Spannend en fris is het nieuwe album van Mós Ensemble. Het Belgische cross-over ensemble heeft met ‘Behind The Marble’ een heel interessante plaat afgeleverd. Is het jazz? Nou nee.. is het pop? Ook niet… Doet het er toe? Absoluut niet!
Het is gewoon heel mooie spannende, creatieve, superbe uitgevoerde muziek, waarin de vocalen van de drie zangeressen prachtig mengen met het brede en inventieve instrumentarium. Alles is bijzonder mooi gezet, met zorg georkestreerd en uitzonderlijk delicaat gespeeld. Ik weet niet waar ik het moet plaatsen qua stijl maar het fascineert zonder meer: het is ongelofelijk boeiende muziek. Hoe vaker ik hem beluister hoe beter ik het album zelfs vind: het beklijft.
Er zijn legio momenten waarop je geboeid meegenomen wordt op een soms dromerige, naïeve – in positieve zin – lichtvoetige, serene, maar o zo sterke muzikale reis. Alle stukken zijn goed doorvlochten met delicate ideeën en wendingen, die door de sterke vocalen heel veel extra zeggingskracht krijgen. Behind The Marble is een geweldig complexe maar tegelijkertijd vrolijke, bijna eenvoudige luisterervaring. Er zitten abstracte en psychedelische klankbeelden in, die gecombineerd met lichte popachtige beats en open free-jazzelementen heel sensitief werken. Het is weer zo’n geweldig creatief fenomeen waar onze zuiderburen patent op lijken te hebben.
Als beroeps gedeformeerde zoek ik altijd naar verwantschap in de muziek, want alles komt voort uit alles wat er al is en dat geldt natuurlijk ook voor deze muziek. De stemmen en songstructuren doen me af en toe een klein beetje denken aan Joni Mitchell en de Engelse progrockband Yes met zanger Ian Anderson, maar daar houdt verder elke vergelijking voor mij wel op. De leidende melodielijnen van de vocalen worden regelmatig gevormd uit grote intervallen (de afstand tussen de onderlinge noten) zoals we dat misschien een beetje kennen van Norma Winstone; de Engelse zangeres die prachtige albums op ECM op haar naam heeft met het trio Azimuth, maar de melodieën lijken daar dan weer absoluut niet op.
Mós Ensemble is het geesteskind van contrabassist Kobe Boon en is opgekomen uit de rijke muziekwereld van Gent. In die stad hebben de musici elkaar gevonden en dit bijzondere album gemaakt. Met De Werf hebben de Gentenaren natuurlijk een geweldig cultureel erfjuweel in hun gelederen. Al sinds decennia is dat een centrum voor creatieve geesten, die van daaruit hun licht laten schijnen en de wereld een stukje mooier maken. En Mós Ensemble doet daar dit keer, wat mij betreft, met Behind The Marble zeker aan mee!
ERIC VAN DER WESTEN
MÓS ENSEMBLE
Behind The Marble
W.E.R.F. Records
Astrid Creve – vocalen en banjoline
Marta Del Grandi – vocalen
Roos Denayer – vocalen en gitaar
Ambroos De Schepper – altsaxofoon
Benjamin Hermans – baritonsaxofoon, klarinet en fluit
Artan Buleshkaj – gitaar
Kobe Boon – contrabas, synthesizer, cello en effecten
Simon Raman – drums
