De internationale release-tour rond het album ‘Second Page: A Self-Strewn Portrait’ ging door de al dan niet intelligente lockdown in rook op. Toch besloot drummer Sun-Mi Hong in overleg met haar label ZenneZ Records de plaat eind maart de wereld in te slingeren, vanuit de gedachte dat het publiek in quarantaine juist om nieuw luisterplezier verlegen zit. Inderdaad en wij zijn verheugd. Kortgeleden viel de kussentjesenvelop op de mat en haalden we een smaakvol vormgegeven digipack tevoorschijn.
Met de prachtige polyritmische ballade Self Portrait wordt meteen de toon gezet voor de hele plaat; ingenieus verweven patronen voor contrabas en piano, met daaroverheen langgerekte blaaspartijen of soms enkele flarden, in plaats van hitsige thema’s en virtuoze capriolen. De band opereert als een organische eenheid, waarbij alle spelers om beurten even buiten hun oevers treden, zij het heel kort en bescheiden, altijd met gespitste oortjes. En overal dwars doorheen, onderdoor of langszij, schittert Sun-Mi Hong met prachtige klanken uit haar Barello-kit. Haar kenmerk zijn de vrije roffels op de zeer hoog gestemde toms, die zij wil laten zingen.
Het is het concept waarvoor Sun-Mi Hong al enige tijd geroemd en geprezen wordt, om te beginnen door de jury van de Dutch Jazz Competition 2018 bij monde van Tineke Postma. Second Page: A Self-Strewn Portrait is in feite een een-op-eenweergave van wat Hong met haar kwintet sindsdien heeft neergezet in het club- en festivalcircuit. P Stands for Palace hoorden we al een paar keer live, een 6/4 met sluwe unisono baslijnen, zoals altijd knap gespeeld door contrabassist Alessandro Fongaro (Erasmus Jazz Prijswinnaar 2014) en de introverte pianist Young-Woo Lee. Ook het grimmige 7/4 Thoughts to be spoken hoorden wij al eerder. Een indrukwekkende compositie waarmee Sun-Mi Hong bewijst de onderbuik niet te schuwen.
In alle stukken wordt de mooie ritmesectie bekroond met improvisaties en samenspel van tenorsaxofonist Nicolò Ricci en trompettist Alistair Payne. Deze blazers zijn dermate goed op elkaar ingespeeld, dat minimale slordigheden welhaast bewust lijken, bedoeld om de sessies een levendig cachet te geven. Dezelfde compositorische fenomenen zijn van kracht in het indrukwekkende slotstuk Bjork van Payne, die ook de co-producer en opnametechnicus van het album is.
Het Sun-Mi Hong Quintet kiest het kielzog van de post-bop van de jaren zestig (de mix van avantgarde, modale- en free jazz), baanbrekende muziek uit de tijd lang voordat de drummer en haar kompanen ‘in de maak’ waren. Hong lengt het aan met een zweem van mysterieus impressionisme, geïnspireerd door Maurice Ravel. In Kasi: a Thorn, naar eigen zeggen verwijzend naar de pijn in het hart waarmee zij haar vaderland verliet, verwerkt zij heel even elementen van de traditionele Pansori en buk-slagwerk.
Het is jammer dat de Koreaanse gastvocalist Song-Yi Jeon, een bekwaam fraserende Berklee alumnus, daarbij louter als een vrijblijvende klankentapper wordt ingezet en niet als een derde melodie-instrument. Maar ach, dat is een detail. Dit album laat zich integraal beluisteren als een gedroomde suite, lyrisch en eerlijk tegelijk; een indrukwekkend visitekaartje van nu al één van de opmerkelijkste ensembles in de hedendaagse jazz.
STORM BAKKER
SUN-MI HONG QUINTET – SECOND PAGE: A SELF STREWN PORTRAIT
ZenneZ Records
Sun-Mi Hong – drums & percussie
Alistair Payne – trompet
Nicolò Ricci – tenorsaxofoon
Young-Woo Lee – piano
Alessandro Fongaro – contrabas
Song-Yi Jeon – zang
Fuensanta Méndez – stem
