De 44 jarige Britse pianist Andrew McCormack heeft een nieuw trio-album uitgebracht met fraai en creatief samenspel. Het is heel erg op Amerikaanse leest geschoeid en van een hoge technische kwaliteit. Dat is ook niet vreemd als je weet dat hij geruime tijd in Brooklyn, New York heeft gewoond om daarna weer terug te keren naar London.
Het trio speelt redelijk traditioneel, maar krachtig en vaak sterk, en daarbij laat McCormack horen dat hij een uitstekende pianist is met een percussief, soms hard toucher en qua muzikale zinnen hardbop-opvattingen. Het repertoire bevat naast originele composities een aantal standards. Contrabassist Joe Downard is één van de nieuwe revelaties uit de Engelse scene en levert topkwaliteit, zowel in begeleiding als in zijn solo’s. Drummer Rod Youngs komt oorspronkelijk uit Washington DC, maar heeft zich ook in London gevestigd en heeft een imposante carrière als begeleider van een waslijst aan grote namen. Hij speelt hier dan ook navenant.
De klank van het album is goed, maar de piano ligt wel heel erg bovenop in de mix: de drums zijn redelijk zacht en dat is jammer want die verdienen meer ruimte waardoor de muziek ook dynamischer zou overkomen. Nu is de ritmesectie vooral gewoon begeleider met af en toe een plekje om te schitteren. Van een écht trioconcept met gelijke presentie is hier geen sprake. De contrabas klinkt prachtig ouderwets met een mooie ‘houtklank’ en redelijk goede definitie.
De totaalmix heeft tijdens de mastering (de eindklankbewerking) behoorlijk wat compressie gekregen, waardoor de dynamiek soms iets teveel verdwijnt. Het zijn natuurlijk details, maar het valt wel op. Vooral in de stukken met een rechte achtsten-; zeg maar ‘rockachtige’ opvatting, is dat evident. Bij meer open, jazzachtige elementen is dat minder aan de hand.
Het is al met al een tof trio-album met enkele fraaie hoogtepunten zoals Somebody Else’s Song, Better To Have Loved, Brooklyn Memoir (jammer van de fade-out) en het intro van Fake News, maar er zijn her en der ook duidelijk minder inspirerende momenten. Melodielijnen en zinnen die voorspelbaar zijn doen toch wat afbreuk aan de impact van de muziek. Enkele stukken zijn behoorlijk uitgekauwd en eigenlijk gewoon flauw gespeeld: daar maakt dit trio niet genoeg gebruik van de aanwezige individuele kwaliteit.
Kortom: verwacht niet teveel nieuwe pianotrio-inzichten maar als je van een wat traditionelere pianotrio vorm houdt is dit een aanrader.
ERIC VAN DER WESTEN
ANDREW MCCORMACK TRIO
Terra Firma
Andrew McCormack – piano
Joe Downard – contrabas
Rod Youngs – drums
