Pianist Marc Copland en gitarist John Abercrombie spelen als duo al geruime tijd samen. Dit jaar zijn ze twee keer achter elkaar in Nederland te zien, deze avond in LantarenVenster in Rotterdam. Copland heeft zich al vaker gewaagd aan het duoformaat, onder andere met Dave Liebman, Greg Osby, Gary Peacock en collega Bill Carrothers. Maar met Abercrombie vormt hij al vele jaren een twee-eenheid.
In 2011 kwam het duo eindelijk met een debuutalbum op de proppen. ‘Speak to Me’ is een album zonder uitschieters, maar van een constant hoog niveau. Kamerjazz voor fijnproevers. “It’s nice music for insiders, maybe, but very absorbing”, aldus de Britse jazzcriticus John Fordham. Dat een optreden van (zoals de website van LantarenVenster vermeldt) ‘twee van de belangrijkste jazzmusici van dit moment’ echter niet garant staat voor een onvergetelijke avond, wordt hier bewezen. Als de twee het podium betreden wekken ze de indruk alsof ze er al een concert op hebben zitten.
Na het openingsnummer neemt Abercrombie de microfoon ter hand en doet zijn beklag over het artiestenleven, bestaande uit “planes, trains and automobiles”. Hij heeft er overduidelijk geen zin in, maar als hij zijn koploze gitaar weer oppakt tovert hij er prachtige lijntjes uit tevoorschijn. Af en toe staart hij met zijn leesbril naar zijn lessenaar met leeslampje. Achter hem staan twee versterkers opgesteld.
Na elk nummer neemt Abercrombie even het woord en probeert het publiek met zijn gortdroge Amerikaanse humor aan het lachen te krijgen. De aanwezigen nemen de pogingen voor lief, maar het wekt weinig geestdrift op. De muziek komt met horten en stoten. Heeft het te maken met de akoestiek in de zaal? Of ligt het aan de vermoeidheid van de twee aan elkaar gewaagde musici? Twee weken touren eist zijn tol. Abercombie en Copland beperken zich tot één enkele set en waarschijnlijk zijn er weinig mensen rouwig om. Het duo eindigt met een standard, de door Bill Evans onsterfelijk gemaakte Miles Davis-compositie Nardis.
Dat wat het duo op de been houdt is de routine. De 71-jarige Abercrombie strompelt het podium af met de intentie om niet meer terug te komen. De 68-jarige Copland meldt dat hij nog een koffer vol cd’s heeft die hij kwijt moet, om ruimte te maken voor de cadeaus die zijn verloofde voor zijn kinderen heeft gekocht. Het plichtmatig applaus dwingt geen toegift af. Voor de vleugel verzamelt zich een groepje liefhebbers dat wacht tot Copland terug komt om te signeren en cd’s te verkopen. Het groepje doet er verstandig aan. Het album is beter dan het concert.
ROBIN ARENDS
beeld GEMMA VAN DER HEYDEN
Duoconcert John Abercrombie/Marc Copland
LantarenVenster, Rotterdam, 3 december ’16
John Abercrombie – gitaar
Marc Copland – piano
