COLUMN

Wie dezer dagen geniet van het fijnbesnaarde bugel- en trompetgeluid van de eindelijk gelauwerde Ack van Rooyen in al zijn virtuoze en bescheiden hoedanigheden, zal even moeten wennen aan het trompetgeluid van Roermondenaar Hub Boesten, leider en inspirator van Big Band Boesten. Hub lust er zogezegd wel pap van en als een trompet al kan knallen dan doet die van Hub dat. Hij is oprichter van Big Band Boesten, die dit jaar veertig jaar bestaat.

Dat betekent een feestelijke herdenking. Uiteraard met een feestelijk gepland programma dat helaas volledig is weggedrukt door de coronamaatregelen. Hub Boesten is van vele markten thuis, een multiinstrumentalist die als 12-jarige zijn intrede deed in de muziekwereld en als jonge bassist, later trompettist in den beginne deel uitmaakte van het orkest rondom Charly Green, de man die jazz in de jaren zestig naar Limburg bracht.

Illustratie (met kleuren Limburgse vlag) Gemma Kessels

In dat verband is het leuk dat de cd die Big Band Boesten nu heeft uitgebracht de dialecttitel draagt Jazz, gans oet Limburg ( jazz, helemaal uit Limburg). Op de cover prijkt pontificaal een trompet, gedrapeerd met de Limburgse vlag. Interessant is de visie daarachter, uiteraard van Hub Boesten. Alles draait om een combinatie van een eigengereid streekproduct met als basis muzikaal plezier. Muziek is het middel, niet het doel.

In – zeker in het verleden – geheel door fanfare en harmonie gedomineerd muziekminnend Limburg, wist hij, tegen de stroom in, iets anders te doen. Een bigband. Daar klonk andere muziek, bovendien, wie wilde kon soleren en improviseren. Wie dat niet wilde of durfde vierde zijn feestje in en met de band. “Swing, latin en poppie”, noemt hij het zelf. Hoe anders was toen het strak georganiseerde verenigingsleven van de geüniformeerde fanfare, waar ‘het bestuur’ en de dirigent de dienst uitmaakten. Zowel in omgang als in repertoire, wel te verstaan.

Hub brak daardoor heen, kwinkslagen als syncopen strooiend, ruimte biedend en zelf nu en dan letterlijk de hoogste toon blazend. Hij bracht plezier en vreugde met zijn big band. Aanvankelijk waren de Hafa-mensen sceptisch, de muziek viel uit de toon. De ommekeer kwam toen men bemerkte dat de jongeren die in de bigband speelden met plezier vooruit gingen en het instrument beter onder de knie kregen. En daar kon men vruchten van plukken! Zo werd Hub toeleverancier van harmonies en fanfares in de regio. Daarmee steeg ook de waardering voor de orkestleider Boesten. Wie zijn fotogalerie op Facebook bekijkt, ziet diverse, inmiddels bekende figuren uit de Limburgse jazzscene voorbij komen. Het interessante aan Boestens aanpak is dat de spelvreugde altijd voorop is blijven staan, niet op de laatste plaats bij hemzelf. “De Big Band is van ons allemaal.” Big Band Boesten is een familie geworden. Wie door de Facebookpagina van de band scrolt zal dat beamen. Veertig jaar, foto’s, muziekfragmenten, interviews, portretjes. Hub Boesten, op ’t eerste oog een komiek; wie dieper kijkt ziet een gedreven man, die inspireert en het lef had om te vernieuwen.

Pick-up the past zou een sprankelende jubileumshow worden met een keur aan artiesten uit de afgelopen veertig jaar. Het gaat allemaal niet door. Laconiek als altijd pareert Boesten de tegenvaller. Back to the future luidt het devies en wanneer boven alles uit de trompet schalt, dan weet je het zeker: dat is “d’r Hub, gans oet Limburg”.

JO DAUTZENBERG

Previous

Vibrandoneon

Next

Vibrafoon

Lees ook