Michael Varekamp is natuurlijk niet de enige die plotsklaps tot het besef kwam dat als een ziekmakend virus wereldwijd toeslaat, je leven een andere wending gaat nemen. Als musicus heb je ineens geen kans meer om concerten te geven, of cd-opnamen te gaan maken, of met je muzikale maten te gaan repeteren. Vrije tijd te over dus en de enige opdracht die je aan jezelf kunt geven: doe er wat mee.
Dat heeft de trompettist gedaan. Hij is gaan reflecteren op zijn leven, is gaan kijken hoe het nu verder moet na de lockdowns van 2020 en 2021 en kwam al snel tot de slotsom dat hij deze toch bijzondere tijd in muziek moest vangen. Én in zijn speciale geval, ook in beeldende kunst. Op die twee elementen, muziek en kunst heeft hij deze cd Spirits gebaseerd.
De titel heeft Michael Varekamp gekozen omdat hij diep in de geesten van hemzelf en, naar eigen zeggen, muzikale geestverwanten is neergedaald. Hij wilde zijn muzikale taal een diepere bodem geven, daarnaar op zoek gaan via tijd en verschillende dimensies. Om dan te constateren dat Jerry Roll Morton evenzeer in ons bloed zit als Miles Davis en David Murray evenzeer als Toumani Diabaté. De muziek op Spirits beoogt een spiegel te zijn van Varekamps persoonlijke geschiedenis als musicus en beeldend kunstenaar.
Een lange uitleg om te proberen te duiden in welke richting Michael Varekamp is gevaren met zijn nieuwste album. Hij heeft er zijn kwintet, zijn ‘muzikale clan’ voor bijeen geroepen om in een dik half uur vijf eigen stukken te registreren, waarvan er twee zijn ontstaan in nauwe samenwerking met zijn kompaan Wiboud Burkens.
De muziek op Spirits is gedrenkt in elektronica. Niet van het soort dat muzikale klanken vervormt, verhevigt of verkleint, maar hier om de verrichtingen van de vijf musici onder te dompelen in een zacht golvend bad van langs lange lijnen uitgesponnen exercities van trompet, flügelhorn, tenorsaxofoon, toetsen en Hammond. Rustgevend in elk geval, eentonig helaas ook.
Hoewel op de persoonlijke inbreng van de bandleden weinig of niets is aan te merken, is er één manco dat hen bindt; het gebrek aan avontuur. Het is duidelijk dat de afspraak is gemaakt om Spirits in schoonheid te laten verlopen. De geesten die tot voorbeeld van de muziek dienen zijn van het lyrische, zich herhalende soort. Ze bundelen zich in muziek die je niet elke dag hoort, maar die wel een verleden heeft.
De langgerekte, elektronische klankvelden zijn alom tegenwoordig en dienen om de naar sfeer snakkende soli van de vijf musici zich te laten uitstrekken. Dat Michael Varekamp daarbij een hoofdrol vervult, zij hem vergeven. Het is mooi hoe hij zijn trompet en flügelhorn galmend en ruimtelijk voor de kar van het kwintet spant. Maar de zo nadrukkelijke, waarschijnlijk meditatie en spiritualiteit nastrevende koperklanken, doen ze voor een deel teniet. Evenals die van de andere bandleden.
RINUS VAN DER HEIJDEN
MICHAEL VAREKAMP
SPIRITS
Art Records
Michael Varekamp – trompet en flügelhorn
Dmitri Chapeau – tenorsaxofoon
Wiboud Burkens – toetsen, Hammondorgel en effecten
Harry Emmery – contrabas
Erik Kooger – slagwerk
