Wie zijn of haar ogen eventjes dicht deed, voelde het meteen. De warmte van de zon op de huid, een licht zuchtje wind door het haar, de trage bijna slow-motion snelheid van de open-dak Mustang op de Pacific Highway, de strakke blauwe lucht, palmbomen tot aan de hemel… Geen zorg in de wereld. Dat allemaal op een koude, regenachtige januari-avond in Amsterdam.
Het was opvallend dat degene die dit ‘California Dreamin’-gevoel zo goed in zijn muziek wist te vatten, Jeff Parker, daar niet vandaan komt en het grootste deel van zijn carrière in Chicago opbouwde. In 2013 verhuisde hij pas naar Los Angeles. Toch gingen na afloop van zijn concert in het Bimhuis meerdere gesprekken over de ontspannen Californische stemming die de aanwezigen hadden ervaren.
Zo ingetogen en verlegen Parker tijdens zijn aankondigingen overkwam aan de microfoon, zo openhartig en expressief was zijn gitaarspel. Van discrete ritmische akkoorden met trance-like herhalingen die het publiek bijna hypnotiseerden, tot lyrische solo’s. En wat misschien nog mooier was: hoe hij met toetsenist Josh Johnson elkaars muziekfrases naadloos aanvulde, zoals een lang getrouwd echtpaar elkaars gedragingen kan dromen.
De band speelde veel stukken van de cd The New Breed, al bijna vier jaar oud en nog bijzonder actueel en mooi. Maar ook veel nummers van het op 24 januari uitkomende album Suite for Max Brown, genoemd naar Parkers moeder. Waar sommige stukken een iets te voorspelbaar, traditioneel jazzbegin kenden namen ze stuk voor stuk onverwachte wendingen. Vaak dankzij een met smaak gedoseerde toevoeging van effecten en samples.
Nagenoeg alle muzikale klanken waren op een of ander moment onderhanden genomen met een batterij aan effectpedalen, maar altijd met mate en in dienst van de muziek. Dit resulteerde in een samensmelting van free jazz en groovende beats, een ontmoeting van akoestisch en elektronisch, een samenwerking tussen mens en machines. Een onvervalste hedendaagse aanpak die respecteerde en verder bouwde op de traditie van jazz, getuige ook de eigen interpretatie van John Coltrane’s After the Rain.
De relaxte sfeer van het concert had ook veel te maken met de ruimte en tijd die de muzikanten namen om een liedje te laten rijpen: nooit gehaast, tot aan de laatste noot gespeeld, gevoeld en genoten. Zo ook door het publiek, dat de hele avond zijn zeer enthousiast applaus wist in te houden totdat de allerlaatste klank van de allerlaatste noot helemaal was opgelost in stilte.
Waar alle muzikanten sterk speelden, viel de altsaxofoon van Josh Johnson in het bijzonder op. Met gevoel nam hij de rol van drie muzikanten in één op zich. En zijn warme solo’s maakten de zwoele zomeravondsfeer die de band wist neer te zetten in een goed gevuld Bimhuis, compleet.
Tekst en foto’s SOPHIE CONIN
JEFF PARKER & THE NEW BREED
Bimhuis Amsterdam, 17 januari ‘20
Jeff Parker – elektrische gitaar
Josh Johnson – altsaxofoon, Fender Rhodes en toetsen
Paul Bryan – elektrische bas
Jamire Williams – drums en samples
