Precies een jaar geleden zette de New Yorkse fusiongroep Snarky Puppy een uitverkocht Paradox op zijn kop. Deze avond was het niet anders. Er was slechts de kern van Snarky Puppy – toetsenist Bill Laurance, basgitarist/contrabassist Michael League en slagwerker Robert ‘Sput’ Searight – voor nodig om Paradox opnieuw te laten koken en kolken.

Het trio had zich verenigd onder de naam Bill Laurance Project, hetgeen betekende dat het podium verder werd ingenomen door violiste Vera van der Bie, altvioliste Isabelle Petersen en celliste Annie Tangberg – samen het Westside Trio vormend – plus hoorniste Katie Christie. Zij zijn allen ‘gerekruteerd’ uit het Metropole Orkest. En daarmee werd het begrip ‘fusion’ haarzuiver geherdefinieerd. Waar de meesten denken dat met ‘fusion’ bijvoorbeeld jazzrock wordt bedoeld, was het bij het Bill Laurance Project een onderzoek naar nieuwe mogelijkheden om improvisatiemuziek met klassieke muziek te verbinden. En om het hart van zijn muziek nog maar eens te etaleren: de groove.

Voor aanvang van het concert was het voor toetsenspeler Bill Laurance een hele klus om achter zijn instrumentarium plaats te nemen. Het middelste deel van het Paradoxpodium was dichtgebouwd met de piano, een Fender Rhodes, vocoder, ROLI seaboard en andere elektronica. Een aanwijzing vooraf dat de drie Snarky Puppyleden vooral voor klankrijkdom gingen. Links van het podium zetelde slagwerker Robert ‘Sput’ Searight achter een even indrukwekkend drumstel, rechts zaten strijkers en hoorniste en daar tussenin stond eenzaam en klein bassist Michael League.

VOORAANSTAANDE ROL
Maar klein en eenzaam was hij beslist niet. League vervult een vooraanstaande rol in het trio. Hij speelt afwisselend basgitaar, contrabas en elektrische gitaar. Enerzijds is hij de versnellingsbak die de onweerstaanbare slagwerker Searight zijn racevermogen meegeeft. Anderzijds bezit hij de gave zijn basgitaar als een melodie-instrument te laten klinken, hetgeen een enorme versterking betekent van het element melodie.

Wie het intens groovende Snarky Puppy niet goed kent, plaatst het facet ‘melodie’ misschien enigszins op de achtergrond. Bij het Bill Laurance Project doe je dat beter niet. In de stortvloed van ritmes en tempi vallen plotsklaps zorgvuldig gekozen gaten, waarin melodie en harmonie om voorrang strijden. Vanuit zo’n melodisch deeltje groeit de totaalklank dan weer onstuitbaar naar hét handelsmerk van het Bill Laurance Project: een onverwoestbare mix van jazz, rock, funk, wereldmuziek en nu-jazz, neergelegd in een onweerstaanbare groove. De bandleden tonen zich als de absolute meesters ervan. Waarbij de klanken van het strijkerstrio en de hoorniste voor nieuwe geluiden zorgen.

Bill Laurance vindt het interessant om de functie van klassieke muziek binnen jazz een eigen, nog niet eerder ingevulde plek te geven. Daartoe is het nodig dat een van de klassieke vormsoorten uit die muziekstijl – een strijkerstrio – voeling heeft met jazz. Anders kan er nooit een wisselwerking ontstaan. Bij het Westside Trio was dat zeker het geval. Viool, altviool en cello schoven soms gedecideerd onder de samenklank van toetsen, bas en slagwerk en op andere momenten weerbarstig schurend er tegenin. Of zoals in de compositie Smokers Castle waar Laurance c.s. in marstempo door de muziek gingen, met de strijkers en hoorniste er kloek achteraan.

SERIEUZE ROL
Dat Laurance de strijkers en hoorniste een serieuze rol had toebedacht bleek in het laatste stuk, waar hijzelf het begin van een pianorecital inzette, dat terechtkwam in de kolkende maalstroom van toetsen, bas en slagwerk. Maar waar celliste Annie Tangberg glorieus overheen improviseerde.

Het Bill Laurance Project speelde muziek van Laurance’s debuutalbum Flint en zijn jongste cd/dvd Swift. Zijn vooruitstevendheid bleek niet alleen uit de muziek, ook uit zijn zoektocht naar nieuw instrumentarium. Die heeft hij gevonden in het ROLI seaboard, een elektronisch speeltje, waarmee hij ongehoorde vervormingen aan zijn muziek kan meegeven. Daarmee werd de cirkel rondgemaakt: het Bill Laurance Project is wonderkind van heden en toekomst.

RINUS VAN DER HEIJDEN
beeld PAUL JANSSEN


Bill Laurance Project,
Paradox Tilburg, 13 mei
www.billlaurance.com

Bill Laurance toetsen en elektronica
Michael League basgitaar, contrabas, gitaar
Robert ‘Sput’ Searight slagwerk

Westside Trio:
Vera van der Bie viool
Isabelle Petersen altviool
Annie Tangberg cello
Katie Christie hoorn

Previous

Hermine Deurloo (rondetijd: 04:29,05)

Next

B.B. King sloeg brug tussen blank en zwart

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook