Twee seconden. Nou vooruit dan: drie. Meer tijd is er niet nodig om te horen dat bij de cd die je net hebt opgezet, onverbiddelijk de geest van Duke Ellington naar voren treedt. Die cd is getiteld ‘Reflections Of Duke’. En Duke Ellington, die is tot waarlijk leven gewekt door HOT Het Orgel Trio & Brass. Dat daarmee een indrukwekkende prestatie aflevert.


Duke Ellington (1899-1974) is door de hele jazzgeschiedenis heen een lichtend voorbeeld voor miljoenen musici. Zijn nagelaten oeuvre is omgespit, opnieuw gearrangeerd, gekopieerd, alles wat je met muziek kunt bewerkstelligen. Alles? Schijnbaar niet, want Het Orgel Trio heeft een nieuw steegje gevonden. Eentje waar niet vertolkt, maar gecreëerd wordt. Gebouwd op decennia oude resten, die Duke Ellington in een nieuw licht plaatsen.

Na die twee, drie seconden van de eerste noten, ligt het orkestrale werk van Ellington open en bloot voor de oren en geest van de luisteraar van Reflections Of Duke. Orkestraal ja, echter vertolkt door slechts drie mensen: klarinettist Steven Kamperman, organist Berry van Berkum en contrabassist Dion Nijland, samen Het Orgel Trio vormend. In enkele composities ondersteund door trompettist Ruben Drenth en trombonist Joost Buis. Maar eenieder weet dat een bezetting van drieëneenhalve man en een paardenkop nog geen groot orkest vormt. Behalve hier dan.

Het grootse bereik van kerkorgels vormt de wortel van het concept van HOT Het Orgel Trio & Brass. Voor Reflections Of Duke werd gekozen voor het orgel van de Antonius van Paduakerk in Nijmegen. Een orgel en de akoestiek van een kerk, dan móet het wel orkestraal klinken, zou je zeggen. Dat is ook zo en die elementen zijn zeker een ondersteuning bij de interpretatie van Ellingtons muziek. Maar de inhoud, de wijze waarop HOT de elf Ellington-composities heeft herzien, doet dat nog veel meer.

Op Reflections Of Duke is uiterst zorgvuldig voor oud werk van vóór 1930 en later (van na 1965) gekozen. En gewaakt om niet in de val te trappen om klassiekers als Caravan, Take The A-Train of In A Sentimental Mood een nieuw doodskleed aan te trekken. Door het uitgebalanceerde assortiment op Reflections Of Duke wordt het grootste deel van Ellingtons oeuvre alle eer aangedaan. Prachtig naast en tegenover elkaar geplaatst.

Jubilee Stomp uit 1928 is door eerste basloopjes, de opstuwende klarinetklanken en het dwingende orgelgeluid een fantastische opening. Die helemaal deze tijd wordt ingetrokken door een bijna atonale, snelle improvisatie op het kerkorgel. T.G.T.T. (hetgeen staat voor Too Good To Title) maakt deel uit van deel twee van de drie bekende drie Sacred Concerts, opgenomen in 1965, 1968 en 1973. Op Reflections Of Duke is meer werk van deze mijlpalen neergelegd. En als je dan overtuigd wilt raken van de trefzekerheid waarmee HOT de orkestrale uniciteit van Ellington heeft vastgelegd, heb je aan T.G.T.T. in een razendknap arrangement van Steven Kamperman eigenlijk genoeg om de gehele cd te beoordelen.

Maar beter niet doen: luister alle 54 minuten af en laat je betoveren door drie musici, die met in hun kielzog de jonge trompettist Ruben Drenth en Ellingtonkenner-bij-uitstek Joost Buis aan hun menagerie de fraaiste ornamenten hebben laten toevoegen. Zodoende heeft HOT Het Orgel Trio aan de ontelbare interpretaties er één toegevoegd die imponeert en een hedendaagse vernieuwing betekent. Én schurkt tegen de tijdloosheid van de Amerikaanse grootmeester.

RINUS VAN DER HEIJDEN

HOT HET ORGEL TRIO & BRASS – REFLECTIONS OF DUKE

Zennez Records

Steven Kamperman – klarinetten
Berry van Berkum – kerkorgel
Dion Nijland – contrabas

www.hetorgeltrio.nl

www.zennezrecords.com

Previous

Gary Peacock, lenige zanger op de contrabas

Next

De verwoestende kracht van het Yuri Honing Quartet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook