De organisatie zegt zelf dat haar festival het enige ter wereld is in deze vorm: muziek voor contrabas, die zich uitstrekt van jazz en pop tot wereldmuziek en klassiek. Wie die woorden op hun waarde wil toetsen, kan op 29 en 30 oktober in Theater Zuidplein in Rotterdam terecht, waar voor de derde maal het Dutch Double Bass Festival wordt georganiseerd. Contrabas, basgitaar en viola da gamba staan er centraal.

Voor jazzliefhebbers is Dave Holland wellicht dé attractie van het Dutch Double Bass Festival in Rotterdam – publiciteitsfoto

Achttien bassisten met wel of niet een eigen groep treden dat weekeinde aan. Voor jazzliefhebbers is de komst van contrabassist Dave Holland als een exquise gerecht, dat wordt vervolmaakt door gitarist John Scofield. Ook de aanwezigheid van contrabassist/basgitarist Ben Williams en contrabassist Jasper Høiby mag worden gezien als hoogtepunten binnen de organisatie van het festival. Voor mensen die zich meer thuis voelen in de hoek van de eigentijdse gecomponeerde muziek zal de wereldpremière van Neverending van Componist des Vaderlands, Calliope Tsoupaki een onontkoombare gebeurtenis zijn.

Het Dutch Double Bass Festival heeft heel wat plek ingeruimd voor jazzmusici. Dave Holland, beroemd geworden als begeleider van Miles Davis, vormt een duo met gitarist John Scofield. Beiden nemen eigen stukken en standards voor hun rekening. Opvallend is ook de aanwezigheid van Jasper Høiby. Hij maakte naam als bassist bij Phronesis en komt nu naar Rotterdam met zijn nieuwe akoestische trio Planet B. De naam zegt het al: aan de aarde en het klimaat laten zij zich binnen hun muziek alles gelegen liggen.

John Scofield gaat een muzikaal debat aan met Dave Holland – publiciteitsfoto

De 36-jarige contrabassist en basgitarist Ben Williams maakte naam bij Roy Hargrove en Pat Metheny. Die tijd is echter voorbij, op het Dutch Double Jazz Festival dient de Amerikaan zich aan met een nieuwe band, met daarin opgenomen tenorsaxofonist Marcus Strickland. De naam van die band: I’m A Man, afgeleid van de laatste plaat die de groep uitbracht.

Waar je ook naar uit kunt zien is het optreden van basgitarist Derrick Hodge. Ooit lijfden Robert Glasper en Kanye West hem in, nu viert hij zijn energie bot met The Curaeim Quartet met daarin drummer Marcus Gilmore. Exclusief concert voor Nederland!

Ben Williams komt met zijn band I Am A Man – publiciteitsfoto

Nog zo’n spraakmakend trio is dat van basgitarist Janek Gwizdala. Groot geworden in de bands van Carlos Santana en Billy Cobham, maakte hij nadien twaalf albums onder eigen naam. Dat hij inmiddels weer een nieuwe weg is ingeslagen, komt hij tonen met zijn European Trio.

En die viola da gamba, die in de inleiding van dit artikel wordt genoemd? Die wordt onder andere bespeeld door Liam Byrne, die gepokt en gemazeld is in het samenbrengen van oude muziek en elektronica. De viola da gamba mag worden gezien als de voorloper van de contrabas. Het (meestal) zessnarige instrument wordt nogal eens vergeleken met de cello, maar het verschil is groot. Dit laatste instrument wordt bovenhands gestreken, de viola da gamba onderhands. Bovendien heeft dit oudje verplaatsbare fretten en daar is bij de cello geen sprake van.

Jasper Høiby treedt op met zijn eigen trio Planet B – publiciteitsfoto

Acht bassisten van het Nederlands Philharmonisch Orkest gaan in Rotterdam het avontuur aan met de internationaal gelauwerde contrabassist Bozo Paradzik. Dit belooft een wel heel bijzonder concert te worden, temeer omdat trompettist Eric Vloeimans ook nog eens aanschuift. Uitgevoerd wordt Neverending van Calliope Tsoupaki. De Griekse in Nederland wonende componiste en pianiste schreef dit stuk exclusief voor de bassisten en trompettist. Met enorm enthousiasme.

Ze zegt daar zelf over: “Ik heb een grote ‘verliefdheidshouding’ met de contrabas. Ik vind de klank van het instrument minstens zo mooi als die van de cello, zo niet mooier. Omdat het solistisch register van de contrabas net iets zangeriger en diepgaander is. De contrabas glijdt moeilijker omhoog, maar dat geeft juist een enorme dikte in de klank. Ik vind eigenlijk dat het zonde is dat de solistische klank van de contrabas nog te weinig ontwikkeld is, van de kant van de spelers, maar ook van de componisten. We hebben de kans nog niet gehad om serieuze contrabasconcerten te schrijven die niet over een gimmick gaan. Daar wil ik met dit stuk verandering in gaan brengen. De contrabas verdient het serieus genomen te worden als een solistisch instrument, want het ís een solistisch instrument. Als componist begrijp ik dat en daarom kan ik er juist voor schrijven.”

Calliope Tsoupaki componeert de wereldpremière ‘Neverending’ voor negen contrabassisten. Foto Michiel van Nieuwkerk

Artistiek leider en oprichter van het festival, James Oesi – die zelf ook optreedt met het Dudok Quartet – is verguld met de inspanningen van Calliope Tsouopaki. “Wat ik indrukwekkend vind is haar kundigheid om iets urgents en relevants vorm te geven in muziek”, zegt hij daarover. “Muziek die altijd prachtig is om naar te luisteren, fijn om te spelen en zowel het publiek als de uitvoerenden weet te raken. Voor mij zijn dit de juiste ingrediënten voor een werk dat als doel heeft een instrument dat – als solististisch instrument – nog niet heel bekend is, onder de aandacht van het bredere publiek te brengen. Maar bovenal heeft Tsoupaki een eerlijke en oprechte liefde voor de contrabas.”

Woorden van twee kenners, waarmee op kleine schaal de intenties van het Dutch Double Bass Festival niet beter geduid kunnen worden.

RINUS VAN DER HEIJDEN

 

DUTCH DOUBLE BASS FESTIVAL
Theater Zuidplein Rotterdam, 29 en 30 oktober

 

www.ddbf.nl

Previous

De emotionele achtbaan van Artvark kent geen einde

Next

Met Trifid muzikaal over de Melkweg navigeren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook