Pianist en componist Sjoerd van Eijck bracht met OAK zijn eerste cd uit: ‘Aurora’. Het is een ode aan de dageraad en tevens aan allerlei in elkaar grijpende muziekstijlen.

In vroeger tijden waren mensen vaak afhankelijk van de natuur. Zelfs hun achternamen ontleenden ze daaraan. Waar moesten die anders immers vandaan komen? Van den Boom, Vissers, Beukering, Groenteman, Struyken, Waterman, Van der Heide, het zijn willekeurige voorbeelden van familienamen die van de natuur zijn afgeleid.

Van Eijck hoort daar ook bij. De Bredase pianist, componist en docent Sjoerd van Eijck zal niet onmiddellijk aan die verklaring van achternamen hebben gedacht toen hij in 2019 zijn kwartet OAK oprichtte. Maar OAK en Eijck staan wel regelrecht met elkaar in verband en duiden dezelfde eigenschap van de eik aan: krachtig, robuust, onverwoestbaar en duurzaam.

Al deze facetten zijn in meer of mindere mate van toepassing op Sjoerd van Eijck’s kwartet en het concept dat het hanteert. De eik is bij de bandleider nooit ver weg, niet in de bandnaam en ook nu niet bij het uitbrengen van Aurora, zijn eerste cd onder eigen naam. Op een dunne schijf eikenhout die in het cd-hoesje is opgeborgen refereert Sjoerd van Eijck aan de eik, in het bijzonder aan het moment dat die boom bij zonsopgang in een rood licht is gehuld.

Dat rode licht komt ook terug bij Aurora, de titel van de cd. Aurora is Latijns voor zonsopgang en daarmee is de link naar het rode licht opnieuw gelegd. Sjoerd van Eijck benut naar eigen zeggen het verhaal van Aurora (ook de godin van de ochtend) waarmee hij de afgelopen jaren zijn inspiratie voedde. ‘De inspiratie loopt van Scandinavische muziek, melodische jazz, klassieke muziek en vrije improvisaties’, liet hij op de schijf eikenhout optekenen. En hij besluit zijn toelichting met de bewering dat ‘Aurora het begin is van het verhaal van deze Eijck’.

Gloedvolle woorden, die echter niet altijd in de uitvoering van de muziek zijn terug te horen. Om nog even bij de eigenschappen van een eik te blijven: het robuuste ontbreekt in het concept van OAK. Sjoerd van Eijck en de zijnen hebben ervoor gekozen vooral melodische, dwalende muziekpassages tot een geheel te smeden. Daarin spelen de trompet van Koen Smits en de contrabas van Alessandro Fongaro een belangrijke rol, de piano van de leider en het slagwerk van Willem Romers zijn vooral interessant als zij zelf improviseren of zich onder de improvisaties van de twee anderen vlijen.

Aurora ontrolt zich langs melodische lijnen. De Scandinavische invloeden zoals we die kennen uit het werk van bijvoorbeeld Sanne Rambags en Mudita, het trio dat zij en Van Eijck en Smits vormen, zijn hier duidelijk terug te horen. De klassieke benadering van de piano is eveneens manifest aanwezig en de hang naar schoonheid zit in elke noot opgesloten. Daardoor is Aurora vooral een exposé van de manier waarop een deel van de jonge Nederlandse jazzmusici hun manier van musiceren beproeven.

Aurora speelt zich af in een soort dromenland, waarin je je als luisteraar lui kunt uitstrekken. De vier musici waken ervoor dat de luisteraar nergens schrikt: de dwalende klanken vloeien effectief ineen en dat kan gebeuren omdat geen van de instrumenten een hoofdrol opeist. OAK vormt daardoor een coherent geheel dat vele blaadjes van de eikenboom aan luisterende oren voorbij laat komen.

RINUS VAN DER HEIJDEN

 

OAK – AURORA
Zennez Records

Koen Smits – trompet
Sjoerd van Eijck – piano
Alessandro Fongaro – contrabas
Willem Romers – slagwerk

 

www.sjoerdvaneijck.nl

Previous

Angelo Verploegen en zijn mannen, thuis op reis

Next

Saxofonist AMIT FRIEDMAN EERT ZIJN VADER MET LIEFDE

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook