Van de jazzmuzikanten die al decennia niet meer onder ons zijn, is gitarist Django Reinhardt een van de populairste. Nog steeds behoort hij tot de meest gestreamde gitaristen en als enige van al die evergreens wordt hij geëerd met meer dan één naar hem genoemd festival. Django Amsterdam vond voor de negende keer een weekend lang plaats in het Amsterdamse Bimhuis en werd dit jaar geopend door de bijna zo mythische gypsygitarist Jimmy Rosenberg.

Thomas Baggerman (midden) trad aan het einde van het concert met nog drie toegiften op met Jimmy Rosenberg. Op de achtergrond Fremdo Rosenberg.

De vraag was of Jimmy zou komen, en hoe. Zijn laatste optreden in het Bimhuis was dertien jaar geleden. Toen leek hij niet te komen en pas op het laatste moment schoof hij bij zijn oom Stochelo Rosenberg aan. In kennelijke staat met zijn jas nog aan. Hij was toen een schim van het wonderkind dat ooit Carnegie Hall, New York aan zijn voeten had gekregen. Een revanche heeft hij zeker verdiend.

De spanning werd er nog even ingehouden toen Eva Sur Seine het afgeladen Bimhuis mocht opwarmen. Eva is zangeres Eva Scholten, schoonzuster van gitarist Thomas Baggerman en echtgenote van zijn broer Max, waarmee Eva Sur Seine een familie-orkestje is. Eigenlijk is Eva Scholten een anomaliteit in de wereld van de gypsyjazz. Zij zingt liedjes in de traditie van de grote jazzzangeressen uit het Great American Songbook. Maar dan met het trio van Thomas Baggerman dat met huid en haar in de gypsyjazz is gedoken. Hun muziek is het lieve alternatief van de frenetieke manier waarop de Sinti tekeer kunnen gaan. De aangename, heldere en zuivere stem van Eva Scholten kleurde fraai met de melodieuze muziek van het trio. Het publiek, gevarieerder dan doorgaans in deze jazztempel, hoorde het welwillend aan en wiegde zachtjes met de bekende liedjes mee, terwijl zowel het publiek als Eva begrepen dat deze groep een geringer soortelijk gewicht heeft dan Jimmy Rosenberg.

Eva Scholten is de muzikale leidster van Eva Sur Seine.

En nog steeds bleef het spannend hoe het zwarte schaap van de familie Rosenberg na de pauze op het podium zou komen. De voortekenen waren al meteen goed. Hij kwam gewoon op tijd, zag er voor iemand die al jaren met drank en drugs worstelt, gezond uit en liet met zijn volle kop zien dat hij nu een stuk beter voor zichzelf zorgt. Hij zei niets, stelde nog net de andere musici voor en zette meteen een razendsnel stuk in. Jimmy is back, wilde hij daarmee zeggen. Rust kende hij niet, rusteloos was hij wel.

Zijn techniek is nog steeds fenomenaal. Hij zit er onbewogen en stoïcijns bij, zelfs een flauw glimlachje kan er nauwelijks vanaf, maar hij speelt meer noten in een maat dan wie ook. Zijn linkerhand grijpt akkoorden die voor veel gitaristen raadselachtig zijn. Hij laat die hand ook zweven of over de snaren glijden om er viriele glissando’s mee te maken. Met zijn plectrum brengt hij de snaren glashelder in trilling. Hij is een fenomeen. Zijn muziek is gejaagd, alsof hij al die verloren jaren in één avond wil inhalen. Zelfs in de enkele medium-temponummers die hij speelt heeft hij moeite om de turbo er niet op te zetten.

Jimmy Rosenberg, Fremdo Rosenberg en Faifie Reinhardt.

Toch is die overvloedige techniek en notenrijkdom niet wat hem het meest bijzonder maakt. Jimmy Rosenberg maakt muziek om bij te janken en sentimenteel van te worden. Eigenlijk maakt hij geen muziek en speelt hij geen gitaar. Jimmy wordt muziek en verandert zichzelf in een gitaar. Rondom hem staan nog twee gitaren. Hij raakt ze niet aan. En dan verbreekt hij zelf aan het eind de magie. Hij roept zijn oude vriend David Bamps op het podium. Bamps is filosoof, ethicus, psycholoog, meester in de rechten, futuroloog, wetenschappelijk onderzoeker en ondernemer. En hij speelt accordeon. Zijn bijdragen voegen weinig toe maar Jimmy is een goed mens en bezorgt hem een ‘moment of fame’.

Evan Sur Seine met Max Baggerman, Eva Scholten, Jort Terwijn en Thomas Baggerman.

Het kaarsje gaat bij Jimmy Rosenberg langzaam uit, hij wacht niet eens het applaus af en kondigt een toegift aan met de ‘geweldige muzikant Thomas’. Hij heeft geen flauw benul wie dat is, maar die naam wordt hem door zijn manager in het oor gefluisterd. De bezoekers begrijpen wél dat Thomas Baggerman op het podium wordt verwacht. Maar het is nu de beurt van Thomas om niet te verschijnen. Zonder Thomas wordt enigszins lusteloos een nummertje gespeeld en daarna nog eentje. Dan is het klaar. Thomas komt niet en zelf dacht ik, terecht. Want waarom zou je je door zo’n grootmeester in de pan laten hakken.

Jimmy Rosenbergs revanche is een sublieme geworden.

Jimmy Rosenberg bedankt het publiek en verlaat het podium. Bij de trap naar de kleedkamer stuurt zijn manager hem terug. Thomas is gevonden! Zonder gitaar. Jimmy is niet te beroerd om zijn eigen gitaar in de handen van Thomas te drukken die bedremmeld zegt: “Maar jij moet ook meespelen.” Rosenberg pakt een van de gitaren die hij nog niet had aangeraakt. Een elektrische deze keer. Een klein wonder voltrekt zich. Thomas Baggerman wordt niet weggespeeld, maar laat uit Jimmy’s gitaar een verleidelijk zangerig geluid komen. Het geluid van een mythologische Sirene dat Jimmy wakker kust.

Jimmy geniet en maakt er een mini-concertje van drie nummers van. Zijn revanche is een sublieme geworden.

Tekst en foto’s TOM BEETZ

DJANGO AMSTERDAM

Bimhuis, 20 januari 2023

Jimmy Rosenberg Trio
Jimmy Rosenberg
– sologitaar
Faifie Reinhardt -slaggitaar
Fremdo Rosenberg – contrabas
Gasten:
David Bamps – accordeon
Thomas Baggerman – gitaar

Eva Sur Seine
Eva Scholten
– zang
Thomas Baggerman – sologitaar
Max Baggerman – slaggitaar
Jort Terwijn – contrabas

www.jimmyrosenberg.nl

AANVULLING OP DIT ARTIKEL VAN EEN LEZER

Op twee punten voel ik me geroepen een kleine aanvulling te geven. Het feit Jimmy Rosenberg uitstekend werd ondersteund door zijn vaste begeleiders, ritmegitarist Faifie Reinhardt en bassist Fremdo Rosenberg, brengt mij op de volgende opmerking: David Bamps, de wetenschapper en musicus die met zijn accordeon een met opzet bescheiden bijdrage leverde, was er uitsluitend op uit Jimmy te laten stralen. De twee zijn al bijna hun hele leven bevriend en ontmoetten elkaar doordat ze beiden als kind al op grote podia stonden. David Bamps speelt meerdere instrumenten en heeft zowel als componist als als musicus vele prijzen gewonnen. Om een paar voorbeelden te geven: 1992 Prix le Roi de l’accordeon; 1995 Europees Concours Accordeon-Solist, ere-afdeling virtuozen, eerste prijs en gouden medaille; 1995 Europees Concours Accordeon-Samenspel ere-afdeling virtuozen eveneens eerste prijs; 1996 prijs van de SABAM (Brussel); 1998 Finalist CANON cultuur met muzikale compositie over F. Dostojewski; 2000 Finalist ‘De Gouden Kans’ voor compositie van een concerto; 2015 Laureaat Fonds Ga Voor Geluk – muziekvideoproductie.
Ik heb dit overzicht maar heel kort gehouden. Wat ik wil zeggen is: jazeker, David Bamps is niet alleen een geniale wetenschapper, maar ook een begenadigd muzikant. David en Jimmy gunnen elkaar alles, David heeft die zogenaamde vijf minuten roem absoluut niet nodig en hij houdt zijn bijdrage aan Jimmy’s concert bewust zeer bescheiden. Wat recensent Tom Beetz zag was vriendschap en gedeelde liefde voor de muziek. De manier waarop Tom diens verrichtingen beschreef, deed een beetje pijn aan mijn ogen, en ik denk dat dat geldt voor iedereen die de achtergronden wat beter kent. Mijn complimenten echter voor dit mooi geschreven verhaal!
Overigens heeft Jimmy drie jaar geleden ook in het Bimhuis een volledig concert gegeven tijdens die editie van het Django Amsterdam Festival.

IRENE YPENBURG
Irene Ypenburg is schrijfster, wetenschapper, musicus en deskundige op het gebied van gypsyjazz.

Previous

Mondharmonica van Ariel Bart kleurt dramatisch en absoluut mooi

Next

Drie winnende groepen Keep an Eye The Records in Bimhuis

1 comment

  1. 14 december zag en hoorde ik Jimmy Rosenberg in Eibergen, Georganiseerd door Jazz Eibergen. Alles wat ik hier lees over deze muzikant kan ik alleen maar beamen. Alleen kan ik het niet zo mooi zeggen als deze schrijver.
    Hij en zijn vader hebben me een wonderschone avond bezorgd. Hij neemt je mee op een muzikale reis, die geen moment verveelt. Snelle wendingen, een formidabele techniek, zeer poëtische gedeeltes, humor, soms ook wat agressie. Magisch!
    Aanrader voor al diegenen die hem en zijn muziek nog niet kennen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook