Het Chris Potter Trio met Craig Taborn en Eric Harland, en gitarist Kurt Rosenwinkel met Human Feel. Twee ensembles met grote namen uit New York. De organisatie van Jazz Maastricht had de onwaarschijnlijke stunt bedacht om beide formaties op dezelfde avond naar de Limburgse hoofdstad te halen voor een dubbelconcert. Het had de uitstraling van een minifestival met twee grote headliners en een spectaculaire ontknoping.
In een volle theaterzaal was internationaal publiek uit de hele Euregio toegestroomd voor dit spannende programma. De avond werd geopend door het Chris Potter Trio met Craig Taborn op piano en keyboards en Eric Harland op drums. Drie grote namen, die de avond daarvoor voor een uitverkocht Bimhuis in Amsterdam hadden gestaan. De mannen openden direct met een spetterende, vrije improvisatie die nog de sfeer van het vrijgevochten Bimhuis meebracht naar Maastricht.
WONDERBAARLIJK
Chris Potter speelde zowel tenorsaxofoon, sopraansaxofoon als fluit en maakte gedoseerd gebruik van effecten. Deze mengden wonderbaarlijk met de warme analoge synthesizergeluiden van Craig Taborn, die met de vleugel, Fender Rhodes en effecten gelaagde landschappen bouwde. Samen grasduinde het trio vrijelijk door de genres tussen hoekige vrije improvisaties, ruimtelijke open landschappen, speelse citaten uit jazzstandards en het bezwerende klankspectrum van het late John Coltrane Quartet. Alles adembenemend feilloos en zonder omhaal uiterst terzake neergezet. Door musici die volledig op elkaar vertrouwden en samen zonder voorbehoud over alle genregrenzen heen improviseerden.
Chris Potter nam met gezag de leiding met zijn kenmerkende stralend warme geluid, waarin de invloeden van John Coltrane, diens ‘sheets of sounds’ – ooit opgepikt door Bob Berg en Michael Brecker – avant garde en lyrische gedragen stukken samengaan. Craig Taborn voegde zijn kenmerkende lagen van ritmische motieven en gevarieerde klanken toe tot een bezwerend geheel, dat tussen vrij, lyrisch en diep donker groovend alle kanten uitging.
Op drums maakte Eric Harland grote indruk met energierijke polyritmiek in de traditie van Elvin Jones en Jack DeJohnette. Hij begeleidde attent, nam de leiding, voegde sprekende akoestische klankkleuren toe en gaf nieuwe impulsen in een concert dat bol stond van spanning en muzikale ontdekkingsdrift voor een uitzinnig enthousiast publiek.
HUMAN FEEL
Kurt Rosenwinkel met Human Feel nam het stokje over en liet zich niet onbetuigd. Geenszins geïntimideerd door het monumentale spel van Chris Potter pakten de saxofonisten Chris Speed en Andrew D ’Angelo stevig uit met sterke unisono en parallel lopende melodieën over een scheurende gitaar en de haast heavy-metaalachtige drums van Jim Black. Hoekig, wild en vol gebalde energie. Powerjazz met de energie van een punkband en de doorleefde vrije-improvisatiegeest van de jaren zeventig en tachtig. En dit alles snoeihard neergezet en rauw opgediend zonder compromis. Onvervalste New Yorkse avant-garde jazz van een heftig kaliber.
Waar het gros van het publiek gebiologeerd en enthousiast meeging op de muzikale ontdekkingsreis, was een klein aantal mensen van zoveel pioniersgeest niet gediend en verliet de zaal. Na deze schifting tussen vrije geesten en brave burgers gingen musici en publiek er vol tegenaan.
De spectaculaire scheurende, keihard groovende gitaar van Kurt Rosenwinkel was de centrale spil in de formatie. Met Jim Black op drums en synthesizer als smaakmaker met knallende beats en brede bassen. De saxofoons voegden beide hun kenmerkende persoonlijke eigen stem toe. De altsaxofoon vrij en wild scheurend, de tenorsax meer ingehouden en met een breed geluid. Het leverde een indrukwekkend concert op, dat bol stond van energie, spanning en frisse ideeën.
ONTKNOPING
De toegift leidde tot een spectaculaire ontknoping waarbij de musici van beide projecten voltallig samen het podium opgingen in een heftige gezamenlijke afsluiter. Drie saxofoons op een rij, twee drummers knallend op een drumstel, een uitbundig bezwerend groovende Craig Taborn en de strakke gitaar van Kurt Rosenwinkel voerden samen zonder grenzen de spanning op tot haast ondraaglijke proporties. De musici genoten zichtbaar van elkaar en gingen er als jonge honden speels tegenaan voor het razend enthousiaste publiek.
Een bijzondere avond die nog lang zal nadreunen. Met een ‘all star’ afsluiting die er niet om liegt. In de historie van Jazz Maastricht kan deze avond worden bijgeschreven als de meest legendarische tot nu toe.
MATHILDE LÖFFLER
Foto’s JEAN SCHOUBS
Dubbelconcert Chris Potter Trio met Craig Taborn en Eric Harland; Kurt Rosenwinkel met Human Feel & Jim Black
Theater aan het Vrijthof Maastricht, 4 december ’17
Chris Potter – sopraansaxofoon, tenorsaxofoon en fluit
Craig Taborn – piano, Fender Rhodes en elektronica
Eric Harland – slagwerk
Human Feel
Kurt Rosenwinkel – gitaar
Chris Speed – tenorsaxofoon
Andrew D’Angelo – altsaxofoon
Jim Black – slagwerk en synthesizer
