Op papier een kansrijk jazzorkest, het Undercurrent Orchestra. Met een saxofoon en klarinet, trompet en trombone, gitaar en cello en slagwerk moet je een heel eind kunnen komen. Terwijl de bandleden op de cd ‘Everything Seems Different’ duidelijk zeer vaardig zijn op hun instrument, hoor je in de meeste composities slechts een sprankje hartstocht of durf. Op dit album springt helaas te zelden een vonk over. Het lijkt waarachtig wel hoofse jazz.
In de hoofse cultuur ging het ook in de muziek om zelfbeheersing. Passie of emotie liet je niet zomaar horen of zien. Ingehouden, vormelijk gedrag was bovenal een teken van beschaving.
In het Undercurrent Orchestra speelt elke musicus keurig de toebedeelde partij. In de bruggetjes tussen de solo’s in diverse nummers zoals Scène Onderbroken Door Een Inkomend Telefoongesprek is er wel ruimte voor interactie. Dan zijn er unisono chorussen of daagt de drummer of gitarist aardig uit. Maar voor het overgrote deel zijn het solitaire solo’s die nogal braaf afgewerkt worden. Samenhang in de compositie is die van los zand.
Als je niet beter wist door de informatie op het cd-hoesje zou je denken dat ieder op afstand, op eigen locatie heeft staan spelen en dat het op gehoor via bijvoorbeeld het televergader-programma Teams samengekomen is. Luister maar naar Francoise Pourquoi en naar The Waiting Room. Of naar de eerste twee nummers Ja Wat Bedoel Ik?! en Strange How Everything Seems Familiar And Yet Different At The Same Time. Het effect is dat de muziek meestentijds kabbelend, tamelijk voorzichtig en soms richtingloos voortgaat. Zelfs in Los Zapatos dat, niet zo hoofs, met een tot dansen uitnodigend ritme begint en eindigt, ontsnapt het orkest niet aan die al te brave opeenvolgende solo’s zonder bindmiddel. Nu ja, zonder bindmiddel, de slagwerker doet meestal zijn best om iedereen bij elkaar te trommelen.
Maar gelukkig, de oren kun je echt spitsen je bij het horen van drie van de elf nummers. Om te beginnen bij het beluisteren van De Vergeten Tijd met een glansrol voor cellospeler Annie Tangberg. Dit nummer heeft een oosterse sfeer, die overigens op het einde knap om zeep geholpen wordt met een wurgend crescendo door de hele band.
In het voorlaatste nummer Waltz For Undecided Minds & The Art Of Decision Making gaat het orkest warempel helemaal los en vliegt zowat uit de bocht met onder andere een heel smerige gitaarsolo. Daaraan voorafgaand gebeurt er ook genoeg spannends met weer die zangerige cello en met afwisselend fel solerende blazers. Het kan dus best, enige hartstocht, orkestleider, componist en arrangeur Spaargaren.
Het album Everything Seems Different van het Undercurrent Orchestra eindigt wonderschoon met soul-klassieker Smoke Gets In Your Eyes van The Platters.Een romantischbesluit met enigszins ruimte om te schmieren, stralende solo’s van de blazers, die liefdevol worden bijgestaan cellist en gitarist.
JAN BOL
UNDERCURRENT ORCHESTRA
Everything Seems Different
ZenneZ Records
Iman Spaargaren – klarinet, basklarinet, tenorsaxofoon
Gerard Kleijn – trompet, flügelhorn
Joost Buis – trombone
Annie Tangberg – cello
Guillermo Celano -gitaar
Marcos Baggiani – drums
