Hij noemt zich neo-soul solobassist, Mischa Marcks uit Keulen. Een ruime omschrijving voor de muzikale boodschap die de basgitarist wil uitdragen. ‘Open Path’ is niet voor niets de titel van deze cd, want hij wil een weg blootleggen naar de vele muziekvormen die het geplukte instrument in zijn handen kunnen voortbrengen.
Hij komt er regelrecht voor uit: Open Path is geen specifiek jazzalbum. Want Mischa Marcks is allang geleden gevallen voor de eenvoud van een goed popliedje: ‘Er zit iets magisch achter twee akkoorden en een paar woordjes tekst”, verklaart hij. “Daarom daagde ik mezelf uit hetzelfde resultaat te bereiken, maar dan zonder woorden.”
Mischa Marcks weet waarover hij het heeft. Hij speelde al gitaar, wilde in de voetsporen treden van Kurt Cobain, toen hij op 15-jarige leeftijd de Fender Telecaster uit 1972 kreeg van de bassist van popgroep The Scorpions. Daarmee ging een nieuwe wereld voor hem open: probeer op een basgitaar maar eens de akkoorden te spelen die je aan een gitaar kunt ontlokken. Mischa Marcks sloeg aan het repeteren, vele jaren lang. Bijna vijf jaar deed hij er over om Open Path op te nemen en naar eigen zeggen op een punt te komen dat hij in zijn stoutste dromen niet had kunnen bereiken.
Open Path is een lang exposé van welke mogelijkheden een basgitaar kan bieden. Mischa Marcks doet het op zijn eigen manier. Omdat hij niet de nadruk legt op jazz, maar zich liever binnen harmonische kaders blijft ophouden, komt zijn basgitaar niet tot volle wasdom. Dat hij naar reggae, metal, blues en jazz heeft geluisterd en dat ook Jaco Pastorius, Victor Wooten, Joop van Erven, Steve Bailey en Les Claypool niet geruisloos aan hem voorbij zijn gegaan, hoor je zeker terug in Marcks’ spel. Maar de vrijheid die jazzbassisten zich verschaffen door vrij te improviseren, mis je op Open Path toch enigszins.
Met alleen zijn zelfbouw-basgitaar en een loopstation werkt hij zich moeiteloos door elf eigen composities. In drie stukken krijgt hij snarenassistentie van Andy Irvine, Steve Lawson en Sylvian Audet. In het titelstuk Open Path bouwt hij laag op laag, improviserend op telkens de voorgaande. In Sweet Home klinkt hij plokkend zoals jazzrockbassisten het hem voordeden. En in Human Nature van Michael Jackson blijf je de sfeer proeven zoals Miles Davis die in zíjn versie van het stuk neerlegde.
Open Path is voor Mischa Marcks zeker ook een studie-object geweest. Hij bestudeerde elke noot van het album en geeft daar een mooie verklaring voor: “Het konijnenhol van bewuste keuzes die je bij elke afzonderlijke noot maakt, is heel diep.” Dat hoor je in elk geval af aan dit album.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Strictly Bass (Mischa Marcks) – Open Path
Monster Music
Mischa Marcks– basgitaar en loopstation
