Een cd waar je oprecht blij van wordt. Die uiterst smaakvol overkomt, waar geen noot te veel klinkt. Die verleden, heden en toekomst uitademt. Dat is ‘Horizons’, de nieuwste cd van de Amerikaanse pianiste Lisa Hilton, haar zeventiende album reeds.
Lisa Hilton heeft een opmerkelijk toucher. Het klinkt springerig en jeugdig en laat daardoor een onbekommerde indruk na. Dit wil echter geenszins zeggen dat de pianiste er zich met een jantje van leiden van af maakt. Integendeel: smaak overheerst op dit prachtige album. Smaak in het gloedvolle spel van Hilton zelf, maar zeker ook in de keuze voor de musici die haar begeleiden. En meer nog in de wijze waarop zij in het muzikale concept zijn ingepast.
Lisa Hilton is op Horizons onbetwist de leider, maar dat toont ze zeker niet door voortdurend zelf aan het woord te zijn. Haar subtiele spel, met nadruk op harmonie en melodie, breed uitwaaierend of intiem samenvattend, wordt bescheiden ondersteund door tenorsaxofoon, trompet, flugelhorn, contrabas en slagwerk. Als het daar bij zou blijven, zou Horizons tóch een egotrip zijn geworden. De keuze echter om afgewogen plekjes voor deze instrumenten te kiezen, voorkomt zo’n trip. De soli van de vier begeleiders zijn afgebakende rustpunten, changementen die het pianospel van de leidster laten bezinken. De tenorsaxofoon van J.D. Allen roept herinneringen op aan vervlogen jaren uit de jazzhistorie en voor met name het flugelhornspel van Sean Jones geldt in feite hetzelfde.
Die vervlogen jaren zouden de indruk kunnen wekken dat Horizons een greep uit het verleden doet. Niets is minder waar. Tussen de veelal eigen werken van Lisa Hilton zelf, duikt ook de Mercer/Mancini-klassieker Moon River op. Probeer daar maar eens een andere draai aan te geven. Lisa Hilton lukt het moeiteloos. De beklijvende melodie krijgt een nieuw, eigentijds kader dat de klassieke waarde van het stuk fijntjes benadrukt. Hetzelfde geldt voor Sunset And The Mocking Bird uit de Queen’s Suite van Duke Ellington. Schitterend hoe de wat dieper liggende swing van The Duke hier ragfijn aan de oppervlakte wordt getoverd.
Lisa Hilton laat zich op Horizons inspireren door de natuur om haar heen, zo licht zij toe. Zij is erin geslaagd dat te laten hóren. Precies zoals je een blij gemoed kunt opdoen als je tijdens een zonovergoten dag door bossen en velden dwaalt of langs de zee kuiert, zo klinken de twaalf impressionistisch neergelegde stukken, die van Horizons een stralende cd maken.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Lisa Hilton – Horizons
Lisa Hilton Music & Ruby Slippers Productions
www.lisahiltonmusic.com
Lisa Hilton – piano
J.D. Allen – tenorsaxofoon
Sean Jones – trompet en flugelhorn
Gregg August – contrabas
Rudy Royston – slagwerk
