In het kader van zijn Europese tournee stond Popa Chubby, de meer dan imposante verschijning en New Yorkse bluesgitarist in de Kleine Zaal van het Paard van Troje in Den Haag. Zoals hij het publiek toevertrouwde wilde hij “op Election Day en de komende weken niet in de USA zijn, maar in november vanuit Europa rustig kijken wat er gaat gebeuren in mijn vaderland.’’

jn_popa_chubby_paard_20161108_4fotos_2
De imposante verschijning van Popa Chubby.

Zonder veel omhaal neemt Chubby plaats op zijn kruk, pakt zijn gitaar en zet direct een meer dan stevige blues in. De trukendoos gaat vanaf de eerste noten wijd open, terwijl de muziek zich in luttele tellen door verschillende genres worstelt. Van garageblues naar rock via funk en vervolgens regelrecht naar de bijna traditionele blues om verder te gaan in rockakkoorden. Chubby’s muziekstijl is kortweg bijna agressief te noemen, zeker ook gezien zijn al eerder aangehaalde voorkomen.

VERKEERDE BEEN

Popa Chubby toont meteen waarvoor zijn publiek is gekomen. Loopjes, snelle tempowisselingen, stijlwisselingen, akkoorden die je constant op het verkeerde been zetten, het komt allemaal voorbij in een tijdbestek van een paar noten. Hij speelt de lange tonen van Eric Clapton, het ruige van Jimi Hendrix, maar ook klassieke bluesgitaristen als Buddy Guy lijken langs te komen. De hardrock uit de jaren zeventig en tachtig dient eveneens als inspiratiebron. Alleen brengt hij het volledig in zijn eigen stijl, waarbij in één muziekstuk stijlen elkaar razendsnel afwisselen.

jn_conrad_st_claire_paard_20111108_4fotos
Conrad St. Claire

Ineens is daar, als derde nummer op de avond, Hey Joe van Jimi Hendrix. Niet als cover, maar als blues. Waarbij het bij vlagen harder is dan het origineel en op momenten bijna verstild gespeeld wordt, zodat de snaren van zijn gitaar de woorden bijna fluisteren. Om een paar tellen later rockend verder te gaan. Er ligt geen speellijst op het podium, zijn muzikanten moeten hem maar volgen tijdens zijn improvisaties. Hij stuurt beide mannen strak aan, de spanning is zowel bij de drummer als de basgitarist van de gezichten te lezen. Daar is ook het moment dat de drummer van onder uit de zak krijgt omdat hij een steek liet vallen.

Publiek dat voor traditionele blues komt wordt op zijn wenken bediend. Met Nobody Knows You When You’re Down and Out wordt er een regelrechte klassieker neergezet. Van de traditionele uitvoering tot een stevige rock qua stijlen. Waarbij Popa Chubba de zangpartijen voor zijn rekening neemt als de snaren de woorden niet vertolken. Van zijn nieuw te verschijnen cd I’m The Catfish worden meerdere nummers gebracht, stuk voor stuk met behoorlijk veel stevige rockinvloeden. De achtergrond daarvan wordt duidelijk in Motörhead Saved My Life wat ook op deze cd te vinden zal zijn.

jn_dave_moore_paard_20161108_4fotos
Dave Moore

ALS DRUMMER

Zijn eerste muzikale schreden op het muzikale vlak zette Popa Chubby als drummer, maar snel daarna schakelde hij over op gitaar. Toch kan hij zijn eerste liefde niet helemaal loslaten, dus ontstaat er een ware drumstrijd met Dave Moore. De stukken vliegen in hoog tempo de zaal in, soms worden er wat korte opmerkingen geplaatst, soms wordt het publiek om een mening of voorstel gevraagd.

Na ruim anderhalf uur spelen zet Popa Chubby Somewhere Over The Rainbow in. Dit immens populaire slaapliedje wordt in een tijdsbestek van bijna tien minuten gebracht als funk, traditioneel, hardrock, bluesrock en blues. En opnieuw die afwisseling van stem en gitaarsnaren om de woorden te vertolken. In een paar woorden leidt hij zijn publiek richting Blues For Charlie, door hem geschreven naar aanleiding van de terroristische aanslagen in Parijs. Zijn gitaar jankt niet in dit stuk, maar weent. Een bijzondere gewaarwording, de verschillende emoties, van onmacht, paniek, woede en verdriet zo vertaald te horen.

jn_popa_chubby_paard_20161108_4fotos_8
Popa Chubby

Na nog een stevig bluesrocknummer, waarbij hij afsluitend de gitaar boven zijn hoofd bespeelt, komt na dik tweeëneenhalf uur non-stop spelen het einde van het concert. Popa Chubby heeft laten zien dat hij op zijn geheel eigen wijze heeft plaatsgenomen in het rijtje van gitaarvirtuozen.

tekst en beeld JAN PIET HARTMAN

Poppa Chubby
Paard van Troje Den Haag, 8 november 2016

 Popa Chubby – gitaar, zang, drums.
Conrad St. Claire – basgitaar
Dave Moore – drums

 www.popachubby.com

 

Previous

Boosheid maakte van Paul Van Nevel expert oude muziek

Next

Takuya Kuroda zigzagt blij door zijn dagelijks leven

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook