Het gloednieuwe festival Better Get Hit in Tilburg heeft een gedroomde opening gekregen. Het concert dat het trio van toetsenist Cory Henry deze avond gaf in muziekpodium Paradox, was van topklasse. De musici gingen er met gestrekte benen in, de volle zaal reageerde razend enthousiast. Het trefwoord van de avond was ‘revival’.

 

Cory Henry in volle actie.

‘Revival Sound’, zoals Cory Henry tijdens het concert meerdere malen uitriep. Heropvoering dus en hier in de breedste zin van het woord. Er werd geput uit de gehele Afro-Amerikaanse muziekcultuur. Jazz, funk, soul, blues, gospel, snoeiharde funk, r&b, alles kwam voorbij, waarbij de zichtbaar genietende muzikanten er een geheel eigen draai aan gaven.

JIMMY SMITH

Het concert begon met een slow blues met duidelijke gospelinvloeden. Cory Henry en gitarist Isaiah Sharkey namen de tijd voor lang uitgesponnen solo’s. Gaandeweg werd het tempo opgeschroefd naar een swing blues, waarbij toonaangevende orgeltrio’s zoals we die kennen van Jimmy Smith een revival kregen. Om vervolgens na een geweldige Pat Martino-achtige solo van Isaiah weer naar het oorspronkelijke tempo terug te keren.

Gitarist Isaiah Sharkey speelde soms in de traditie van Pat Martino.

Revival was ook verpakt in een typisch New Orleansritme dat deed denken aan het specifieke oude funkgeluid van The Meters. Logisch was het uitstapje naar de roemrijke soul- en discoperiode met Gloria Gaynor’s Never Can Say Goodbye. Of de laid-backversie van Earth, Wind & Fire’s Can’t Hide Love. Uiteraard ook weer met de typische Cory Henry aanpak. En wat te denken van een eigen compositie van Cory Henry, die herinneringen opriep aan het album Forest of Feelings van David Sancious, maar ook Return To Forever dichtbij bracht. De attente luisteraar kon zelfs echo’s ontwaren van de Nederlandse popgroep Focus, hoewel het trio die wellicht nooit heeft gehoord.

NIEUWKOMER

Het project The Revival heeft Cory Henry al een jaar of vijf onder handen, steeds met wisselende bezettingen. Met nieuwkomer Isaiah Sharkey gaf het trio pas zijn derde concert. Er gingen er twee in Israël aan vooraf. Waaraan het trio ongetwijfeld een bittere smaak heeft overgehouden. Toen de musici op vrijdagochtend in Tel Aviv in het vliegtuig wilden stappen, weigerde de douane hun de toegang. Hun (blanke) manager mocht wel plaatsnemen, de zwarte Amerikanen werden aan langdurige ondervragingen onderworpen. Waardoor zij hun vlucht naar Amsterdam misten.

Zij zouden rond 14.00 uur op Schiphol landen, maar dat werd pas na 18 uur. Zodoende begon het concert in Paradox bijna een uur later dan gepland. De Amerikanen maalden er echter niet om. Cory Henry nam uitgebreid de tijd om het over alledaagse sores te hebben die iedereen weleens ondervindt en uiteraard ook over de betere dagen. Daar voegde Henry een statement aan toe dat herinnerde aan de behandeling op het vliegveld van Tel Aviv en het daarmee gepaard gaande, nog altijd sluimerende racisme. Het trio verwoordde het duidelijk met  Marvin Gaye’s aanklacht Inner City Blues (Make Me Wanna Holler).

Cory Henry tijdens een pauze van een repetitie in Concertzaal Tilburg.

JAMESON WHISKEY

Vanaf de eerste noot van het concert was van vermoeidheid niets te merken: het trio zat er relaxed bij, mede dankzij een op het podium roulerende fles Jameson whiskey. De musici verrasten en daagden elkaar uit met  non-verbale communicatie, brede glimlachen en begrijpende knikjes.  Maar vooral met een groots geluid, afgewisseld met de solo-exercities van Cory Henry op Hammondorgel, Moog-synthesizer en andere toetsen. Op de Hammond speelde Henry vaak zelf de baslijnen, maar hij deed dat zo natuurlijk dat je geen moment een contrabas miste. Allemaal facetten waardoor je nooit het idee kreeg dat er iets ontbrak aan de muziek.

Opvallend was de rol van de jonge drummer TaRon Lockett. Cory Henry kent hem van zijn formatie Funk Apostles. De slagwerker benam je voortdurend de adem. Lockett voldeed aan alle hoge verwachtingen die aan (Amerikaanse) jazzdrummers worden gesteld. TaRon Lockett kan volledig vrij drummen, maar ook fluisterzacht, waarbij zijn gebruik van bekkens een aparte plek inneemt. En ook hij had er geen enkele moeite mee zich met de anderen door allerlei muziektradities te slingeren.

Bij de toegift NaaNaaNaa zong de zaal uitbundig mee. Een voorspelbaar moment, maar dat werd teniet gedaan met een waardig P-Funkfeestje. Stuwende moogbassen , onvoorstelbaar strakke drums en een moddervette funkgitaar. Zeg maar ‘Funkadelic en One Nation Under One Groove’! Het werd een verpletterende afsluiter van een indrukwekkend concert.

TaRon Lockett is een onwaarschijnlijk strakke drummer.

GESPREK

Een dag na dit gedenkwaardige concert in Paradox sprak JazzNu kort met Cory Henry tijdens zijn repetitie met het Metropole Orkest, waarmee hij die avond optrad in Concertzaal Tilburg tijdens de tweede dag van het festival Better Get Hit. Hoe is het mogelijk een concert te geven zoals dat van gisteren, was een van de vragen. “Omdat het mijn baan is”, luidde het eenvoudige antwoord. “Als we de kans krijgen om te spelen, dan doen we dat met veel plezier. Op een dag als die van gisteren is muziek een uitlaatklep.” Waarmee de musicus doelde op het incident in Tel Aviv. “Ik was er niet boos om, wel blij dat we het land konden verlaten.”

Het Metropole Orkest is Cory Henry niet vreemd. “Ik speelde al vaker met hen, elk concert is geweldig. Het Metropole Orkest bestaat uit een fantastische groep musici. Ik hoop dat we een langdurige relatie met elkaar blijven houden.” En gaat ook daar zijn linkerschoen weer uit? “Jazeker, ik ben als kind opgegroeid met een Hammondorgel. Vanaf mijn jeugd ben ik gewend om de pedalen te bespelen zonder schoenen.”

Cory Henry had het dik naar zijn zin in Paradox.

RUST

Het concert in Paradox was hem uitstekend bevallen. “Elke plek heeft zijn eigen ‘vibes’. Paradox is een erg leuke plek, in tegenstelling tot een grote zaal kun je daar genieten van de rust.” Maar zoveel energie aan de dag leggen, na een dag waarop zoveel gebeurde, hoe krijgt Cory Henry dat voor elkaar? Lachend: “Door veel koffie te drinken.” En toch ook whiskey? “Jazeker, dat moest gewoon.”

REDACTIE*
Foto’s GEMMA VAN DER HEYDEN

*Met dank aan Paul van Dun, Gemma van der Heyden en Sjoerd Rolsma.

Better Get Hit
Paradox Tilburg, 11 januari ’19

Cory Henry– Hammondorgel, synthesizers en toetsen
Isaiah Sharkey– gitaar
TaRon Lockett– slagwerk

www.bettergethit.com

Previous

The Ploctones in Maastricht

Next

Eerste editie Better Get Hit staat meteen als een fort

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook