Cd-recensies

Nou eens even iets anders. Een gerenommeerde Nederlandse jazzmusicus die het werk van de Duitse abdis, vrijdenkster en feministe-avant-la-lettre Hildegard von Bingen als uitgangspunt nam voor een opera: ‘Hildegard’. Voor jazzoren even wennen, maar laat dit over je heen komen en geniet van een erg mooie ineensmelting van (ver) verleden

Een tenorsaxofoon en een elektrische gitaar. Kun je het nog meer ‘basic’ hebben? Klinkt dat wel, twee zo verschillende instrumenten? Hebben de musici zich er niet met een Jantje van Leiden vanaf gemaakt? Het antwoord op deze vragen wordt gegeven op ‘Tusheti’, vol gespeeld door voornoemde twee instrumenten. En het

De jazzgeschiedenis met al haar tradities alle eer aandoen en er eigen, hedendaagse elementen aan toevoegen. Daarin slaagt altsaxofonist Tom van der Zaal, die met zijn debuutalbum ‘Time Will Tell’ een spannende reis voor zowel zichzelf als de luisteraar aflevert. Tom van der Zaal deed al van zich spreken in

Rust. Van het soort waarvan je zou wensen dat die zich altijd over je heen zou spreiden. Zorgvuldig gekozen noten, met gedurfde tussenpozen, uitgespreid op een zacht bed van slagwerk en contrabas. Zo begint het openingsstuk ‘Sarabande’ van de debuut-cd ‘CROSS’ van pianist Robert Koemans. De rust op CROSS beklijft.

Als je het begin van ‘Fragments Of Expansion’ met de slotakkoorden vergelijkt, denk je dat er sprake is van twee verschillende cd’s. Maar niets is minder waar. Aan het woord is immers Pentadox. Pentadox is een sextet, dat in een gloednieuwe opzet een  driemanschap met dezelfde naam opvolgt. De kern

Als je Nederlandse jazzmusici van de jongste generatie spreekt, blijkt dat ze één gemeenschappelijk kenmerk hebben: ze aanvaarden geen grenzen of stijlen meer in hun muziek. Ook generatieverschillen bestaan voor hen niet meer. Jazzmuziek is zó uitgedijd dat zij de door hun beoefende muziek nog slechts omschrijven als: muziek. Wie

Als je een musicus wilt eren, is het natuurlijk niet per se noodzakelijk om zijn of haar muzikale erfgoed zo goed mogelijk na te gaan spelen. Beter nog: zie daar maar van af. Dat deed The Eric Ineke JazzXpress mét gast Tineke Postma en het resultaat mag er wezen. Op

Een zeldzame vermenging van akoestische en elektronische muziek. Kun je daar in deze tijden, nu die mengeling al enkele decennia bestaat, nog mee komen? Wel als je luistert naar het Jeroen van Vliet Moon Trio, dat nieuwe ingangen heeft gevonden om die mengvorm te doen gelden. Stel: je ziet door

Twee seconden. Nou vooruit dan: drie. Meer tijd is er niet nodig om te horen dat bij de cd die je net hebt opgezet, onverbiddelijk de geest van Duke Ellington naar voren treedt. Die cd is getiteld ‘Reflections Of Duke’. En Duke Ellington, die is tot waarlijk leven gewekt door

Reizen. Het lijkt er op dat dit fenomeen plotsklaps inspiratiebron is geworden voor jazzmusici. Angelo Verploegen bracht pasgeleden zijn album ‘The Art Of Travelin’ Light’ uit, Joost Lijbaart presenteert volgende maand een solo-album waarop reizen een rol speelt. En nu is er de Schotse, in Den Haag wonende  gitarist David