Van Jazz International Rotterdam & Fonds Podiumkunsten kreeg gitarist Jorrit Westerhof (1992, Drachten) vorig jaar de gelegenheid om een album op te nemen met een band naar keuze. Deze band bestond uit onder andere Eric Vloeimans en Martin Fondse, plus de drummer van zijn trio 3 times 7, Aleksandar Škorić. Met een deel van deze bezetting stond hij eind oktober 2016 ook op het podium van Jazz International Rotterdam. Het zinderende optreden werd door menig bezoeker opgemerkt. Onlangs verschenen zijn twee debuutplaten, ‘Squeeze The Lemon’ en ‘I Don’t Know What I Can Imagine’, die Westerhof en de zijnen in 2016 in studio WORM te Rotterdam hebben opgenomen.

Op het album spelen, naast bovengenoemde gasten, ook hoornist Morris Kliphuis, violist Oene van Geel en fluitiste Maaike van der Linde mee. Beide albums staan bol van de invloeden en kunnen niet gemakkelijk worden geclassificeerd. De door de gitarist geproduceerde lp’s bruisen van de met groot enthousiasme verpakte ideeën. Of het gaat om een ingevoegd geluidsfragment, een riff of een in muziek verpakte boodschap, de hang naar betere tijden bepaalt sterk de sfeer. I Don’t Know What I Can Imagine voert de luisteraar naar een steil overstijgend muzikaal universum. We luisteren niet naar jazz, pop, rock of soul. We horen hier etiketloze muziek van de bovenste plank. Zo is er het Conjunctiva, OK een nummer dat eerder in de categorie heavy metal kan worden ondergebracht dan in de categorie jazz. Het zoete harmonicamelodietje van Fondse wordt af en toe ruw onderbroken door de straffe drumsalvo’s van de Škorić en de vlijmscherpe gitaarlijnen van Westerhof.

Een vriendelijker nummer is Beyond The Mexican Bay, een tango. Hierin neemt Fondse de sfeerbepalende vibrandoneon ter hand. Het nummer kenmerkt Westerhofs brede muzikale interesse en zijn begaafdheid deze om te zetten in muziek van een compositorisch en technisch uitzonderlijk hoog niveau. Het album eindigt met A Typical Nice Person, een beknopt romantisch filmmuziekje waarin alle deelnemende bandleden een bijdrage leveren. Ondanks het aantal instrumenten, lukt het dit septet een intieme bijdrage te leveren. Een waardige slotcompositie van een spannend, goed gebalanceerd album.

SQUEEZE THE LEMON

“Omdat we toch al in de studio stonden heb ik meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een album op te nemen met mijn eigen trio.”, zegt Jorris Westerhof. Het album Squeeze The Lemon mag met recht naast het hierboven besproken album bestaan.

De trioplaat gaat van start met het drie minuten durende Waiting For An Orgasm. Een worsteling met de muzikale materie, die bestaat uit een gitaarloopje dat aanvankelijk als een vastlopende plaat blijft steken. Maar dat vervolgens langzaam maar zeker, samen met de aanzwellende bas- en drumgeluiden wordt meezogen in een draaikolk vol puntig getoonzette emoties. En deze sterke dynamiek is ook in andere nummers hoorbaar. Zo ontaardt het vriendelijke thema van het nummer Don’t Be Sorry (dat niet zou misstaan bij een cultfilm van Quentin Tarantino) uiteindelijk in een helse soep, waarin Westerhofs vingerbrekende gitaarsolo wordt opgejaagd door het stuwende ritmewerk van Marko Curic en Škorić.

Number 1 kenmerkt zich, net als het openingsnummer, door een krachtige opbouw, zweverige gitaarklanken en een grotendeels ingetogen begeleiding. Westerhof neemt hier ook de casiopartij voor zijn rekening. Het aanzwellende gitaargeluid in combinatie met de traagheid van het nummer geven deze compositie een onheilspellende, welhaast mystieke, lading mee.

Ook bij deze plaat lukt het de gitarist om de aandacht tot de laatste noot vast te houden. Zonder de hulp van de blazers, maar nu met de expressieve basgitaargeluiden van Marko Curcic. Westerhof is in beide bezttingen in zijn element en neemt de ruimte. En het is juist deze ruimte die zo vaak gemist wordt in het hedendaagse muzieklandschap.

ROBIN ARENDS

I Don’t Know What I Can Imagine
Jazz International Rotterdam & Fonds Podiumkunsten

Jorrit Westerhof – gitaar, casio, percussie, mix
Eric Vloeimans – trompet
Martin Fondse – vibrandoneon, synthesizer
Oene van Geel – viool
Morris Kliphuis – Franse hoorn
Maaike van der Linde – fluit en basfluit
Aleksandar Škorić – drums en percussie

Squeeze The Lemon
Jazz International Rotterdam & Fonds Podiumkunsten

Jorrit Westerhof – gitaar, casio
Marko Curcic – basgitaar
Aleksandar Škorić – drums

www.jorritwesterhof.nl

Previous

Metá Metá: Brazilië en Marokko op één kussen

Next

Cécile McLorin Salvant wederom grote jazzdiva

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook