Musici die lak hebben aan conventies zijn dun gezaaid. Nederland heeft er in elk geval twee: percussionist Alan Gunga Purves en fluitist Mark Alban Lotz. Wat zou er gebeuren als die twee een cd gaan opnemen? ‘Food Foragers’ geeft er een antwoord op. En nog wel een dat klinkt als een klok.
Hoewel het verleidelijk is, gaan we geen opsomming geven van de veelheid aan instrumenten die Alan Gunga Purves in zijn bagage heeft. Het is bekend dat hij als kind al drummer wilde worden, maar geldgebrek maakte dat hij geen drumstel kon betalen. Dus ging hij zelf aan de slag. Inmiddels zijn we zo’n zestig jaar verder, de Brit heeft zijn leven lang niet anders gedaan dan zelf instrumentjes in elkaar knutselen en hij heeft met het bespelen ervan zoveel ervaring opgedaan dat hij zowel op het podium als in de studio met zichzelf een eenmansorkest inricht.
Met Mark Alban Lotz is het niet veel anders. Ook hij is een klusjesman als het om instrumenten gaat. Natuurlijk bespeelt hij gangbare als een altfluit, basfluit en piccolo, maar ook een contrabasfluit van pvc reist mee in zijn bagage. Als beide musici de studio ingaan voor opnames, zal alleen al de hoeveelheid instrumenten een flinke dot verbazing toevoegen aan hun muzikale inspanningen. Op Food Foragers is het niet anders. Hetgeen een garantie vormt voor een eindeloos palet aan klankkleuren, nieuwe geluiden en soms adembenemende sfeerlandschappen.
Food Foragers opent met een traditioneel lied uit Mali, uiteraard door beide musici gearrangeerd en hier gepresenteerd als Abu in The Sky. Een nieuwe werkelijkheid derhalve, die het begin is van een 55 minuten durende regeringsperiode van twee musici, die nergens dictatoriaal uitpakt. Een ander voorbeeld daarvan is de bewerking van Chick Corea’s Children Songs, die hier Endurance is getiteld. Het betreft een muziekstuk voor de stomme film The Endurance van Frank Hurley, die de Endurance-expeditie van kapitein Ernest Shackleton naar Antarctica, van 1914-1917 verbeeldt. Bij Purves/Lotz pakt het stuk uit als een droefgeestig wijsje, primair tot geluid gebracht door altfluit, basfluit, tonggeklak en de percussie-instrumenten balacone, whirlies, dadi-bellen en clapboard.
Twee voorbeelden die misschien handvatten zouden kunnen zijn voor mensen die de absurdistische capriolen van deze twee musici vrezen. Daar is echter geen sprake van: Food Foragers is een indringend document, waarop zeker à la Purves en Lotz wordt geïmproviseerd, maar ook eer wordt betoond aan melodie en harmonie. Gekoppeld aan de vergaarbak aan culturen die wordt aangedaan levert dat een belangwekkend stuk muziek op. Waarop beide musici nog altijd hun op hol geslagen fantasie loslaten, maar zeker ook hun vakmanschap zich uit alle poriën wringt. Het titelstuk Food Foragers blijkt een blues met een varken te zijn, Belly Buttons een tweede traditionele melodie uit Mali en Lullaby For Time een dreigend, ondergronds klinkende klankexpressie. Dit alles uit de koker van twee helaas – soms – miskende genieën.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Mark Lotz | Alan Purves – Food Foragers
Unit Records
Mark Alban Lotz – fluiten et cetera
Alan Gunga Purves – fluiten, eigengemaakte instrumenten en speelgoedinstrumenten
www.lotzofmusic.com
www.unitrecords.com
