Jazzmeia Horn, aanstormend talent in de vocale jazz.

Nog twee weken en dan is het weer zo ver. Van 13 tot 15 juli vindt in de Rotterdamse Ahoy het North Sea Jazz Festival plaats. Er is veel pop, maar wel pop die rechtstreekse banden heeft met jazz. The Roots, Niles Rodgers, Earth Wind & Fire, Durant Jones. Het ligt er maar aan hoe ver je de grenzen van jazz wilt definiëren (of oprekken zullen sommigen zeggen).

Maar er is zeker zo veel jazz als pop te horen. Voor de zogenaamde hard-core jazzfan is er meer keus dan voor de popliefhebber. Met gemak zijn er dagelijks tien concerten te vinden die vrijwel elke hard-core jazzfan zou willen zien. Wie het lukt om er daarvan drie, hoogstens vier, op een avond te horen is spekkoper.

Philipp Rüttgers aanvaardde een vrije-compositieopdracht van North Sea Jazz.

MISVERSTAND

Het is ook een misverstand dat het zo druk is dat je nergens in komt. Wie maar zo’n beetje door Ahoy slentert kan dit zo ervaren. Met wat pech kom je er niet meer in of sta je zo ver achterin dat je niets ziet. Maar wie zijn of haar programma van te voren een beetje uitzoekt, moet alles kunnen zien wat hij of zij wil. Het zijn juist die ‘echte’ jazzconcerten waar de massa niet op afkomt. Ze zijn wel vaak in de kleinere zalen, dus zorg er voor er tijdig te zijn. Het beste moment is vlak na het aflopen van het voorgaande concert wanneer de zaal leegloopt. Het heeft geen zin die ‘lege’  kwartiertjes even op te vullen met iets anders elders in het gebouw. Dan loop je de kans uiteindelijk niets te horen. Neem gewoon even rust met een drankje.

Claudio Jr de Rosa speelt in de traditie van Dexter Gordon.

Voor het gemak ga ik ervan uit dat de meerderheid van de JazzNu-lezers tot die hard-core groep behoort, dus mensen die zogenaamde ‘echte’ jazz willen horen en niet terugschrikken voor wat avant-garde-achtige klanken. Voor hen is onderstaande handleiding een hulp bij het vinden van een route.

Vrijdag is er zelfs te veel dat je zou willen zien. Philipp Rüttgers laat zijn compositie-opdracht horen en daarna is het podium voor pianiste Kaja Draksler, die met een octet optreedt. Beiden behoren tot de top van de Nederlandse avant-garde. Maak een keus tussen hen of gitarist Gilad Hekselman, hét opkomend gitaartalent.

Gabriel Royal begon ooit als straatzanger.

STRAATMUZIKANT

Vergeet niet even langs Gabriel Royal te lopen (buiten waar altijd plaats is). Deze cellist-vocalist, ooit ontdekt als straatmuzikant in New York, speelt en zingt tranen trekkend mooi. En uiteraard zijn we benieuwd of pianiste Carla Bley en orkestleidster Maria Schneider nog steeds in staat zijn grenzen te verleggen. Of toch liever een traditioneler stukje jazz? Dat kan bij zanger Kurt Elling, trompettist Roy Hargrove, pianist Tord Gustavsen met Simin Tander, bassist Jasper Høiby, saxofonist Claudio Jr de Rosa die zijn roots bij Dexter Gordon et al. zoekt. Of  bij een van de meest onderschatte Nederlandse gitaristen Jerôme Hol.

Is orkestleidster Maria Schneider nog altijd in staat grenzen te verleggen?

Zaterdag wordt bepaald geen rustmoment voor de lezers van dit blad. Het begint al met de Mingus Big Band, nog steeds strak geleid door de weduwe Mingus en nog steeds even goed en heftig. En natuurlijk ga je net voor je naar huis gaat nog even langs bij Pharoah Sanders. Oud en niet meer zo goed als veertig jaar geleden, maar wel een legende van wie je later kunt zeggen dat je hem in levende lijve hebt gehoord. Misschien is de jazzy blues – denk aan de orgeljazzgroepen van de jaren zeventig – van Oz Noy niet helemaal je ‘cup of tea’, maar luister toch eens naar zijn opwindende gitaar.

Gilad Heksenman maakt deel uit van de jongste generatie jazzmusici.

BETTY CARTER

Zeker is dat Jazzmeia Horn niet gemist moet worden. Zij is het grootste vocale jazztalent van dit moment in de stijl van Betty Carter en Sarah Vaughan. En daarna kun je blijven zitten voor pianist Fred Hirsch en tenorsaxofonist Chico Freeman. Een mooi en rustig alternatief is om de hele avond in de Darling te blijven hangen en de opwindende nieuwe Britste jazzscene langs te zien komen met Ezra Collective, saxofoniste Nubya Garcia – met een toon zo breed als Sonny Rollins – drummer Moses Boyd, GoGo Penguin en de Sons of Kemet met de inmiddels godfather van de Britse jazz Shabaka Hutchings. Allemaal hele echte jazz.

Zondag is meer traditionele jazz te horen en niet de minste. Veel trompettisten: Mathias Eick, Randy Brecker, hardbopper Keyon Harrold en Eric Vloeimans, die we ook tegenkomen bij het Martin Fondse Ochestra met vocaliste Sanne Rambags, op haar beurt in een meer avant-garde setting terug horen bij Under the Surface. Verder zijn er veel buitengewoon goede pianisten: Ramón Valle, Vijay Iyer, John Medeski (met John Scofield en Jack DeJohnette). Niet altijd heel goed, maar vaak excellent is bassist Avishai Cohen.

Dick de Graaf in een eerdere editie van North Sea Jazz.

DICK DE GRAAF

En wie liever saxofonisten hoort: Joshua Redman speelt met drummer Billy Hart, we kunnen Dick de Graaf weer eens op NSJ horen en hernieuwd kennismaken met Hans Dulfer, en in een van de kleine zaaltjes speelt de Française Céline Bonacina, zo ver ik weet voor het eerst in ons land met inmiddels vier indrukwekkende cd’s op haar naam.

Veel plezier bij nog steeds het grootste indoor jazzfestival van de wereld.

Tekst en foto’s TOM BEETZ

 

www.northseajazz.com

 

Previous

Alessandro Fongaro (rondetijd 4.38,77)

Next

Jasper van ’t Hof winnaar Buma Boy Edgar Prijs 2018

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook