[row]

[column size=’1/2′][/column]

[column size=’1/2′]

Spotify gaat na deze aflevering van vorm veranderen. De laatste bijdrage in de huidige gesteldheid is van de hand van een in Nederland wonende Italiaan. JazzNu heeft daarbij de vrijheid genomen om dit laatste deel langer te maken en er nieuws over drie albums waarop Fongaro figureert, in op te nemen. Contrabassist Alessandro Fongaro was afgelopen maand nog te bewonderen op het InJazz festival in Rotterdam als begeleider van de Amerikaanse trompettiste Allison Phillips. In zijn Spotify- afspeellijst zien we verschillende musici meerdere keren terugkomen. De Amerikaanse tenorsaxofonist Chris Cheek spant de kroon met vier vermeldingen. Ook drummer Paul Motian en pianist Keit Jarrett komen meerdere malen aan bod. Fongaro zit de komende tijd niet stil. Zo is hij, samen met Mark Schilders, Koen Schalkwijk en Joris Roelofs, te beluisteren op de plaat Koeniverse III. Daarnaast brengt hij met Mark en Koen de cd Cloud! uit. En samen met Dario Trappanis en Nicolo is hij binnenkort te horen op een ep. Fongaro tourt dit jaar onder meer door België en Italië.

[/column]

[/row]

 

De Italiaan heeft vorig jaar met zijn kwintet zijn debuutalbum Neither more nor less uitgebracht. Fongaro: “Het album kwam tot stand na het winnen van The Records in 2014, een prijs die is uitgeschreven door de Keep an Eye Foundation. Ik stelde het kwintet in mijn laatste jaar aan Codarts (2013) samen voor mijn afstudeerproject. Het bleek al vrij snel meer dan een eenmalig project. Ik vind het belangrijk om een ​​goede klik te hebben met de mensen waarmee ik samenwerk. Deze connectie is voor mij belangrijker dan hun kwaliteiten.” Met name het warme spel van de Nederlandse altsaxofonist Donald Simoen spreekt tot de verbeelding. De stevige gitaarlijnen van de eveneens in Nederland wonende Italiaanse talentvolle gitarist Federico Castelli brengen de nodige stevigheid aan in het grotendeels vriendelijke bouwwerk.

Castelli is ook aanwezig op de sprookjesachtige debuut-ep van het kwartet van drummer Ruud Voesten, getiteld ROEST. De toon is hier ruiger dan op het album van Fongaro. De muziek geeft blijk van een krachtige groepsdynamiek. Castelli is met zijn zweverige, soms puntige gitaarspel behoorlijk dominant aanwezig, maar krijgt voldoende tegenwicht van de trompet van Tom Ridderbeecx. Een sterke ep die na het plotselinge einde van het laatste nummer Fe203 de luisteraar in verbijstering achterlaat naar het antwoord op de vraag waarom het album slechts vier nummers lang is.

De basgitaar van Fongaro is ook te horen op het titelloze debuutalbum van het Belgisch-Italiaanse kwintet Brain // Child. Naast Fongaro domineren de gitaar van Artan Buleshkaj en de Fender Rhodes van Daan Demeyer het album met hun afwisselend dreigende, drijvende, dromerige en extatische dialogen. Een veelzijdig album van een jonge band met een herkenbaar, eigenzinnig, geluid.

ROBIN ARENDS

alessandrofongaro.altervista.org

Previous

Marc Scholten (rondetijd 6.08,47)

Next

Fascinerende Shisha Group móet potentie uitbuiten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook