Veertig jaar hebben Mark Helias, Gerry Hemingway en Ray Anderson erover gedaan om de dubbel-cd ‘The Long Road’ uit te brengen. Kun je dan nog een passender titel bedenken dan deze?
Natuurlijk hebben ze geen veertig jaar aan deze ene cd gewerkt. Ze hebben de cd uitgebracht naar aanleiding van het veertigjarig bestaan van hun trio BassDrumBone, een ensemble dat in al die jaren altijd dezelfde bezetting heeft gekend. Dit jaar is het zo ver: het trio bestaat veertig jaar en de drie Amerikanen willen dit jubileum gaan vieren met een tournee door de Verenigde Staten en Europa. Bij zo’n gelegenheid is het mooi als je een cadeautje kunt meebrengen, al is het natuurlijk wel zo dat degenen die dit cadeautje in ontvangst willen nemen, de portemonnee moeten trekken. Maar dat is dan weer heel begrijpelijk, omdat BassDrumBone zowel de productie, de promotie en de ermee samenhangende tournee voor eigen rekening heeft genomen. De aanvankelijke belangstelling van de platenlabels ECM en Impulse Records zakte weg toen het trio ‘eiste’ dat de dubbelaar dit jaar moest worden uitgebracht. Dat paste niet in hun productieschema’s.
De opnamen voor de cd The Long Road kwamen vorig jaar augustus af. De plaat bevat niet alleen nieuw werk van BassDrumBone, maar ook een element dat in zijn bestaan nog niet is voorgekomen: de medewerking van twee speciale gasten (en goede vrienden): de (oudere) tenorsaxofonist Joe Lovano en de (jongere) pianist Jason Moran. Helias, Hemingway en Anderson gingen nadien aan het ‘fine-tunen’ en besloten van een enkele cd, een dubbele te maken. Dit om twee live-concerten van ouder werk te kunnen opnemen. Het betreft opnamen uit 2013 van optredens in het Zwitserse Lausanne. En nogmaals werd al het materiaal onder handen genomen, nu met geluidstechnicus Nate Wood, met wie het trio al vaker samenwerkte. Gerry Hemingway benadrukt dat de inhoud van The Long Road exact het product is van wat de musici voor ogen hadden en hun muziek het best vertegenwoordigt. En wie de cd beluistert, kan dit slechts beamen.
Het bijzondere van BassDrumBone is niet alleen het feit dat het trio veertig jaar bestaat in dezelfde bezetting, maar ook dat het de tijd heeft genomen om in die periode het eigen muzikale materiaal te laten rijpen. Binnen BassDrumBone (de naam is een samenvoeging van bas, drums en trombone) bestaat geen leiderschap: iedere musicus levert gelijke aandelen aan het totaalproduct. Het trio zag het levenslicht in 1977; daarvoor al was Ray Anderson begonnen met het vestigen van zijn naam toen hij met de funkformatie Slickaphonics aan het mondiale front van de geïmproviseerde muziek verscheen. Bassist Mark Helias maakte ook deel uit van dit kwintet.
Maar BassDrumBone, dat was de efficiënte uitwerking van drie internationaal getinte Amerikanen, die de traditie van de jazz in zich droegen – Anderson heeft ontelbare malen zijn voorliefde voor de New Orleans-jazz beleden – en daarmee op een nieuwe manier gingen experimenteren. En improviseren uiteraard. De nieuwe cd The Long Road laat dat op een onafwendbare manier horen. Het trio bracht in de loop van veertig jaar al negen elpees en cd’s uit, maar The Long Road omspant ze alle. De plaat is magnifiek opgenomen, loopt over van de diversiteit en boeit tot het uiterste omdat zowel contrabassist, slagwerker als trombonist het revolutionaire elan van de jaren zeventig nog altijd uitdragen en tonen dat rijpheid geïmproviseerde muziek over elk tijdvak heen tilt.
Bijzonder fraai is de aanwezigheid van Joe Lovano en Jason Moran. Beiden spelen in de vier kwartetstukken op de cd zowel een aangevende als dienende rol. En de live-registraties, The Line Up en Lands’ End die de tweede cd afsluiten, zijn meer dan een kers op de taart. Ze zijn het samenvattend sluitstuk van muziek van een wel heel bijzonder trio.
RINUS VAN DER HEIJDEN
BassDrumBone – The Long Road
Auricle Records
Mark Helias – contrabas
Gerry Hemingway – slagwerk
Ray Anderson – trombone
