URI CAINE
Philadelphia, Pennsylvania, 8 juni 1956
Er zijn veel musici die zowel klassiek als jazz spelen, doorgaans in een vorm waarin klassieke muziek wordt verjazzt of omgekeerd. Musici die in gelijke mate zowel zuiver klassiek als pure jazz spelen zijn een zeldzaamheid. Pianist Uri Caine is zo’n uitzondering. Het kan zijn dat hij een klassiek concert geeft van de Goldberg Variaties van Bach of van zijn Mahler-project, en een dag later in een traditionele jazzclub in John Zorns Masada speelt of op een poppodium staat met elektronische drum-and-bass. Uri Caine is ook de man van wie in één maand drie cd’s kunnen uitkomen waarin alles aan bod komt. Die veelzijdigheid is niet iets van de laatste jaren of het gevolg van geen keus kunnen maken, maar hij heeft dat altijd gedaan. Toen hij zeventien was studeerde hij overdag klassieke muziek bij George Rochberg aan de University of Pennsylvania, en speelde hij met plaatselijke jazzmusici als Philly Joe Jones en Grover Washington Jr. bijna elke avond in jazzclubs, op feestjes, bij bar-mitswavieringen, op huwelijken en dansavonden. Uri Caine was meestal ook de pianist die gevraagd werd om bezoekende musici als Freddie Hubbard of Joe Henderson te begeleiden. In 1985 verhuisde hij naar New York waar hij onderdeel werd van de joodse jazzscene rond saxofonist John Zorn en trompettist Dave Douglas. Gevraagd naar wat zijn advies als muzikale kameleon aan de volgende generatie musici zou zijn, zei hij: ”Ik weet dat het als een cliché klinkt, maar volg je hart. Het geeft veel voldoening om op verschillende manieren muziek te maken.”
