Voor de vijfentwintigste keer op rij vond Brielle Blues ook dit jaar weer plaats op de laatste zondag van juli, waarbij de hele vesting was omgetoverd tot gratis toegankelijk festivalterrein. Met een programmering van twaalf regionale, nationale en internationale bluesgerelateerde acts waren er voldoende ingrediënten om verwachtingsvol af te reizen.

Opvallend is de keuze om telkens drie bands op de verschillende podia te laten starten. Er is dus geen specifieke openingsact, dat zijn er drie tegelijkertijd. Iets wat automatisch ook bij de afsluitende concerten zo is. Op de drie podia verspreid op onderling korte loopafstand, staan de muzikanten ingedeeld op ‘ruigheid’ van de blues. Op het podium Turfkade de meer harde en ruige blues, bij de Markt in het centrum de klassiekere bluesgenres, terwijl bij het podium Maarland aan de haven meer afwisseling is en ook soul en funk tot het genre behoren. En dat is niet het enige opvallende, elk optreden duurt strak anderhalf uur, om na een half uur af- en opbouwen opnieuw een concert van anderhalf uur te laten plaatsvinden.

Britt Jansen van Leif de Leeuw
Gitariste Britt Jansen van Leif de Leeuw

MOTOREN

Bij aankomst in Brielle-vesting valt de gemoedelijke sfeer op, veel gezinnen met jonge kinderen en een ‘overvloed’ aan 50-plussers. Op de Turfkade een honderdtal geparkeerde motoren en veel berijders die zich geanimeerd onder het publiek begeven. Op het podium AJ Plug, die met een daverend optreden een van de openingsacts is van Brielle Blues.

Bij de tweede serie optredens staan op de Markt de ‘jonge honden’ van de Leif de Leeuw Band. Met een 1500 man in de directe omgeving van het podium is de markt goed gevuld. Britt Jansen valt tijdens dit optreden niet alleen op met haar wat rauwe stem, ook haar gitaarspel is niet te versmaden en draagt mee aan het ‘wow-effect’ wat deze band neerzet. Naamgever Leif de Leeuw laat zich bepaald niet onbetuigd met indrukwekkende gitaarsolo’s en gezichtsuitdrukkingen die getuigen van een enorme intensiteit. Contact met het publiek wordt vooral onderhouden door basgitarist Eibe Gerthartl, die op blote voeten het podium heeft beklommen. De muziek van deze band, met een Sena Young Talent Guitar Award in 2009 en 2013, maar ook de Dutch Blues Challenge in 2014 geven het niveau weer. Muziek die zeker thuishoort in de blueshoek, maar daar wel meer de raakvlakken met rock opzoekt.

Eibe Gerthartl van Leif de Leeuw
Basgitarist Eibe Gerthartl van Leif de Leeuw speelde traditioneel op blote voeten.

Het openingsnummer Fire in the Kitchen is een stevige opener waarbij de stem van Britt Jansen goed tot haar recht komt. Het toegestroomde publiek is bij dit optreden beduidend jonger dan bij de andere podia. Deze bluesrock heeft duidelijk meer raakvlakken met de jeugd. Ook het tweede nummer What About Grey gaat door op de ingeslagen weg. Hier komt ook het zeer strakke drumwerk van Tim Koning goed uit de verf, iets wat tijdens de soundcheck al opviel. Als na bijna anderhalf uur Strictly Confidential en Whipping Post gespeeld worden, laat de jonge naamgever van de band horen waarom hij die rol vervult. Afsluitend is de gewaagde overstap naar Hocus Pocus van de vermaarde popgroep Focus. Met Britt Jansen die nog eenmaal laat horen wat ze waard is wat betreft zang, en zeker ook op gitaar. Met een mooi samenspel tussen de drie gitaristen in alle combinaties die mogelijk zijn en een daverende drumsolo van Koning wordt het optreden afgesloten.

TOCHT

Na deze concerten begint het publiek aan een tocht door de vestingstad, naar de andere podia of om iets te eten of te drinken bij de vele kraampjes in de verbindende straten. Na een half uur beginnen de volgende optredens, wij kozen ervoor om Rob Mostert Hammond te gaan beluisteren. Zeker omdat de Amerikaanse zangeres en gitariste Dede Priest hier deel van uitmaakt.

Maarlandpodium met Rob_Mostert_&_Dede_Priest_
Het Maarlandpodium met Rob Mostert Hammond en vocaliste Dede Priest.

Het Maarlandpodium is op een ponton gebouwd, het publiek bevindt zich op de kade aan de overkant, de brug aan de zijkant en beperkt in de boten in de haven. De afstand met het publiek is beduidend groter dan op de andere twee podia. De zesmansformatie rond Rob Mostert bestaat uit muzikanten die hun sporen wel verdiend hebben. Efraim Trujillo op alt- en tenorsaxofoon, Michael Rorby op trombone (beiden New Cool Collective), Jurrian Suring op gitaar, Michael Simon op trompet en Chris Strik op drums. De naamgever, Rob Mostert, zit zoals gebruikelijk op blote voeten achter zijn Hammond B3 en maakt vanaf de eerste noten met een blueswaltz duidelijk waarom zijn derde naam Hammond is. Het roept directe reacties op uit het publiek, op de brug wordt vanaf de eerste minuten gedanst. Dit optreden blijkt een mix van soul, funk en blues te zijn. Ook het tweede nummer, Jay’s Blues, gaat verder op de ingeslagen weg. Tijd om de Amerikaanse zangeres Dede Priest op het podium te halen. De soul- en funkinvloeden van zojuist worden gemixt met de bluesy stem van de zangeres, die zichzelf begeleidt op gitaar.

Dede Priest
Zangeres Dede Priest begeleidde zichzelf op gitaar.

De invloeden vanuit gospel worden hoorbaar, Wade in the Water wordt stevig neergezet in een meer uptempo uitvoering. Tot nu toe is dit wel het swingendste optreden van de dag, met een uitgelaten publiek als gevolg.

Om 20.00 uur starten de laatste concerten van deze Brielse Bluesdag. Op het podium aan de Turfkade een optreden met de veteranen van Barrelhouse. Op het Maarlandpodium staat The Etta James Experience. Omdat we benieuwd zijn of deze ‘Grand Lady van de Jazz en Blues’ eer wordt aangedaan besluiten we hier van de partij te zijn. Een afgeladen podium met acht muzikanten en drie zangeressen ‘gaat ervoor’.

DIJK VAN EEN STEM

Zangeres Floor Kraayvanger zet met krachtige stem Something’s Got An Hold On Me in. Je moet het maar durven. Het overbekende nummer blijft strak overeind, mede door Kraayvanger die blijkt te beschikken over een dijk van een stem. Ook achtergrondzangeressen PennyLeen Krebbers en Lisz Siebenhaar laten zich van hun beste kant horen. Vanaf I Just Want To Make Love To You zingt het publiek mee en staat er bijna niemand meer stil op de kade. De band blijkt ook over stevige showcapaciteiten te beschikken. Een bijna acrobatisch moment is er als Marcel Tiemessen met zijn tenorsax plaatsneemt op de contrabas van Patric Roes, die voor de gelegenheid op zijn kant is neergelegd en hier een stevig partijtje begint te blazen, terwijl Roes zittend zijn bas bespeelt.

jn_BrielleBlues_Etta_James_Experience_LiszSiebenhaar_PennyLeenKrebbers_FloorKraayvanger_MacelTiemessen_4fotos_02
Etta James Experience met Lisz Siebenhaar, PennyLeen Krebbers, Floor Kraayvanger en Marcel Tiemessen.

Het optreden wordt wervelend en met verve neergezet. En ondanks de afwisselingen, met rock-a-billy-achtige nummers, ballads en de grote successen slaat na een nummer of acht de verveling toe. Het repertoire is duidelijk afgestemd op de aanwezige muzikanten, wat op zich logisch is. Alleen wordt het een beetje teveel van hetzelfde. Er is dan ook een constante stroom van vertrekkend en komend publiek dat na een aantal nummers weer naar de andere podia gaat. Het is absoluut een goed optreden wat hier wordt neergezet, maar Etta James is gewoon niet te evenaren.

We kunnen terugkijken op een geslaagd festival in een mooie, historische, setting van de vestingstad. Een gratis festival waar het goed toeven is en alles goed geregeld is. Een festival dat op deze mooie zondag toch zo’n 15.000 bezoekers naar Brielle heeft getrokken.

tekst en beeld JAN PIET HARTMAN

Brielle Blues
Brielle vesting, 31 juli 2016

www.brielleblues.nl
www.leifdeleeuw.com
www.robmosterthammondgroup.com
www.ettajamesexperience.com

Lees terug op JazzNU het interview met organisator Marcel Oranje:

Brielle Blues legt nadruk op vrouwelijke vertolkers

Previous

Ornstein en Fentross kussen verzonken schoonheid

Next

Met Holland-Amerikalijn naar 'Con Alma' van Jonn Reyna

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook