Juçara Marçal is een zangeres die met een gitarist/zanger, saxofonist, bassist en slagwerker de groep Metá Metá vormt. In deze contreien zegt dat weinig tot niets, in het Braziliaanse Sao Paolo vormen de vijf de voorhoede van het stedelijke, experimentele muziekmilieu. Als je de nieuwste cd van Metá Metá, ‘MM3’ beluistert, weet je meteen waarom.
Want MM3 slaat beslist nieuwe wegen in als het gaat om samenbrengen van culturen. De basis van Braziliaanse muziek, de samba en in mindere mate de bossa nova zijn wel of niet duidelijk aanwezig, evenals de Afro-Braziliaanse spirituele muziekvorm candomblé. Maar ook popinvloeden als post-punk hoor je, vooral in de woeste soli van de bandleden. En Afrobeat, en vrije jazz. Wat deze derde cd van Metá Metá echter uiterst interessant maakt is de vermenging met Noord-Afrikaanse invloeden, met name die van Marokko. Het maakt dat de negen stukken van de cd onderling erg verschillen, waardoor het brede spectrum van Metá Metá’s concept alle ruimte krijgt.
De gitaar speelt een voortrekkersrol op MM3. Het instrument zorgt voor een dreigende, voortgaande ondergrond, waarop met name saxofonist Thiago França woest improviseert. Dat wordt duidelijk getoond tijdens het derde nummer van de cd, Imagem do Amor, maar verderop wordt deze aanpak verder uitgewerkt. Waarbij intrigeert hoe Metá Metá erin slaagt de harmonie van met name zangeres Juçara Marçal op te laten gaan in de industriële klanken van de andere musici. Want daar ligt wellicht het zwaartepunt van deze pakkende schijf: de voortdurende bewaking en authentieke uitwerking van de – harmonische en melodische – invloeden die worden toegelaten en de eigen, vrije visie die Metá Metá daarop loslaat. De veelheid aan stijlen geeft ongekende vrijheden. Zoals in Toque Certeiro, waarin Juçara Marçal laat horen dat musici in Brazilië wis en waarachtig ook weten wat scatten is.
Hoogtepunt van MM3 is het langste en laatste stuk van de plaat: Oba Koso. Zanger/gitarist Kiko Dinucci klinkt zowel met zijn stem als gitaar als afkomstig uit West-Afrika. De uiterst melodieuze passages waarmee het stuk begint, krijgen gaandeweg bijval door Juçara Marçal die met muizenstapjes de muziek inschuift. Die gaat verlopen, reist van West-Afrika naar Brazilië, doet onderweg vrije stationnetjes aan en eindigt bijna orkestraal in een soort zich herhalend samenspel. Saxofonist Thiago França krijgt nog een keer de kans zijn tenorsaxofoon even hees te laten klinken als die van Gato Barbieri, Juçara Marçal oefent het hoogste register van haar stem, contrabassist Marcelo Cabral en slagwerker Sergio Machado versterken het dreigende duister van de muziek. Waardoor je niet anders kunt concluderen dan dat Metá Metá vreugdevolle muziekbeleving koppelt aan ongrijpbare elementen, precies wat goede muziek behoeft.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Metá Metá – MM3
Jazz Village – distributie PIAS
Juçara Marçal – zang
Kiko Dinucci – zang en gitaar
Thiago França – tenorsaxofoon
Marcelo Cabral – contrabas
Sergio Machado – slagwerk
