Paradox in Tilburg heeft een nieuwe geluidsinstallatie. Althans, zo goed als. Want het nieuwe spul is nog niet afgerekend. Eerst maar eens uitproberen, zo was de goed-Hollandse gedachte. Daarvoor zijn drie dagen uitgetrokken. De nieuwe geluidsinstallatie staat nu in een proefopstelling die minutieus wordt onderzocht door de ploeg  geluidstechnici van Paradox.

Een nieuwe geluidsinstallatie. Nou en? Zal het geen tijd worden na ruim vijfentwintig jaar? En na meer dan intensief gebruik gedurende al die jaren? Twee jaar geleden schafte Paradox een digitale mengtafel aan. Nu, met onder meer nieuwe geluidsboxen,  wordt verder ingezet op een veel breder bereik van het geluid in de zaal. En is de hoop gevestigd dat de nieuwe geluidsvoortbrengers ook de zwak-akoestische plekken in de concertruimte netjes gladstrijken. Hoofdprogrammeur Bartho van Straaten zegt het nogal lyrisch: “De muziek gaat veel eerlijker door de ruimte heen klinken.”

TESTEN

De maandag-, dinsdag- en woensdagavond van deze week worden benut om de beoogde muziekinstallatie uitvoerig te testen. Dat had deze dinsdag heel mooi gekund met een band die oorspronkelijk deel uitmaakte van de Paradoxprogrammering: het Duane Eubanks Quintet. Maar dat zegde af, omdat de groep de Europese tournee niet rond kreeg. En dan ga je doen wat een jazzpodium, in navolging van de uitvoerders van deze muziek, het beste kan: improviseren. “Ik heb hals over kop Harmen Fraanje en Anton Goudsmit gebeld”, lacht Bartho van Straaten. Of die niet even van Amsterdam naar Tilburg over wilden wippen om als geluidsproefkonijn te dienen. Yep, geen probleem. Ruimschoots voor aanvang van hun ‘proefconcert’ zaten ze midden vóór het podium met z’n tweeën aan een tafeltje te bekokstoven wat ze in het uur dat wachtte, zouden gaan spelen.

Harmen Fraanje en Anton Goudsmit.
Harmen Fraanje en Anton Goudsmit.

Dat was heel wat, want gitarist Goudsmit en pianist Fraanje behoren tot de beste improvisatoren van Nederland. En improvisatie moest – noodgedwongen? – het belangrijkste aspect worden van dit als de weerlicht georganiseerde concert. Wilde het tenminste de aandacht van het flink opgekomen publiek vasthouden. Dat bleek geen probleem, want Harmen Fraanje en Anton Goudsmit benutten deze muziekuitvoering om elkaar danig aan de tand te voelen. Met elkaars composities, maar bijvoorbeeld ook met Endless van Paul Motian – “in origineel handschrift” liet Harmen Fraanje trots weten, terwijl hij de partituur in de lucht stak.

Hoogtepunt van het concert was de compositie Amerigo – de naam van het paard van Sinterklaas – van Harmen Fraanje die overging in Boom Petit van Anton Goudsmit. Goochelend met tempi, steeds hogere versnellingen en hotsebotsende notensalvo’s, daagden de twee elkaar tot het uiterste uit. Het leek erop dat dit wat moeilijkheidsgraad betreft, het grootste struikelblok van de avond was.

BEER OP DE WEG

Maar die beer op de weg zat in het slotstuk: Aneris, waarvan Harmen Fraanje voor hij de eerste tonen inzette, hardop mijmerde dat deze compositie voor kompaan Goudsmit wel te moeilijk zou zijn. Nou, dan weet je het wel: beiden gaven nog eenmaal vol gas en sloten het concert af als een goed doorlopen examen met hoge cijfers. Zo, weer een stapje gezet op weg naar een nieuw album, dat zij samen gaan opnemen.

De dinsdag is bij Paradox traditiegetrouw de dag van sessies. Daar was na het prachtige ‘proefconcert’ van Anton Goudsmit en Harmen Fraanje nog volop tijd voor. In een mum van tijd hadden een zangeres, contrabassiste, trompettist, pianist en drummer bezit genomen van het podium. De akker leek omgeploegd, zo leek het na de krachtsinspanning van de twee Amsterdammers. Harmen Fraanje hield zich afzijdig, maar gitarist Goudsmit verwende de sessiemuzikanten door een nummer mee te spelen. Je zag hen glunderen en tegelijk net doen of het allemaal niets uitmaakte.

En de geluidsinstallatie, hoe stond het daarmee? De technici van Paradox liepen regelmatig spiedend door de zaal en konden zo beoordelen hoe de geluidsboxen, ditmaal met veel bezoekers eromheen, zich gedroegen. Bartho van Straaten liet nog weten dat de keuze voor déze installatie de collectieve keuze was van de “hele poule aan geluidsmannen die wij hebben. En nu maar hopen dat ze van deze avond genoeg hebben opgestoken.”

ADAMSON

Het wordt – als er na drie dagen proefdraaien geen onderling gekibbel komt – spul van Adamson. Het staat ook in 013 en Paradiso opgesteld. Hier op maat gemaakt voor Paradox. “Het beste wat we binnen ons budget kunnen krijgen”, stelde Bartho van Straaten tevreden vast.

RINUS VAN DER HEIJDEN
beeld GEMMA VAN DER HEYDEN

Previous

DJ Maestro plaatst Nina Simone in nieuw perspectief

Next

Dirk W. de Jong vangt blueslandschap in foto’s

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook