Een van de geestelijken van de Abdij van Leffe op weg naar de gospelmis in de abdij.

Dinant Jazz is een festival dat het jaarlijks van zijn evenwichtige programmering moet hebben. Dit jaar was de Abdij van Leffe voor de negentiende keer het podium voor drie dagen feest. Zeventien programmaonderdelen, waaronder twee jamsessies, hielden de drieduizend bezoekers volop wakker. Plus Jeanschoubs, die voor een fotoreportage afreisde naar Dinant.

 

Monty Alexander was de peetvader van Dinant Jazz 2019.

Het Monty Alexander Trio opende op vrijdag de officiële programmering van Dinant Jazz. Daarvóór was er al een optreden geweest van de groep Songs Between Two Lands. Pianist Alexander kwam met Triple Treat, de naam die hij ontleende aan zijn drie albums met dezelfde titel: Triple Treat 1, 2, 3. Binnen de groep huist gitarist Russell Malone, bekend als begeleider van Diana Krall. Malone kreeg ‘concurrentie’ van zijn Belgische evenknie Philip Catherine, die als speciale gast aan Triple Treat was toegevoegd.

Russell Malone was de evenknie van de Belgische gitarist Philip Catherine, die te gast was bij Triple Treat van Monty Alexander.

Monty Alexander stond dit jaar centraal bij Dinant Jazz. Waarschijnlijk omdat hij vorig jaar zo’n succesvol concert had verzorgd. Hij kreeg drie projecten toebedeeld. In ons land noemen ze dat in goed Nederlands ‘artist-in-residence’, België benoemt het heel wat bloemrijker. Daar was Monty Alexander dit jaar de peetvader van het festival.

De gospelmis met de officiële naam Messe Evangelie werd opgedragen door een heuse priester.

Dat betekende dat hij ook zaterdag aantrad. Met zijn project Harlem Kingston Express. De pianist komt van Jamaica; Kingston in de naam is dan niet ver te zoeken. Jamaica is vooral bekend vanwege de reggaemuziek. De voorloper daarvan is echter ska, een mengeling van Jamaicaanse calypso en Amerikaanse rhythm and blues. En die laatste vorm wortelt dan weer in de jazz.

Jason Brown speelde in twee van de drie projecten van Monty Alexander.

Met de Harlem Kingston Express speelt Monty Alexander, die ook in al zijn andere concerten de muziek van zijn geboorteland uitbundig promoot, een mengeling van traditionele reggae en traditionele jazzmuziek. Vandaar de verbinding tussen Kingston en de Newyorkse wijk Harlem.

Grégoire Maret in duet met tenor Didier Likeng van de Gospel Wings.

Het derde project waarmee Monty Alexander op de proppen kwam was de gospelmis op zondag, deftig Messe Evangelie gedoopt. Het werd een energiek festijn, waarbij maar liefst achthonderd belangstellenden kwamen opdagen. Daarmee werd de gospelmis een doorslaand succes, dat zelfs Monty Alexander even met de ogen deed knipperen.

Steve Houben trad op tijdens de gospelmis.

Het altaar – de tafel waarop de religieuze tradities worden opgevoerd – stond in de Abdij van Leffe, het hoofdpodium voor Dinant Jazz. Een toepasselijker plek is nauwelijks denkbaar. Evenmin als de tien geestelijken uit de abdij die, gegroepeerd rond de musici, de gospelmis naar de hemel voerden.

Grégoire Maret is een virtuoos op de mondharmonica.

Die musici waren naast Monty Alexander tenorsaxofonist Steve Houben, Grégoire Maret op mondharmonica en Rhoda Scott op orgel. De traditie getrouw bediende zij de pedalen van haar instrument met blote voeten.

Rhoda Scott bepaalde met haar orgel mede het groepsgeluid van de gospelmis.

Als overkoepelend medium en dan ook nog om het begrip ‘gospel’ tot in de kleinste naadjes te benadrukken, waren de Belgische Gospel Wings uitgenodigd. Oprichter en leider van de groep is Didier Likeng, die in de Europese wereld van de gospel als een autoriteit wordt gezien.

Een van de zangeressen van de Gospel Wings.

Deze tenor slaat met zijn groep een brug tussen de zwarte gospelmuziek – de negro spirituals – en de moderne uitstapjes naar (zwarte) religieuze muziek. Zeven stemmen en vier instrumentalisten geven de gospelmuziek, zoals hun naam al suggereert, vleugels.

Kenny Garrett, voorloper in de moderne hardbop.

Het Kenny Garrett Quintet is de boodschapper van vrijheid en – dus – improvisatie. De altsaxofonist is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de hedendaagse hardbop. Hij betoont zich elk concert, waar ook ter wereld, als een furieuze pleiter van deze muzieksoort. Met zijn kwintet, met twee percussionisten, zag hij ook in Dinant kans de lyriek en vurigheid van zijn eigenzinnige composities tot op de draad bloot te leggen.

Alex Tassel trad aan met A Quiet Place.

Past & Present / A Quiet Place is een dubbelalbum van de Franse koperblazer Alex Tassel. Hij kwam ermee naar Dinant om er een deel van te vertolken. De trompettist werd bekend in het Paris Jazz Quintet. Maar in de gelederen van A Quiet Place kwamen Manu Katché en contrabassist Reggie Washington mee.

Wayne Escoffery maakt deel uit van de Harlem Kingston Express.

Met pianist Igor Gehenot werkt Alex Tassel sinds drie jaar samen.

Maxime Blésin kwam onder meer naar Dinant om nieuw werk uit te proberen.

Maxime Blésin speelt sinds zijn 14e elektrische gitaar. Vier jaar later toog hij naar Brazilië om bossa nova en samba nader tot zich te nemen. Na zijn terugkeer studeerde hij twee jaar in Jazz Studio Antwerpen om daarna door te reizen naar Amerika voor compositielessen. Nadien vormde hij een kwintet met Belgen en Fransen en in 2012 het Bop en Soul Sextet.

Rhoda Scott speelde tijdens de gospelmis traditiegetrouw met blote voeten.

Dit jaar kwam naar Maxime Blésin naar Dinant om nieuwe composities uit te proberen. En tevens om zodanig te experimenteren dat ze straks een waardig plaatsje krijgen op een volgende cd van de koperblazer. Vandaar de wat afwijkende bandnaam Nieuw Kwartet.

REDACTIE
Foto’s JEANSCHOUBS

Dinant Jazz
Abdij van Leffe Dinant (B), 26 t/m 28 juli ’19

Monty Alexander Triple Treat
Monty Alexander – piano
Russell Malone – gitaar
Hassan J.J. Shankur – contrabas
Gast: Philip Catherine – gitaar

Kenny Garrett
Kenny Garrett – altsaxofoon
Vernell Brown – piano
Corcoran Holt – contrabas
Samuel Laviso – slagwerk
Rudy Bird – percussie

Monty Alexander Harlem Kingston Express
Wayne Escoffery – tenorsaxofoon
Dennis Rollins – trombone
Andy Bassford – gitaar
Monty Alexander – piano
Leon Duncan – basgitaar
Hassan J.J. Shankur – contrabas
Jason Brown – slagwerk

Alex Tassel A Quiet Place
Pierrick Pedron – altsaxofoon
Alex Tassel – trompet en bugel
Jason Rebello – piano
Igor Gehenot – piano
Reggie Washington – contrabas
Manu Katché – drums en zang

Maxime Blésin Nieuw Kwartet
Maxime Blésin – elektrische gitaar
Igor Gehenot – piano
Thomas Bramerie – contrabas
Darren Becket – slagwerk
Gast: Stéphane Mercier – tenorsaxofoon

Messe Evangelie
Steve Houben – tenorsaxofoon
Monty Alexander – piano
Rhoda Scott – orgel
Grégoire Maret – mondharmonica
Gospel Wings – koorzang

 

www.dinantjazz.be

Previous

Floris Kappeyne (rondetijd 5.44,36)

Next

De ware, vibrerende kunst van Bijma, Oliver en Mulder

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook