Jazz ten tijde van corona: Saskia Laroo

JazzNu is begaan met het lot van de jazz en zijn uitvoerders. Daarom stelt medewerker Tom Beetz met regelmaat aan telkens een andere musicus deze vraag:

Hoe geeft Saskia Laroo in het corona-tijdperk invulling aan haar kunstenaarschap? 

“Ik dacht dat ik tijd zou hebben om in de tuin te werken omdat vrijwel al onze geplande optredens en tournees gecanceld of uitgesteld zijn vanwege de coronacrisis. Maar op dit moment ben ik bezig met heel veel organiseren en nieuwe muziek maken. Nieuwe muziek om ‘het nieuwe nu’ muzikaal te representeren. Organiseren omdat iedereen in de kunst alles aan het omgooien is en er ongelofelijke hoeveelheden nieuwe initiatieven loskomen om de sector overeind te houden, waar ik mezelf nauw bij betrek.

Ik heb zelf natuurlijk ook naar nieuwe wegen gezocht om mijn vak toch te kunnen blijven uitoefenen. Ik probeer mijn leven zoveel mogelijk ‘normaal’ voort te zetten en heb het geluk dat ik samen met mijn partner pianist/vocalist Warren Byrd online kan optreden vanuit huis. We geven elke vrijdag om 19 uur een ‘feelgood’ funky jazzy concert met eigen songs en covers, dat voor iedereen wereldwijd gratis is te volgen via mijn facebookpagina. Dat was eerst vanuit de keuken, nu uit de slaapkamer en binnenkort hopelijk vanuit de tuin.

Ik vind het belangrijk om als muzikant te fungeren als troubadour, om gevoelens en gebeurtenissen van het moment te vertolken en hiermee ook een soort afleiding en troost te bieden aan mensen in deze onzekere tijd. Daarom hebben we ook songs gecomponeerd zoals De Corona Blues, hou vol – hold on en It’s Spring Time. Het is wel wennen om voor een virtueel publiek te spelen, maar we doen ons best om in 45 minuten een goed en gevarieerd verhaal neer te zetten met een spanningsboog en meedoe/zing/klap/dansmomenten om het publiek erbij betrokken te houden en te activeren. Dat werkt goed wat we kunnen zien aan de reacties achteraf. We variëren de songs van lekker swingend, funky tot serieuze, esoterische jazz. We spelen ook blues, latin en akoestische muziek, soms met elektronische beats en effecten.

Wat de lockdown met me gedaan heeft is, dat ik ergens blij ben dat de aardbol enigszins tot rust komt en ik vind het relaxed dat het zo stil is en heerlijk dat het buiten zo fris ruikt. Aan de andere kant vind ik het erg dat er zoveel mensen overlijden onder wie ook beroemde en favoriete jazzmusici zoals de Afrikaanse saxofonist Manu Dibango (Soul Makossa), jazzpianist Ellis Marsalis en trompettist Wallace Roney.

Wat ik het meeste mis in deze onwerkelijke periode is optreden met mijn bands voor een echt publiek! Mijn ware hartstocht ligt bij het geven van een geweldig concert, heerlijk spetterende jazzsolo’s te spelen met mijn stampende band in een kokende club of voor een uitzinnig publiek op een groot festival. Zoals in Brazilië voor een publiek van vijfentwintigduizend mensen of in Mexico voor dertienduizend studenten. Kleine intieme concerten vind ik trouwens ook heel fijn. Dan focus je je weer anders op de muziek.

Wat mij overeind houdt is dat ik het zo bijzonder vind om musicus te mogen zijn. Ik had tot mijn achttiende nooit gedacht dat dit mijn leven zou worden. Met name improviseren vind ik super, zomaar iets verzinnen op het moment zelf terwijl je speelt. Maar als ik de muziek niet had gehad zou mijn innerlijke levenskracht me op de been houden. Het leven is te leuk, inspirerend en bijzonder.

Bovendien wil ik graag nog heel veel leren en ben ik geïnteresseerd in veel culturen, met name aangewakkerd door mijn buitenlandse tournees met mijn bands. Ik wil me muzikaal vooral blijven door ontwikkelen waar die opgedane reiservaringen weer een inspiratiebron voor vormen. Een van mijn grote inspiratiebronnen vormt het zoeken naar verbintenissen tussen muziekstijlen en culturen en daar weer nieuwe muziek van maken.

In mijn weinige vrije tijd lees ik momenteel graag audio-vakblaadjes dus heel technisch. Met name de bladen Computer Music Magazine en Sound on Sound. Dat vind ik super interessant en komt waarschijnlijk door mijn interesse in wiskunde, wat ik ooit een blauwe maandag heb gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Daar ontdekte ik tegelijkertijd het muziekleven waardoor de studie hopeloos mislukte.

Ik droom veel over hele mooie composities schrijven. Ik heb een soort radio in mijn hoofd vol gevarieerde en inspirerende muziek die ik ook min of meer aan en uit kan zetten om ofwel te componeren ofwel te produceren. Men zegt dat componeren 1% inspiratie is en 99% perspiratie. Ja bij dat laatste moet die radio dus even uit.

Ik vind het heel jammer dat mijn tournees zijn afgezegd of verplaatst maar ben erg blij om in mijn mooie geboortestad Amsterdam te zijn, lekker rond te fietsen in een prachtig centrum. Het klinkt zo gewoon maar is eigenlijk heel bijzonder. Dat merk je vooral als je veel reist. Moeilijk voor mij om te kiezen waar ik nu graag heen zou willen, want ik heb heimwee naar alle plekken waar ik voor optredens ben geweest. Van China tot Brazilië, van Nepal tot Nicaragua en Burundi.

Ik denk na over het verleden en vind het onvergetelijk dat ik in 1994 mijn eigen platenlabel heb opgericht. Iedereen raadde het me af maar ik begreep niet waarom. Dus ik deed het toch. En verkocht toen in een week meer dan duizend cd’s en moest met spoed een herpersing aanvragen bij de fabriek. Nu heb ik inmiddels acht cd’s en een dvd op het label Laroo Records. Mijn nieuwe album Trumpets Around The World is ook op oranje vinyl verschenen.”