[row]
[column size=’1/2′][/column]
[column size=’1/2′]Als je het over hét herkenbaarste nummer van tenorsaxofonist Sonny Rollins hebt, is dat ‘St. Thomas’. De mengeling van calypso en kinderliedje is een mijlpaal in de geschiedenis van de jazz. Maar dan moet het wel worden vertolkt door Rollins.
De 87-jarige reus is de grootste, nog levende tenorsaxofonist, die de rijke geschiedenis van de jazz belichaamt. Hij ligt kaarsrecht in de lijn Coleman Hawkins/Lester Young/John Coltrane. Hoewel de verschillen met deze laatste enorm zijn – luister maar eens naar beider interpretatie van Softly As In A Morning Sunrise – delen ze alle twee kracht en een oneindig improvisatievermogen. Rollins, die vele jazzstijlen doorliep, waaronder free jazz, is de man die van eenvoudige deuntjes naar de strot grijpende monumenten maakt. Van ‘hoe het hoort als jazzmusicus’ trekt hij zich niets aan: beluister zijn aanwezigheid op Tattoo You van de Rolling Stones. Drie keer in zijn muzikale leven ruimde hij verlofperiodes in. Tijdens de eerste oefende hij onder een brug in New York. Zijn compositie The Bridge is er de ijzersterke herinnering aan.
[/column]
[/row]
