Fay Claassen

‘Luck Child’ is de titel van de nieuwe cd van zangeres Fay Claassen. Het is haar meest persoonlijke en intieme plaat, zegt ze daar zelf over. Bovendien is het haar eerste cd onder eigen naam, sinds ze zes jaar geleden moeder werd van een dochter. Voldoende redenen om de zangeres op te zoeken en te laten vertellen waar zij heden ten dage mee bezig is.

Luck Child bevat dertien stukken, die uiterst uiteenlopend van aard zijn. One Trick Pony van Paul Simon, Cinema Paradiso van Ennio Morricone, Blackbird van Paul McCartney en A House Is Not A Home van Burt Bacharach staan naast meer jazzgetinte stukken als In A Sentimental Mood van Duke Ellington, Fay van Kenny Wheeler en God Bless The Child van Arthur Herzog, ‘groot gezongen’ door Billie Holiday. Schuilt in die keuzes van stukken het persoonlijke en intieme, zoals Fay Claassen deze plaat omschrijft? “Als het over muziek gaat ben ik altijd heel emotioneel”, verklaart zij. “Wat betreft ‘sound’ is deze plaat heel anders, meer in de richting van popmuziek, maar wel heel eigen. Het is mijn eerste cd onder eigen naam nadat ik moeder werd, hoewel ik er eerder al zeven op eigen naam heb uitgebracht. De titel Luck Child is afgeleid van Sandbox van componiste Leni Stern waarvoor mijn Ierse vriendin Catriona O’Daly de tekst schreef. Ik heb vanaf 2003 rondgelopen met die prachtige melodie van Leni Stern en heb het nu opgenomen omdat er tekst bij kwam. Het is een Ierse legende over Luck Child, een wezen tussen een godin en een nymf. Zij belichaamt het begrip schoonheid, dat je nooit kunt bezitten. Schoonheid die je niet vast kunt houden.”

Fay Claassens nieuwe album bevat ook de compositie Finding You, waarvan de muziek is geschreven door haar echtgenoot Paul Heller. De tekst is van Robin Meloy Goldsby. Het gaat over ontmoeten in liefde. “Kenny Wheeler schreef voor mij Fay. Hij leverde het aan met twee andere melodieën eronder, een voor trompet en de andere voor saxofoon. Ik heb spontaan besloten er mijn eigen stem in te zetten. Gitarist Peter Tiehuis is er samen met mij mee onder de huid gekropen.”

JAZZZANGERES

Het repertoire op Luck Child overziend, kun je je afvragen of Fay Claassen nog jazzzangeres is. “Dat ben ik ten voeten uit”, zegt ze. “Ik wil het echter niet meer zo benoemen. Ik wil ook andere dingen doen. Na mijn periode bij de Westdeutsche Rundfunk Big Band vroeg mijn management: kun je niet eens iets met Nederland en in het Nederlands zingen, doen? Ik heb er over nagedacht hoe je Nederlandse liedjes en Nederlands jazzrepertoire met elkaar kunt verbinden. Ik vroeg pianist Cor Bakker, gitarist Peter Tiehuis en basgitarist Theo de Jong mee in het project te stappen.” Tijdens een tournee die Fay Claassen zojuist afrondde met de pianisten Cor Bakker en Ivo Janssen bracht zij Nederlandstalige liedjes in, onder meer Zon in Scheveningen van Rita Reys. Het ligt in de bedoeling om er in de nabije toekomst een cd mee uit te brengen. “Is dit alles van Doe Maar is sinds mijn jeugdjaren mijn lievelingsnummer. De geweldige bewerking van Cor Bakker doet de versie van Doe Maar gewoon vergeten. Ook Het Wonder van Toon Hermans en Zonder Jou van Annie M.G. Schmidt staan nu op het repertoire. Meisjes van Dertien van Paul van Vliet in een bewerking van Rob van Kreefeld vind ik zo ongeveer een jazzballad.”

“Ik denk daarbij echt niet of het allemaal jazz is. Ik hoor een nummer en vind het mooi of niet. Met Cor Bakker heb ik dit nieuwe repertolre volledig uitgezocht. Hij is geniaal in het opppikken van ideeën. Daarbij is hij ook nog eens heel emotioneel. Bij Zonder Jou hielden we het niet droog. We zaten allebei te huilen.”

Is het kiezen van Nederlandstalig repertoire niet een al te gemakkelijke weg, riekt dat niet naar commercieel gewin? “Ik heb nooit muziek gemaakt voor geld. Nooit. Mensen die meer van de swing van Rita Reys houden, komen ook naar de concerten met Cor Bakker en Ivo Janssen. Met Luck Child zie ik ook een ander publiek. Ik ben nu eenmaal geen Diana Krall, die met een projectje de hele wereld over reist. Voor de magere gage die ik krijg, moet ik veel doen. Maar de vrijheid om te doen wat ik wil, die neem ik nu. Het grappige is dat die ontwikkeling om bij Nederlandstalig uit te komen, een beetje toeval is. Ik vind het leuk dat een jaren-vijftigliedje zo ‘cool’ kan zijn. Ik ga het niet herkauwen, ik pak het op en maak het me eigen. Ik word een beetje boos als er denigrerend over wordt gedaan dat je andermans stukken brengt en er wordt gezegd: schrijf je eigen stukken. Tijdens de voorbije tournee bracht ik voor het eerst een eigen liedje. En merkte ik dat ik muziekschrijven begin te ambiëren. Wat componeren betreft begin ik als een kind. Ik breng het wel als een volwassene.”

VRIJE IMPROVISATIES

“Ik creëer als zangeres zeker ook. Op het podium bijvoorbeeld. door te improviseren. Ik breng zowel vrije improvisaties als mainstreamjazz. Dat eerste aspect was vooral te horen toen ik met Tony Overwater speelde. Op de cd Song Of You van Diederik Wissels zing ik zelfs geen letter, alleen maar nootjes. En ik hou evenzeer van een potje freewheelen met John Engels.” Was de ontwikkeling die Tony Overwater doormaakt, geen mooie gelegenheid geweest voor Fay Claassen om daarbij aan te haken? “Als we elkaar ontmoeten zoeken we elkaar altijd op. Met Tony, Maarten Ornstein en Joost Lijbaart namen we de cd Faces of China op. Deze muzikale broeders staan mij zeer na. Juist omdat ik zoveel verschillende dingen heb gedaan, ben ik gevormd tot wie ik nu ben. Ik wil boven een bepaalde stijl staan. Ik ben gelukkig in alle vormen waarin ik bezig ben.”

Zoals dat bij iedereen gaat, verandert een stem naarmate die ouder wordt. “De mijne is wat lager geworden”, verklaart Fay Claassen. “Ook door de geboorte van mijn dochter is mijn stem erg gegroeid.” Hoe dan? “Ik beleef alles intensiever. Je verandert als persoon in de loop der jaren en dat doet de manier waarop je met je stem omgaat ook. Daar zit trouwens een klein drama achter. Mijn stembanden zijn een waar ‘battlefield’. Ze zien er niet uit. Een paar jaar geleden onderging ik er een kijkoperatie aan, waarbij de keel-, neus- en oorarts zei: ‘Dit kan helemaal niet’. Toch zing ik. Die stembanden zijn er overigens wel de oorzaak van dat ik geen les meer geef. Ik spendeer mijn stem liever aan optreden en mooie muziek. Ik heb geen angst dat mijn stem het begeeft. Maar het zou best kunnen dat ik niet tot mijn 86e kan zingen, zoals Rita Reys.”

De cd Luck Child, aanleunend tegen wat lichter repertoire, de schijf met David Lynx en Diederik Wissels, de plaat met Tony Overwater en vrienden; allemaal anderssoortige muziek. “Luck Child leunt aan tegen wat lichter repertoire, mede door het geluid van gitarist Peter Tiehuis en de keuze voor basgitaar. Overigens ben ik erg blij dat ik nu dit repertoire live speel met pianist Karel Boehlee en basgitarist Theo de Jong, na ons avontuur met de Chet Bakertournees. Ik ben nauw met hen verbonden.”

Betekent dit dat Fay Claassen muziek kiest die haar stem het best tot zijn recht doet komen? “Ik hoor al vrij snel aan de ‘groove’ en de akkoorden of mijn stem het aan kan. Het persoonlijke en intieme zoek ik op. Met een drummer op Luck Child had ik meer dynamiek kunnen creëren, maar dat wilde ik niet. Ik wilde het klein en open houden.”

RITA REYS

Rita Reys. Hoe vaak is Fay Claassen niet in verband gebracht met deze legendarische, in juli 2013 overleden jazzvocaliste. Wordt ze daar niet eens moe van? “Ik ben best dankbaar voor die vergelijking. Hoewel die niet helemaal opgaat. Rita zelf zei: er is maar één Rita Reys. Of ik haar opvolgster ben? Rita heeft mij heel erg gesteund. Ik ben daarom ook heel blij dat ik met Ruud Jacobs, Martijn van Iterson en Peter Beets (vroegere begeleiders van Rita Reys, rvdh) concerten heb kunnen geven.”

“Rita Reys heeft mij onder meer geleerd dat ik niet alles ‘los’ moet zingen. Ik wil alsmaar creëren en er tussen zitten. Zij gaf mij de grens daarbij aan: speel ermee. Dat was een erg goede tip. Zij hield me ook een spiegel voor van hoe mensen naar je kunnen luisteren. Ik ben nogal naar binnen gekeerd. Rita leerde me hoe bij de ene situatie dít en bij de andere dát nodig is.”

Fay Claassen sprak hierboven van een ‘magere gage’. Betekent dit dat er moet worden gesappeld? “Afgelopen anderhalf jaar heb ik echt veel opgetreden, wel twee à drie keer per week. De afgelopen tournee met Cor Bakker en Ivo Janssen was heftig: we deden 23 concerten. Ik ga nu de presentatietournee doen met Luck Child, die beslaat tien concerten. Verder doe ik nog een project met het Brussels Jazz Orchestra en ik heb een mooie aanbieding van het Noord Nederlands Orkest. Met Cor ga ik trouwens als duo verder. Dat wordt een soort try-out tourtje. Het ligt in de bedoeling een Dutch Songbook te gaan doen. Sommige Nederlandstalige nummers met big band klinken dan toch weer als jazz. Van Opzij, opzij hebben we een soort rapnummer gemaakt.”

INTERNATIONALE CARRIÈRE

En een internationale carrière, komt het daar nog van? “Ik zou wel willen. Als je moeder bent geworden, is dit de daaropvolgende vijf jaar echter niet te doen. Nu mogen er een paar dromen uitkomen. Met Michael Abene, voormalig chef-dirigent en arrangeur van de WDR Big Band zou ik wel een paar ‘gigs’ willen doen. Maar het is mega moeilijk. De markt is zo overvol. Je wordt weggevaagd door allerlei marketing. Hoewel, in Californië heb je de radiozender K Jazz. Die draait vier keer per dag de cd Live at the Amsterdam Cncertgebouw van Peter Beets en mij. Van Europa naar de Verenigde Staten is moeilijker dan omgekeerd. Je moet er een goede boeker voor hebben. Maar ik ben er wel mee bezig. De contacten met de VS komen langzaam. Nóg een droom is op te treden met de Village Vanguard Big Band. En ja, ik zou zeker op Europees vlak ook meer willen doen. Ik heb echter een verschrikkelijke hekel aan vliegen. Dat is natuurlijk niet ‘jazzmusic like’. En ik ben ook liever niet veel van huis, als het niet voor een érg leuk concert is. Daardoor zijn er ook nog niet zoveel internationale contacten geweest. Maar ook hier ben ik druk doende.”

RINUS VAN DER HEIJDEN
beeld GEMMA VAN DER HEYDEN

De tournee Luck Child start op vrijdag 13 januari in De Doelen.
Op 14 februari is Fay Claassen te gast bij het Noord Nederlands Orkest voor een Valentijnconcert in de grote zaal van het Concertgebouw in Amsterdam. Voor overige concerten zie

WWW.FAYCLASSEN.COM

 

LEES TERUG:

LEZERES FAY CLAASSEN BEKIJKT DE INHOUD VAN JAZZNU

Previous

Maximalist Michael Vatcher: de jonge hond op het strand

Next

Spotify Joël Botma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook