Vorig jaar verscheen de enthousiast ontvangen cd ‘Django Tribute’ van Peter Beets en Stochelo Rosenberg. Live was het soms moeilijk om beiden tegelijk op het podium te krijgen en werd Stochelo Rosenberg vervangen door Paulus Schäfer. Ook goed, maar Rosenberg blijft nog even de beste levende gypsy gitarist. De Verkadefabriek bood een uitgelezen mogelijkheid om dit gouden duo in het echt te horen.
Het optreden in een strak uitverkochte Jazz Factory was voor musici en publiek een feestelijke ervaring. Beets voelde dat dit een jazzpubliek was waarbij hij het experiment aandurfde. Hetzelfde gold voor Rosenberg. Het programma was voor een deel hetzelfde als van de cd, maar de muziek was onvergelijkbaar. Beets en Rosenberg weken af van de gebruikelijke gypsyroutine. Als ze elkaar uitdaagden mocht het best wel eens mis gaan. Niemand die het hoorde. Iedereen zat op het puntje van zijn stoel en zoog het gevoel dat er iets gebeurde, in zich op.
Peter Beets zat niet alleen op de pianokruk maar ook op zijn praatstoel. Hij gaf een soort mini-college over Chopin, liet de verschillen van het origineel en de jazzversie daarvan horen, waarbij Rosenberg en ritmegitarist Martin Limberger deze informatie geduldig over zich heen lieten komen. Deze mannen spelen geen Chopin maar zichzelf. Of het nu om de hits van Django Reinhardt of Chopin gaat, het zal hen worst wezen.
Zij spelen vanuit hun hart met hetzelfde gemak waarmee ze ademen. Dat deden ze in gevoelige ballads en ook in razendsnelle nummers die uitmondden in een muzikale 100 meter met vliegende start. Overigens vond Limberger dat het als het aan hem had gelegen best nog wel een stukje sneller had gekund. Er blijven dus records te verbeteren. “Heerlijk dat er geen drummer bij zit”, verzuchtte Beets. Was ook niet nodig met het opzwepende ritme van Limberger en bassist Frans van Geest, en met de acht voeten van de musici die luid mee stampten met het ritme.
In deze vrije experimentele sfeer waar alles kon, was het juist het meest versleten Reinhardtnummer Nuages dat de diepste indruk maakte. Stochelo opende met een onnavolgbare instant-compositie die op zichzelf geen relatie met dit bekende nummer leek te hebben, tot het daar soepel in gleed en hij de honderden clichés die dit nummer kent allemaal wist te omzeilen. Hij kwam los van Reinhardt en maakte er puur Rosenberg van. Geweldig hoe Beets daarbij met een pompende linkerhand de geest van Erroll Garner wist op te roepen. Een staande ovatie van het dolenthousiaste publiek na afloop was hun beloning.
Tekst en foto’s TOM BEETZ
JAZZ FACTORY – BEETS MEETS ROSENBERG
Verkadefabriek Den Bosch, 12 januari 2020
Peter Beets – piano
Stochelo Rosenberg – gitaar
Martin Limberger – ritmegitaar
Frans van Geest – contrabas
JAZZ FACTORY
