Alessandro Fongaro is de leider van de formatie CLOD!.

Tilburg heeft er een nieuw jazzfestival bij: Make It. Het had een voorproefje in Paradox en een dag daarna een heus meerzalenproject in Theaters Tilburg. Make It is ook een proefproject met onderwijsinstelling Fontys op de achtergrond, een proef die naar men hoopt tot een jaarlijks festival zal leiden.

De Mexicaanse zangeres en contrabassiste Fuensanta Méndez trad op met pianist en curator Jeroen van Vliet.

Make It is een initiatief van de drie jonge musici Koen Smits, David Romanello en Neil van der Drift en heeft als visie nog onbekende musici een podium te bieden, in de verwachting dat deze binnenkort tot de top gaan behoren. Dat is een verstandige keuze voor een jazzfestival met een bescheiden budget, maar ook een gewaagde, want festivals zonder grote namen maken het zichzelf niet gemakkelijk om voldoende bezoekers te trekken. Make It moet het dan ook hebben van nieuwsgierige jazzliefhebbers die zich graag laten verrassen, zodat ze later misschien kunnen zeggen dat zij er al bij waren toen niemand hen nog kende.

ZUPEROCTAVE

De eerste editie van Make It werd op vrijdagavond geopend met de AMPA Jazzronde, een chique naam voor een kroegentocht. Tien horecabedrijven plus het mede organiserende Fontys Hogeschool van de Kunsten deden aan de opening mee. Daarop aansluitend stond in muziekpodium Paradox Gilad Hekselmans ZuperOctave gepland, dat voor een uitverkocht concert zorg droeg.

Gilad Hekselman voor aanvang van zijn concert in de sfeervolle zaal van Paradox.

Gitarist Gilad Hekselman, pianist en toetsenist Aaron Parks en slagwerker Kendrick Scott verdrinken in virtuositeit en dat was dan ook het enige, maar wel grote manco aan het concert van ZuperOctave. ZuperOctave bestaat uit drie fenomenen, die weliswaar met elkaar in verbinding staan, echter door hun individuele inbreng de muziek topzwaar maken. Hetgeen dan weer leidt tot opeenstapelingen van welhaast té groot vakmanschap, die jammer genoeg uitdraaien op veel van hetzelfde. De onderlagen van de muziek worden zodoende niet aangedaan, waardoor de interesse voor wat op het podium gebeurt, langzaam wegebt.

John Dikeman was gast bij Jameszoo.

Gilad Hekselman zelf plaatst zich in het rijtje moderne gitaristen, van wie Pat Metheny de aartsvader is en Kurt Rosenwinkel zijn belangrijkste apostel. ZuperOctave betoonde zich deze avond als razendsnelle parelvissers, die bewonderend naar elkaar staarden, techniek voorop stelden en emotie daardoor in het gedrang lieten komen. Muziek die zich uitstrekte van Jerry Garcia van de rock- en folkgroep Grateful Dead tot Wayne Shorter en daar tussen eigen stukken, maakte van ZuperOctave een technologische gebeurtenis en van de veelal jongeren in Paradox een troep enthousiaste bewonderaars.

ACHT GROEPEN EN DJ

Dat dit festival echt geslaagd is zou pas een dag later blijken in Theaters Tilburg waar acht groepen en een dj optraden. Theaters Tilburg is hoe dan ook een moeizame plek voor een festival. Er zijn twee kleine zalen die met zestig tot tachtig mensen vol zijn, en een grote Schouwburgzaal voor een veelvoud daarvan. Dat de grote zaal nog heel behoorlijk gevuld was, is dan ook het eerste succes. Er waren in elk geval veel te veel bezoekers voor die kleine zaaltjes zodat er al vroeg in de avond een gezellige sfeer ontstond rondom de dj, die goede muziek draaide om op te dansen.

Jameszoo creëert subtiele elektronische muziek.

De organisatoren mogen er ook trots op zijn dat hun muzikale keuzes bijna alle verrassend en uitdagend waren, qua stijl gevarieerd en steeds van een hoog niveau. Niet alles zal voor iedereen even geweldig zijn, maar nooit kreeg je het gevoel met opvulmuziek te maken te hebben. Jammer alleen dat men voor zo’n bescheiden programmering er toch voor koos om optredens deels te laten overlappen, wat voor onnodige onrust zorgde.

Grote namen waren er niet, al is dit niet helemaal waar. In de grote Schouwburgzaal traden het Jameszoo Quartet en de New Cool Collective Big Band op. De Bossche Jameszoo is zeker in Tilburg een gevestigde naam. Jameszoo, in het dagelijkse leven Mitchell van Dinther, maakt experimentele elektronische muziek, maar doet dat op de subtielste manier die denkbaar is. Het kwartet overrompelde het publiek niet met een bombardement van elektronica, het  liet liever een subtiele swingende groove het werk doen. Het bombardement werd overgelaten aan gast-tenorsaxofonist John Dikeman die in een paar nummers liet horen waarom hij met zijn overweldigende sound om schoorstenen mee te vegen, de reïncarnatie van Albert Ayler wordt genoemd.

S’yo Fang is bedenker en uitvoerder van bezonken composities.

S’YO FANG

De avond was een stuk rustiger begonnen met het octet van de Taiwanese pianist S’yo Fang. Deze 32-jarige pianist maakte in het bijzonder indruk als componist-arrangeur met bezonken composities, waarin de Ghanese zangeres Priscilla Nokoe een cruciale rol speelde en met gitzwarte teksten diepte aan de muziek gaf.

Kristján Martinsson en Annelie Koning traden in de vocale avant-gardistische traditie.

Vocale muziek speelde hoe dan ook een rol op dit festival. Annelie Koning met haar IJslandse/Duitse trio trad in de avant-gardistische vocale traditie met afwisselend stotterende, sissende, gesproken en ook gezongen teksten die vaak bizar klonken, maar voor een groot deel afkomstig zijn van de Amsterdamse dichter Bredero (1585-1618).

In het kleinste zaaltje was pianist Jeroen van Vliet curator en hij trad zelf op met de Mexicaanse zangeres en bassiste Fuensanta Méndez. Lief en poëtisch zou je Mendéz kunnen karakteriseren, maar haar ferme basaanslag verraadde dat ook zij meer dan dat in haar mars heeft. Veruit het verrassendst in deze kleine zaal was het duo-optreden van gitarist Prashant Samlal en pianist Roel Hazendonk. Samlal had begin dit jaar in Den Bosch met overmacht de Conservatorium Award gewonnen en liet met Hazendonk horen dat hij in korte tijd al weer een overdonderende ontwikkeling heeft doorgemaakt.

Roel Hazendonk en Prashant Samlal. De laatste liet horen dat hij in korte tijd een overdonderende ontwikkeling heeft doorgemaakt.

Met intelligente en intrigerende improvisaties zweefde hij lichtvoetig boven de akkoorden van zijn eigen composities om na associatieve omzwervingen weer thuis te komen. Met Hazendonk werd een gelijkwaardig duo opgebouwd waarin men elkaar uitdaagde en aanvulde met muziek die teruggreep op contrapunt, West-Coast avant-garde van de jaren vijftig, en rock.

IAN CLEAVER EN JASPER BLOM

Teruggrijpen op de jazztraditie, met name het werk van de jonge Ornette Coleman, deed ook trompettist Ian Cleaver die met saxofonist Jasper Blom vette hardbop van nu liet horen. Het was net iets traditioneler dan de cross-over van de Italiaanse bassist Alessandro Fongaro die na hem optrad. Zijn groep CLOD! met de Italiaanse saxofonist Nocolò Ricci kwam wat moeizaam uit de startblokken maar eenmaal op weg speelde deze groep een overtuigende, melodieuze en af en toe heftig swingende mix van jazz, fusion en rock.

Ian Cleaver op trompet en Jasper Blom op tenorsaxofoon in de frontlinie van hun kwartet, met Tijs Klaassen op contrabas en Wouter Kuhne op slagwerk.

Een aantal van deze jonge musici kwamen we opnieuw tegen bij de afsluiter van Benjamin Hermans 19-koppige New Cool Collective Big Band. Het was meteen het traditioneelste optreden van de avond met big band jazz uit de goede oude tijd, toen swing nog gewoon was. De band spettert en de Latin ritmesectie geeft er een heerlijke smaak aan die herinneringen oproept aan vervlogen tijden.

Ian Cleaver, Prashant Samlal en Nocolò Ricci mochten ieder als gast een nummer meedoen. Een leuk idee dat echter tamelijk rampzalig uitpakte. Er was niet gerepeteerd, weinig of niets afgesproken en de jonge onervaren musici werden in het diepe gegooid waar ze meteen in de big-bandzee verdronken. Alleen Ricci die aanvankelijk nerveus op het podium stond, geen idee had wanneer hij moest invallen en na twee mislukte pogingen uiteindelijk zijn toeter aan zijn mond kreeg, was vanaf dat moment niet meer geïmponeerd en dwong de band om hem te volgen. Het was een mooi moment dat liet zien dat de jongste generatie jazzmusici klaar staat om de podia over te nemen.

Priscilla Nokoe speelde een cruciale rol in het octet van S’yo Fang.

JONG TALENT

Het was ook het moment dat aantoonde hoe geslaagd Make It is als festival dat het jonge talent zijn eerste kans geeft om voor een groot publiek op te treden. In elk geval heeft Tilburg er een prachtig festival bij gekregen.

TOM BEETZ
RINUS VAN DER HEIJDEN
Foto’s TOM BEETZ
Foto Kendrick Scott (voorpagina) en Gilad Hekselman GEMMA VAN DER HEYDEN

Make It Jazzfestival, Tilburg
Paradox 21 september en Theaters Tilburg, 22 september 2018

Gilad Hekselmans ZuperOctave, Jameszoo, New Cool Collective Big Band, S’yo Fang Octet, Fuensanta Méndez en Jeroen van Vliet, Prashant Samlal en Roel Hazendonk, Lilly King Trio, Alessandro Fongaro’s CLOD!, Ian Cleaver feat. Jasper Blom

 

www.makeitjazz.nl

Previous

Ben Sluijs Quartet opereert ver boven middelmaat

Next

Mentale reis door Nederland met Gottfried i Franco

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook