Concertrecensies

Een jazzpodium als opnamestudio. In het verleden heeft dat bijzondere opnamen opgeleverd. Denk aan The Village Vanguard en Birdland in New York waar onmisbare jazzalbums zijn geproduceerd. In Nederland gebeurde dat zelden of nooit. Uiteraard zijn in ons land genoeg jazzgroepen die cd’s hebben uitgebracht met live-opnamen, maar dat was

Het culturele leven komt weer op gang en de eerste levenstekens daarvan zijn hoopgevend. De gedwongen sabbatical heeft de musici tot reflectie aangezet, en de rust heeft geleid tot een nieuwe stroom van muzikale ideeën. Vocalist Sanne Rambags lijkt zelfs een totaal andere weg te zijn ingeslagen. JazzNu verzorgt deze

Onder normale omstandigheden en bij goed weer kan Jazz in Duketown zeker op 150.000 bezoekers rekenen. Bij slecht weer is het een fractie daarvan. Dit jaar was het tijdens de Pinsterdagen heel slecht weer en toch meldde het persbericht dat ruim 75 duizend mensen gekeken hadden. Online welteverstaan, want door

Vorig jaar ging Jazz in Duketown niet door, maar dit jaar werd er een online-versie neergezet die er mocht zijn. Afgezien van een paar geluids- en beeldtechnici, ondergetekende en enkele festivalmedewerkers, werd het Jazz in Duketown in een lege zaal. Merkwaardig was het dat er niet vijftig of desnoods dertig

Mete Erker, die binnen het Nederlandse moderne-jazzmilieu tot de categorie ‘bedreven en louterend’ moet worden gerekend, heeft een nieuw trio in het leven geroepen: het Mete Erker Trio + 1. Naar eigen zeggen wordt het gevormd door drie jonge musici en hemzelf. Maar wat is jong? Op die vraag ligt

Was het nu een concert, of was het een bijles saxofoonwetenschap? Laat geen mens er om malen, want het samenzijn van Artvark Saxophone Quartet en saxofoon’professor’ Leo van Oostrom in Paradox was zo bijzonder dat je én van de muziek én van de uitleg over saxofoons een verheven gevoel hebt

Onderdeel van het 28e Stranger Than Paranoia was ‘Jong en paranoia’. Daarvoor had programmeur Paul van Kemenade twee groepen uitgenodigd die spitsroeden lopen in het arsenaal van jonge ensembles: het Prashant Samlal Quartet en Smandem. Het contrast had niet groter kunnen zijn. Tegenstelling was er niet in de bezetting: beide

Een muziekfestival via streaming volgen, we geven het je te doen. Maar nood breekt wetten – ook bij Stranger Than Paranoia – en dat houdt in dat zowel musici, in dit geval de organisator én publiek er het beste van willen maken. Dat betekent dat de elf concerten die de

Een concert zonder publiek. En toch werd er luid geapplaudisseerd. Daar tekende het orkest zelf voor. Het klapte voor de solist, maar wellicht ook voor de inspanningen die het zichzelf moest getroosten. Want de omstandigheden waaronder dit alles plaatsvond, waren bepaald niet om over naar huis te schrijven. Het orkest

  Dankzij een klein respijt rond de zomerperiode kon je, zij het in een zeer aangepaste vorm, genieten van livemuziek in persoon. Maar daarvoor en daarna werd 2020 een jaar ontdaan van ‘echte’ livemuziek en gevuld met afgelasting, verschuiving en vooral heel veel online aanbod. De kwaliteit ervan, zij het