Je moet het maar durven, een album opnemen met twaalf jazzstandards. En dan ook nog met uitsluitend zangstukken. Amateur-vocalist Maurice Houdijk legde zichzelf dit lef op, omringde zich met gedegen vaklieden en bracht ‘My Foolish Heart’ uit.

Het album is tot stand gekomen middels crowdfunding. Ongetwijfeld een noodgreep, want Maurice Houdijk wachtte naar eigen zeggen ‘op die enorme prijs’. Grapje natuurlijk, want hij laat in het midden welke prijs dat zou zijn. Bovendien had hij kunnen wachten tot Sint Juttemis, want binnen het repertoire waarin hij zich beweegt, zijn in Nederland weinig prijzen te winnen. Standards, wie zit daar immers nog op te wachten? En als zich al een wachtrijtje heeft gevormd, dan moet je de nieuwsgierigheid bevredigen door die klassiekers in een eigen idioom aan de man te brengen.

Of Maurice Houdijk daarin is geslaagd is twijfelachtig. Toch is My Foolish Heart een aantrekkelijke cd geworden door het gedegen vakwerk waarvan de amateur-zanger zich bedient. Met voorop de aanwezigheid van Niels Tausk met zijn flugelhorn en trompet. Houdijk merkt op dat hij les van hem krijgt, hij hem daardoor zeer goed kent en op de hoogte is van zijn ‘voorliefde voor mooie teksten en jazzballads’. Dat zijn voor een nog niet zo gearriveerde musicus uiteraard enorme impulsen waar hij uitgebreid zijn voordeel mee kan doen. Daarbij komt dat Maurice Houdijk zich verder heeft omringd met jónge musici en ook dat is een gedurfde keuze: laat die jonge honden maar eens los op gelouterd, uitsluitend historisch materiaal.

Daarin zit de kracht van My Foolish Heart. En de basis van voornoemd eigen idioom. Maurice Houdijk heeft een stem die hij zonder franjes, zonder patserige ornamentiek inzet. Hij klinkt trefzeker, is krachtig in alle registers, doet nergens zijn best om in de buurt van grote voorbeelden te komen, maar des te meer om zichzelf te blijven. De o zo verschillende klankkleuren van componisten als Duke Ellington, Cole Porter, George Gershwin, Billy Strayhorn, Harold Arlen en Rodgers & Hart – om wat namen te noemen – heeft hij zich eigen gemaakt op een manier alsof er geen verschil tussen bestaat. En dat is voor een jazzzanger een prestatie op zich.

Blijdschap straalt volop van My Foolish Heart af. Houdijks begeleiders spelen punctueel, brengen hun eigen versierinkjes aan. Spaarzame noten van contrabassist Erik Robaard, drummer Wouter Kühne en pianist Stefan Bos sluiten aan bij het warme stemgeluid of contrasteren er in andere gevallen mee. De subtiele gitaarklanken van Gijs Idema zijn fraaie verwijzingen naar legendarische namen als Jim Hall en Charlie Christian. En de inbreng van Niels Tausk is vaak de paraplu waaronder dit jazzantiek eigentijds wordt opgepoetst.

RINUS VAN DER HEIJDEN

Maurice Houdijk – My Foolish Heart
Eigen beheer

Maurice Houdijk– zang
Niels Tausk– flugelhorn en trompet
Erik Robaard– contrabas
Stefan Bos– piano
Wouter Kühne– drums
Gijs Idema– gitaar

www.mauricehoudijk.nl

Previous

Chris Abelen en de werkende mens die bij vuilnis belandt

Next

De tijd heeft geen vat op organiste Rhoda Scott

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook