Een bandlid van de Grammy Award winnende formatie Snarky Puppy kort na de uitreiking ervan in Nederland verwelkomen, is voor een serieus medium dat over jazz en aanverwanten schrijft bijna een ‘must’. Daarom toog JazzNu afgelopen woensdag naar een bomvol Bimhuis in Amsterdam, waar Bill Laurance zijn nieuwe Europese tournee aftrapte. De komende weken presenteert hij in Europa zijn nieuwe album, het op 4 maart te verschijnen ‘Aftersun’. “Deze cd wordt heel anders, gaat een heel andere richting in”, vertelde hij de verslaggeefster in december tijdens het State X New Forms-festival.
De pianist/toetsenist en medeoprichter van de inmiddels tweevoudige Grammy Awardwinnaar Snarky Puppy, is met Aftersun toe aan zijn derde solo-album. Waar zijn eerste album Flint veelal werd beïnvloed door zijn klassieke roots, vervolgt Aftersun de weg die de plaat Swift al was ingeslagen, met meer elektronica, een sfeerbepalende synthetiser en een ijzersterke ritmepartij. “Met Aftersun neem ik een beetje afstand van mijn klassieke roots en omarm ik volledig vette, elektronische grooves”, zo introduceert hij Time to Run aan het publiek.
Dat Bill Laurance een nieuwe weg is ingeslagen, blijkt ook uit de complete nieuwe bezetting van de band voor deze toer. Anders dan op de cd, die opgenomen is met de vertrouwde Snarky Puppyvrienden Michael League en Robert Sput Searight, is er voor de Europese toer gekozen voor een volledige Engelse bezetting. Nieuw album, nieuw geluid, nieuwe muzikale talenten.
De verwachtingen zijn hoog gespannen, zowel bij het publiek als op het podium. Vooral het jonge percussietalent Felix Higginbottom maakt indruk door zijn experimenterende en gevoelig spel. Hij gebruikt diverse percussie-instrumenten – tot aan een echte pan toe – niet alleen als ondersteuning van de drumsectie, maar ook als onmisbaar ingrediënt voor het creëren van een alles omvattende sfeer. Tevens vult hij Bill Laurance goed aan met extra toetsen.
Ook bassist Chris Hyson en slagwerker Richard Spaven werken uitstekend samen als een rijke en solide ritmesectie, met sterke solo’s. Spaven speelt strak en benadert zijn drumpartij vanuit een ritmische hoek. Hij heeft een minder melodische benadering dan zijn voorganger, wat goed past bij de ontwikkeling van de muziek. Voordeel van zo’n nieuwe bezetting is dat ook oudere nummers in een nieuwe jasje worden gestopt. Zoals het openingsnummer Chia en het uiterst swingende Smokers Castle. Dat gaat prima met de kwaliteit van deze muzikanten op het podium.
Naast Time to Run en Aftersun, die inderdaad laten horen hoe ver Bill Laurance zich in de elektronische- en upbeat-wereld waant, toont hij ook in The Pines en Golden Hour weer hoe makkelijk hij met zijn gevoelige spel en weergaloze solo’s de sfeer van een zwoele zomeravond in Zuid-Frankrijk, of een wandeling door een bos van pijnbomen, in muziek kan uitbeelden. Alsof we er zelf bij zijn.
Voor leden uit de Snarky Puppyfamilie is het altijd speciaal om in Nederland te spelen. Een tournee starten in het Bimhuis had deze band zich niet beter kunnen wensen. Bill Laurance bevestigt met dit concert en zijn nieuwe album dat hij muziekgenres zonder moeite kan combineren. En klassiek, jazz en elektronika weet te omarmen om zijn eigen geluid te creëren.
SOPHIE CONIN
Bill Laurance
Bimhuis Amsterdam, 24 februari ’16
Bill Laurance –piano, Fender Rhodes, clavinet
Felix Higginbottom – percussie en toetsen
Chris Hyson – contrabas, elektronische bas en toetsen
Richard Spaven – drums
