WILLEM BREUKER
Amsterdam, 4 november 1944 – Amsterdam, 23 juli 2010
Waarschijnlijk is er niemand in de Nederlandse jazzwereld die zo veel invloed heeft gehad en zo veel succes als rietblazer Willem Breuker. Hij was ook iemand die met anderen een knallende ruzie kon krijgen. Zijn verdiensten zijn meer dan genoeg om zijn moeilijke kanten te vergeten. Vanaf het moment dat hij als beginnend muzikant in 1966 het Loosdrecht Jazz Concours won ging de beuk erin. Zijn fanatisme en volharding om de Nederlandse jazz, van de in zijn ogen slaafse nabootsing van Amerikaanse jazz, om te bouwen tot experimentele improvisatiemuziek lukte in de jaren zeventig boven verwachting goed. Zijn eigen Kollektief, de spelling daarvan evenals de muziek op socialistiese principes gebouwd, maakte een voor die tijd unieke mix van jazz, improvisatie, theater en ongein. Met zeer groot succes tot ver voorbij de traditionele jazzliefhebbers en onze landsgrenzen. En passant werd de burgerlijke oudejaarsviering vervangen door de Klap op de Vuurpijl in het eveneens socialistiese gebouw van het Amsterdamse Werktheater. Het is nu niet meer voor te stellen dat het succes daarvan zo groot was dat de NOS besloot om de Klap op de Vuurpijl een hele oudejaarsavond integraal en live uit te zenden. In de laatste tien jaar van zijn leven hadden veel jazzliefhebbers de grappen te vaak gezien en haakten af. Zij misten daarmee dat het Breuker Kollektief zich inmiddels had ontwikkeld tot een orkest waarin niet langer iedereen gelijk was en het voor het zeggen had, en dat nu veel serieuzer bezig was om de schitterende composities van Breuker op de mooist mogelijke en ontroerendste manier te spelen.
