De verwachtingen waren hooggespannen. De zaal in het Bimhuis was weken van tevoren uitverkocht; de Cubaanse latin-fusion-pianist Alfredo Rodriguez was terug in het Muziekgebouw aan ’t IJ. Hij speelde hier eerder in 2019 met basgitarist Richard Bona. De Europese tour met het trio staat dit keer in het teken van zijn zesde album, ‘Coral’ Way, dat in het najaar van 2023 uitkwam.
Op het kleinere podium van het Bimhuis komt de theatrale stijl van Rodriguez bij tijd en wijle over als te populair en te weinig intiem. Een wisselwerking tussen publiek en muzikant kan heel aangenaam zijn en het Bimhuis is een ideaal podium om dat contact via de muziek tot stand te brengen. De virtuositeit van de pianist is evident, maar resulteert in een aaneenrijging van capriolen. De invloeden uit klassieke muziek, latin jazz en Cubaanse danzon versmelten niet, maar worden als confetti over de luisteraar uitgestrooid.
Er zijn weinig momenten waarop de muziek je raakt, verstilt of juist opzweept. Samen meezingen met Guantanamera kan dat niet verdoezelen. Je vraagt je af of de pianist, zonder zijn mentor Quincy Jones, zou zijn uitgestegen boven het grote aanbod van talentvolle muzikanten. Omgekeerd; hoe wereldberoemd zou Jan Hartong zijn geworden als hij ook door iemand als Jones dichter bij de Grammy-honingpot zou zijn gekomen?
Het concert opent met ‘Dawn’ een nummer van het album ‘Little Dream’. Een a capella klankenzangriff wordt enkele malen herhaald en gemarkeerd door de drums en basgitaar. Het resulteert in een landschap van akkoordseries, beboplijnen en ritmische riedels, allemaal uitgewerkt in een modale sfeer, maar dan op een eenvoudig akkoordenschema.
Coral Way kent een ritmisch aangezette zanglijn, afgewisseld met piano die uitbouwt naar een improvisatie waar sfeer en tempo wisselend de accenten aangeven. De luisteraar wordt op het verkeerde been gezet na elke opzwepende solo die niet het eind van het nummer blijkt aan te kondigen, maar een nieuwe ronde van improvisatie.
De samenwerking met basgitarist Yarel Hernandez en drummer Michael Oliveira begon zeven jaar eerder toen Rodriquez nog in Los Angeles woonde. Oliviera speelde mee op zowel Little Dream als Coral Way en neemt ook enkele arrangementen voor zijn rekening. Hernandez is op Coral Way te horen in bijna alle stukken. Zijn spel lijkt op momenten dat van Jaco Pastorius te kanaliseren, vooral qua timbre, maar lijkt ook geïnspireerd door iemand als Richard Bona.
Tijdens het concert begint het motortje steeds te spinnen op de momenten waar wordt voortgeborduurd op de meer traditionele danzon-stijl. Basgitaar en drums brengen dan, verstopt onder de pianovariaties, hitte en stuwende kracht en je ziet voeten tikken en glimlachen verschijnen op de gezichten van het publiek.
Bloom lijkt geïnspireerd op de melodie van Vader Jacob. In dit stuk komt, zoals op andere momenten, de klassieke opleiding van Rodriguez in beeld. In de loop van de avond zijn er regelmatig momenten van uitgesponnen Tsjaikovski-achtige pianosolo’s, waarbij dromerige melodielijnen overgaan in watervallen van trillers, vaak subtiel ondersteund door drummer Oliveira die zachtjes mee ruist op de bekkens.
In de loop van het twee uur durende concert entertaint Alfredo Rodriguez zijn publiek met een latin-fusion versie van Michael Jacksons Thriller en zoals hierboven al opgemerkt, meezingers zoals Guantanamera. Zijn aanpak van deze grootste Cubaanse hit aller tijden staat op het album The Invasion Parade en bezorgde hem in 2016 een Grammy-nominatie.
Bij de aankondiging van Thriller, dat werd gespeeld als toegift, noemde Rodriguez zijn mentor Quincy Jones. Jones ontdekte Rodriguez tijdens een optreden in Montreux in 2006 en nam hem onder zijn hoede. Sindsdien gaat het goed met de internationale carrière van de in Havana geboren pianist. Hij kreeg in 2009 politiek asiel in de VS en verhuisde naar Los Angeles. In datzelfde jaar speelde hij in de Hollywood Bowl en het afgelopen decennium boden de internationale jazzfestivals hun grote podium om zijn reputatie uit te bouwen.
Voor de aanvang van het concert was er een kort moment om de pianist enkele vragen te stellen. Rodriguez woont sinds vier jaar in Miami en deze verandering in zijn leven is, naar eigen zeggen, te horen op het nieuwe album, vernoemd naar de straat waar hij nu woont. Coral Way is een lange boulevard in het historische art-deco-gedeelte van Miami waar tachtig procent van de bewoners Zuid-Amerikaanse wortels heeft.
De pianist vertelt dat de mix van muziekinvloeden in Miami hem inspireert. Hij verweeft met name de ritmische aspecten van hiphop, pop, en latin jazz met zijn klassieke achtergrond en de originele Cubaanse timbastijl.
Wat zal uiteindelijk de eigen stem van deze muzikant worden; latin, jazz of pop? De Rodriguez-‘salsa’ heeft op dit moment nog geen distinctive nieuwe smaak.
MONICA RIJPMA
ALFREDO RODRIGUEZ TRIO
Coral Way Tournee
Amsterdam Bimhuis, 16 februari ‘24
Alfredo Rodriguez – piano
Yarel Hernandez – basgitaar
Michael Oliveira – drums
