Twee albums in één verpakking die door verschillende factoren met elkaar zijn verbonden. Dat geldt voor de dubbel-cd ‘Double Solo/Fugara’, die altsaxofonist Paul van Kemenade heeft uitgebracht. Op beide schijven speelt hij met pianist Stevko Busch. ‘Fugara’ is oud (2011), ‘Double Solo’ gloednieuw. Op ‘Fugara’ hoor je een dan al door veel uitgebrachte platen volwassen Van Kemenade naast een – toen voor Nederland – aankomende Busch. Op ‘Double Solo’ is duidelijk te horen hoe rijpheid in hun samenwerkingsverband een bijzonder duo heeft geschapen.

Dat samenwerkingsverband heeft in acht jaar tijd een grote vlucht genomen. Luister Fugara na Double Solo en je hoort vanzelf wat hiermee wordt bedoeld. De duo-opnamen van nu staan stijf van de meest ter zake doende details. Ontsproten aan een onmetelijke intuïtie van twee musici, die ver voorbij gaat aan het merendeel van andere duo-cd’s. Double Solo is gebouwd op kleine geluiden, bezonken, om elkaar dwarrelend, elkaar aanvullend. En evengoed elkaar aftastend en daardoor uitdagend.

Double Solo kent maar in één compositie, Double Solo #1, up-tempoklanken. De muziek kabbelt overal elders als een wassend bergstroompje, ergens uitmondend maar intussen onhoudbaar haar eigen zegje doend. Piano en altsaxofoon vullen elkaars gaatjes, maar scheppen ze ook voor elkaar, resulterend in een immer strak staande spanningsboog. Dit gaat volstrekt organisch, het vakmanschap en de verbondenheid van beide musici levert zachte, soms ademstokkende improvisaties op.

Een kniesoor zou kunnen opmerken dat Busch en Van Kemenade zich bedienen van een oud concept. In 2010 kwam immers al Contemplation van het duo uit. Met deels dezelfde stukken als op Fugara. De titel – ‘Beschouwing’ in het Nederlands – zegt genoeg, zoveel zelfs dat hij zich uitstrekt over de nieuwste Double Solo. Het concept mag dan wel raakvlakken hebben, maar de doorleefdheid van Double Solo staat een een-op-een vergelijking volledig in de weg.

Het derde stuk op Double Solo is getiteld One Horn – One Piano en dat geeft het beste aan hoe de nadruk op twee afzonderlijke instrumenten kan liggen. Dat mag dan wel zo zijn, de praktijk van Double Solo toont aan dat de vervloeiing ervan naar één geheel naar nieuwe vergezichten kan reiken. Daardoor had One Horn – One Piano evengoed HornPiano als titel kunnen hebben.

Fugara is een heruitgave. De plaat kwam in 2011 uit en kende zo’n groot succes dat hij al snel was uitverkocht. Dat kan niet de enige reden zijn geweest voor Paul van Kemenade en Stevko Busch om hem in een nieuw jasje aan Double Solo toe te voegen. Fugara neemt een sleutelpositie in in de duovorm waarvoor beide musici ooit kozen. In een bespreking uit 2011 noemde deze recensent Fugara een monumentale plaat en daarin is na het opnieuw beluisteren geen enkele verandering gekomen.

Fugara zocht acht jaar geleden naar nieuwe wegen, dat was er regelrecht van af te horen. Die zijn gevonden. Double Solo kon daarom niet uitblijven.

RINUS VAN DER HEIJDEN

STEVKO BUSCH/PAUL VAN KEMENADE – DOUBLE SOLO
KEMO

Paul van Kemenade – altsaxofoon
Stevko Busch – piano

 

PAUL VAN KEMENADE E.A. – FUGARA
DNL

Paul van Kemenade – altsaxofoon
Markus Stockhausen – trompet en flugelhorn
Stevko Busch – piano en menselijk gefluit
Markku Ounaskari – slagwerk

 

www.paulvankemenade.com

 

www.galleryoftones.com

 

Previous

Voorproefje Jazzfest A'dam in foto’s vastgelegd

Next

DE GRILLIGE DANSPARTNER VAN TENORSAXOFONIST METE ERKER

Lees ook