Keep an Eye The Records opende vorig jaar voor drie groepen nationale deuren. De bands Ambergris, Nefertiti en Önder kregen de kans een nieuw album uit te brengen en daarmee te gaan toeren. Nu is het zo ver: op donderdag 26 januari presenteren deze drie groepen hun albums in het Bimhuis in Amsterdam.
De kans die wordt gegeven aan startende bands om een cd op te nemen wordt geïnitieerd door de Keep an Eye Foundation. Vanaf 2015 legt zij een springplank uit voor aankomend talent. Ambergris, Nefertiti en Önder wonnen in 2022 de Keep an Eye The Records-competitie en nu liggen er hun respectievelijke albums Bellissima, Live in Paris en Volume 2 te pronken om op 26 januari in het Bimhuis te worden gepresenteerd. Aan deze avond is een concerttour gekoppeld langs podia en festivals, waarvan Nefertiti een dag later in De Tor in Enschede het spits afbijt.
De albums van de winnende groepen worden uitgebracht door Zennez Records, dat daarmee nog maar eens aantoont welk een warm hart het label uitdraagt voor jong talent. Het gaat om drie totaal verschillende objecten, die uitdrukken wat de jongste generatie jazzmusici uitdraagt. Alleen al de onderlinge verschillen tussen de drie groepen tonen de diversiteit van het jongste Nederlandse jazzlandschap.
Bellissima is het eerste album van Ambergris, de groep van tenorsaxofonist Nicolò Ricci. “Ik had maar twee maanden om het materiaal voor de groep te schrijven”, zegt hij. “Ik ben gewoon begonnen, schreef elke dag zonder me om het materiaal te bekommeren. Ik heb wat compositielessen gevolgd bij Reinier Baas, een zeer creatieve en originele componist.”
“Ik eindigde met zes complete deuntjes en een heleboel intermezzo’s en nog wat andere dingetjes”, vult Nicolò Ricci aan, die er nog op wijst dat hij erg geïnspireerd is door klassieke muziek, met name door werk van Debussy, Mozart en Beethoven. Die klassieke invloeden schemeren door in Bellissima en drijven mee op de jazzmatige aanpak van het kwartet. Het openingsstuk Gioachino getuigt ervan: het haakt aan bij de Italiaanse componist Gioachino Rossini, die bij leven maar liefst 34 opera’s schreef. Bellissima is het geestesproduct van Nicolò Ricci op tenorsaxofoon, Emanuele Pellegrini op piano en synthesizer, Alessandro Fongaro op contrabas en Sun Mi Hong op drums.
Önder is de groep van contrabassist en synthesizerspeler Jort Terwijn. Hij brengt op Vol. 2 een septet samen dat letterlijk de diepte opzoekt. In instrumentkeuze wel te verstaan. Je hoort op deze schijf derhalve contrabas, basgitaar, twee basklarinetten en drums. Daarmee wordt niet a priori consequent voorrang gegeven aan de klankkenmerken van deze instrumenten, maar wordt via de acht georkestreerde composities geëxperimenteerd met hoe ze een jazzcontext in kunnen worden geschoven. Het concept daarvoor kun je zien als een mengeling van akoestische en elektronische muziek, die wordt neergelegd met synthesizer en zelfs een guitarra portuguesa, de Portugese gitaar die zijn faam verwierf in fadomuziek.
Jort Terwijns Önder is geïnspireerd door vooral Europese musici die hun heil zoeken bij geïmproviseerde muziek, jazz, volksmuziek en pop. Petter Eldh, Kali Malone, ADHD en Rosalia legden piepkleine bases. Terwijn schreef vijf stukken, Alessandro Mazzieri en Federico Calnago de drie andere. Ze gaan over alledaagse onderwerpen als een verloren liefde, betrapt worden op iets in je hersenpan (Hersen Orkaan), een Spaans ballet en stuntelende politici, dat met Ruck Futte een klinkende apotheose oplevert.
ÖNDER wordt gevormd door Jort Terwijn die contrabas, guitarra portuguesa en synthesizers speelt, Federico Calnago op basklarinet, contra-altklarinet en klarinet, Hristo Goleminov op basklarinet, Alessandro Mazzieri op basgitaar en Youngwoo Lee op synthesizers.
Tot startende bands, zoals in de eerste alinea van dit artikel staat aangegeven, behoort Nefertti zeker niet, want de groep bestaat al tien jaar. Ter gelegenheid van dit tweede lustrum brengt het Live in Paris uit. Je zou dit album kunnen zien als een terugblik op die voorbije jaren, maar dat is niet helemaal zo. De groep speelt hier bestaande stukken – op een nieuwe compositie na – maar herarrangeerde ze volledig. Met als belangrijkste kenmerk de toevoeging van vrijheid in improvisaties en nieuwe arrangementen.
De bandnaam is ontleend aan Nefertiti, het Miles Davis-album uit 1968. Maar daar zit nog een laagje onder. Delphine Deau wijst erop dat haar groep uit twee vrouwen en twee mannen bestaat. “Daarom voelde het goed een vrouwennaam, die van de Egyptische koningin, aan de groep te geven. Pas laten realiseerden we ons dat we dezelfde richting uitgingen als Wayne Shorter – die de titelsong Nefertiti voor Miles Davis schreef. Wij willen zeker geen interpretatie geven van de versie van Wayne en Miles, maar hebben onze eigen uitvoering gecreëerd. Daarom heet ons stuk Nefertari. Mensen mogen zelf bekijken hoe Nefertiti en Nefertari onderlinge overeenkomsten hebben.”
Nefertiti won in 2019 de Euroradio Jazz Competition. Dat is zeker een verdere aanzet geweest naar de verdere zoektocht naar een eigen en opwindend baanbrekend concept. Nefertiti bestaat uit Camille Maussion die sopraan- en tenorsaxofoon speelt, Delphine Deau achter de piano, Pedro Ivo Ferreira als contrabassist en Pierre Demange als slagwerker.
The Records in Concert is de titel van een bijzondere avond in het Bimhuis in Amsterdam. Tijdens deze avond worden de drie winnaars van The Records 2023 bekend gemaakt. Eerder die dag kiest een jury, bestaande uit Glenn Gaddum, Michael Moore, Suzan Veneman, Mirjam Barendrecht en Brent Oostrum hen uit zeven finalisten. De drie winnaars wacht een volledig gefinancierde cd-productie ter waarde van tienduizend euro, een tournee van 24 concerten (acht per groep) en een begeleidingstraject. De finalisten zijn:
– Federico Calcagno Octet (Federico Calcagno)
– Introspections (Ilia Rayskin)
– Koen Boeijinga’s MOA (Koen Boeijinga)
– Martí Mitjavila Trio (Martí Mitjavila)
– Ronny deCarlo (Roenik Roa Espinosa)
– Spear/Sparrows (Fabien Vuattoux)
– Tumult (Matteo Mazzù)
RINUS VAN DER HEIJDEN
