Ode aan Ornette speelt Billy Hart mee, de slagwerker die zijn faam ook vestigde in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, maar nooit deel uitmaakte van de groepen van Ornette Coleman.

The Mechanics brachten het project The Mechanics are Dancing in your Head vorig jaar op Jazz Middelheim. Dat knalde er meteen goed in, met een hoofdrol voor bedenker en slagwerker Eric Thielemans. Nu is er deze (eerste) cd met in de titel ook al een eerbetoon aan Coleman, specifiek zijn album Dancing In Your Head uit 1972. Zoals bij het live-optreden is ook op deze live opgenomen cd alle muziek geïmproviseerd. De schijf bevat slechts zeven composities, net veertig minuten muziek. Je zou wensen dat dit het dubbele was geweest, want de zoektocht van The Mechanics naar harmonie – om die meteen weer te omspelen als hij is bereikt – en het erfgoed van Ornette Coleman – als schietgebedjes in elke gebrachte compositie verpakt – is van een karaat waarvan het gehalte nog lang niet in kaart is gebracht.

RINUS VAN DER HEIJDEN

The Mechanics – are Dancing in your Head
Oorwerk

Eric Thielemans – slagwerk en percussie
Rudy Trouvé – stem, gitaar en effecten
Mauro Pawlowski – stem en basgitaar
Roman Hiele – elektronica
Jean-Yves Evrard – gitaar

Previous

‘Sound of Europe’ luxe bonbon in gouden wikkel

Next

The Quartet-NL: hogepriesters van oeuvre Misha Mengelberg

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook