De appel valt niet ver van de boom. En: zo vader, zo zoon. Twee clichés zo groot als morgen de gehele dag, maar zoals bij clichés meestal het geval is, waarheden als koeien – alweer zo’n gemeenplaats. Toch hebben vader Rob en zoon Sebastiaan van Bavel de appel en zoon-vadervergelijking van stal gehaald om hun gezamenlijke cd ‘Like Father, Like Son’ in een verduidelijkend perspectief te plaatsen. Op de hoes allebei met een appel in de hand en als cd-titel de vader-zoonverhouding. Met als ondertitel ‘The Edison Duo’.

BAVEL_400Moeten we uit bovenstaande concluderen dat Like Father, Like Son, hun eerste gezamenlijke schijf, een verzamelplaats is van clichés? Zeker niet. Deze cd van de pianisten Rob en Sebastiaan van Bavel blinkt niet alleen uit door het vakmanschap van de twee Van Bavels, maar zeker ook door de zorgvuldigheid waarmee zij hun repertoire samenstelden. Kijk even mee. De cd begint met een eigen interpretatie van Épigraphes antiques No. 1 van Claude Debussy, dat schitterend uitvloeit in Towards The Light van Rob van Bavel zelf. Voorts is opmerkelijk de Coltrane Suite, waarvoor uit het enorme oeuvre van Trane uitgekiend de stukken After The Rain, Naima en Countdown zijn gekozen. Dan is er nog Prelude No. 2 opus 11 van Alexandr Skryabin, dat uitmondt in Prelude for Jules van Rob van Bavel en Oleo van Sonny Rollins. De cd wordt vervolmaakt met 5678 en Minimal effort, maximum result van wederom van Bavel sr. Heel fraai in de uitvoeringen is, dat er een delicate toepassing is van minimal-music. Die past perfect in de jazz- en improvisatiedelen die de cd kenmerken, maar is ook een mooie opmaat voor andere muziekstijlen.

De verrichtingen van vader en zoon zijn bewonderenswaardig. Ze geven elkaar nauwelijks een duimbreed toe waar het gaat om virtuositeit, fantasie en uitdaging. Er is ongetwijfeld voor gekozen om niet aan te geven welk stereokanaal de vader of de zoon weergeeft. Dat kun je jammer vinden, maar van de andere kant wordt de tweeëenheid die zeker ook wordt nagestreefd, er nergens mee doorbroken.

De diversiteit van de stukken maakt dat de dynamiek in het spel van de beide uitvoerders dik voor elkaar is. Zachte passages worden opgevolgd door vurige exercities op de piano, duels door duetten. Dat is één kant van de kracht van dit album, de andere wordt gevormd door de wijze waarop de pianisten hun partituren én improvisaties uitvoeren. Ook daarin zit een enorme pluraliteit, waardoor het óf-óf-effect – óf verkeerde repertoirekeuze, óf foutieve uitvoering – volledig wordt teniet gedaan.

Jammer dat de verpakking van de cd een manco vertoont. De korpsgrootte van de letters op de hoes maakt lezen zonder vergrootglas vrijwel onmogelijk.

Rob van Bavel en zoon Sebastiaan hebben beiden een Edison op zak. Dat zij daarmee schermen op de hoes van de cd, is alleszins begrijpelijk. Maar ook al hebben zij dat beeldje al eens ontvangen, Like Father, Like Son moet doodeenvoudig de nominatie voor een volgende worden. Enne… wat de een in het verleden aan waardering te kort kwam, wensen wij de ander voor zijn toekomst dubbel en dwars toe.

RINUS VAN DER HEIJDEN

Rob en Sebastiaan van Bavel – Like Father, Like Son (The Edison Duo)
GKI Music
www.robvanbavel.com
www.sebastiaanvanbaveltrio.com

Rob van Bavel – piano
Sebastiaan van Bavel – piano

 

Previous

Cuarteto Masada verbreidt gedachtengoed John Zorn

Next

Ribs & Blues Festival wil het beste van Europa blijven

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook