Een trio dat kans ziet op een toegankelijke manier een beeld te schetsen van bepaalde periodes in de jazz. Dat is Native Speaker, dat zijn gelijknamige, eerste cd nu uitbrengt. En wellicht om de geschiedenis te vervolmaken, daar een gitarist aan heeft toegevoegd. Kom maar wereld; deze muziek staat als een huis.

Natalio Sued zegt dat hij voor elk van de elf stukken die hij componeerde, inspiratie haalde uit zaken om hem heen. Hij is daar natuurlijk niet de enige in. Maar voor deze plaat koos hij er beslist voor zich niet te laten leiden door puur muzikale invallen. Wel voor zaken die zich rondom hem in zijn leven afspelen. Voor elk van de elf stukken op de cd heeft hij een paar woorden uitleg. Ornette Coleman noemt hij, Stevie Wonder, Paul Termos, Wayne Shorter. Maar ook zijn dochter Lila, een Italiaans kinderspelletje, Mexico en de Franse taal. Het zal allemaal wel; ingewijden zullen zeker herkenningspunten aanmerken. Maar de grote lijn ligt ergens anders: in de beheersing van wat Native Speaker aanmerkt als jazz en de verklanking daarvan. Via het aantippen van enkele tijdvakken hoor je de geschiedenis van de jazz erin weergalmen.

Het is altijd puur genieten als je Natalio Sued tenorsaxofoon hoort spelen. Hij tast het ganse bereik van zijn instrument af. Dat gaat kennelijk met het grootste gemak en tegelijkertijd veroorzaakt het een prettige opwinding bij de luisteraar. Niet in de laatste plaats door de fantasie die Natalio Sued ten toon spreidt, zowel in zijn behandeling van de tenorsaxofoon als in de uitwerking van de composities.

Van de twaalf stukken zijn er elf van Sued, één van Tristan Renfrow. Het mooie is dat ze onderling sterk van elkaar verschillen. De vrijheid die Natalio Sued in zijn spel legt, krijgt een verlengde door de aanpak van contrabas en drums. Zij beperken zich nergens tot knechtschap voor de solist. Een treffend voorbeeld daarvan is het stuk Frases Sueltas, waarin Matt Adomeit zijn contrabas inktzwart laat rollen en Tristan Renfrow even later de metalen percussiedelen van het slagwerk als een kok die in de bestekla rommelt, laat opklinken.

In vier stukken speelt gitarist Guillermo Celano mee. Het is een aangename toevoeging, geen noodzakelijke. Het driemanschap Sued-Andomeit-Renfrow kan alle muziek aan. Maar de vierde stem zet Native Speaker verder op scherp. Samen met contrabas en slagwerk wordt nieuwe onrust geschapen en die kan het muzikale recept van het trio alleen maar verder goed doen.

Deze eerste cd van Native Speaker – eerder bracht het trio een EP uit – is er een van uitersten. Vrije improvisaties van alle drie – en soms vier – groepsleden vervelen nergens. Waar zij op sommige plekken puntsgewijs worden verwisseld voor melodische afwisselingen buigt het vakmanschap van Native Speaker nog verder door naar perfectionisme. En dat dan van een niveau waar je elders lang naar moet zoeken.

RINUS VAN DER HEIJDEN

 

NATIVE SPEAKER – NATIVE SPEAKER

TryTone

Natalio Sued – tenorsaxofoon
Matt Adomeit – contrabas
Tristan Renfrow – slagwerk
Guillermo Celano – gitaar

WWW . NATIVE SPEAKERTRIO . COM

 

WWW . TRYTONE . COM

Previous

Ben van Gelder en Reinier Baas als levende vraagbaken

Next

Guus Janssen herdenkt rebel Reinbert de Leeuw

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook